Η Κάλλι Αναγνώστου, εγκαυματίας από τη φονική πυρκαγιά του 2018 στο Μάτι, μοιράζεται μαζί μας την τραγική εμπειρία της και στέλνει ένα δυνατό μήνυμα: οι φωτιές μπορεί να σβήνουν, οι πληγές μένουν ανοιχτές.
Κάθε καλοκαίρι οι φωτιές απειλούν τη ζωή μας, αφανίζουν ανθρώπους και ζώα, καταστρέφουν δάση, περιουσίες, σπίτια. Κάποια στιγμή οι φλόγες σβήνουν με υπεράνθρωπες προσπάθειες, οι κάμερες κλείνουν, μα πίσω μένουν οι άνθρωποι, ρημαγμένοι, μόνοι, για να αντιμετωπίσουν τις ολέθριες συνέπειες και προσπαθούν να φτιάξουν ξανά τη ζωή τους στα αποκαΐδια.
Μιλήσαμε με μια γυναίκα που βίωσε την αγριότητα της φωτιάς, όταν το καλοκαίρι του 2018 η ζωή της ανατράπηκε στο Μάτι, όπου 103 ψυχές χάθηκαν επειδή δεν έγινε έγκαιρη εκκένωση της περιοχής.
Η γυναίκα όπως και ο γιος και ο πεθερός της είναι εγκαυματίες. Ακόμη και σήμερα βασανίζονται από τις συνέπειες εκείνης της μέρας. Η Κάλλι έχει ακόμη μπροστά της πολλά χειρουργεία, τα οποία δεν ξέρει πότε και αν θα γίνουν. Η ίδια και η οικογένειά της έζησαν από κοντά τον τρόμο και την πύρινη μανία της πυρκαγιάς. Τρία χρόνια μετά, η ίδια έγραψε ένα κείμενο-γροθιά στο στομάχι με αφορμή τις νέες καταστροφικές πυρκαγιές που πλήττουν την χώρα και τις συνέπειές τους στους ανθρώπους που μένουν πίσω. Επιθυμία της είναι να υπάρχει πρόληψη και όχι μέτρα εκ των υστέρων, ώστε να σταματήσει αυτό το καταστροφικό φαινόμενο που γίνεται πλέον όλο και πιο συχνά.
«23/07/18… Ένα απόγευμα Δευτέρας που άλλαξε για πάντα τις ζωές όσων βρέθηκαν εδώ… Ποιος φανταζόταν ότι θα μπορούσε να εκτεθεί σε τέτοια απειλή και ότι θα μέναμε απροστάτευτοι, ανοχύρωτοι;
Να που όμως συνέβη… Οι δήθεν "προστάτες" δεν ήταν εκεί που έπρεπε, έλειπαν όλοι με "εντολή" και έμειναν τα πόστα κενά… Ποιου και γιατί; Κανένας δεν έμεινε. Κανένας ικανός να σταματήσει, να περιορίσει έστω ή να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να αλλάξουν την έκβαση αυτής της τραγωδίας… Και κάπως έτσι οι βασιλιάδες τους ξεγυμνώθηκαν και μαζί αναδείχθηκαν οι ελλείψεις όλων τους… Με κόστος τις ζωές μας… Ποιος μετράει όμως, ε; Γιατί;
Μια φωτιά, που επί μια ώρα έκαιγε χαμηλή βλάστηση, σε μια έκταση που μια ρίψη ελικοπτέρου θα αρκούσε, που ποτέ δεν ήρθε στην ώρα του… Γιατί; Από που και ως που απομακρύνθηκαν όλα τα μέσα; Και ποιος έμεινε πίσω; Ποιος έδωσε σημασία; Αφού γνώριζαν για την επικινδυνότητα εκδήλωσης πυρκαγιάς από την προηγούμενη ημέρα… Απλά μας άφησαν όλοι τους… Γιατί;