Καλεσμένη της εκπομπής Πάμε Δανάη ήταν η Ζέτα Δούκα το πρωί της Τρίτης 26 Ιανουαρίου.
Η ηθοποιός, σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση στον αέρα της εκπομπής, αποκάλυψε ότι πριν από λίγα χρόνια δέχτηκε λεκτική και ψυχολογική βία από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη, Γιώργο Κιμούλη.
«Θα σας πω κι εγώ ένα περιστατικό το οποίο είχα σαν ηθοποιός στα 23 χρόνια που είμαι. Δεν αφορά σεξουαλική παρενόχληση, δεν είναι σεξουαλικής φύσεως και θέλω να το τονίσω, είναι ψυχολογικής και λεκτικής βίας. Ήταν μια ολόκληρη θεατρική σεζόν, πριν από 13-14 χρόνια, σε ένα κεντρικό θέατρο της Αθήνας, με ένα πάρα πολύ ωραίο έργο. Με ένα σπουδαίο καστ. Εκ των οποίων ήταν και αυτός ο σκηνοθέτης-ηθοποιός, επικεφαλής του θιάσου, ο οποίος είναι κατά τα άλλα, ένας σπουδαίος, μεγάλος ηθοποιός.
Οι σπουδαίοι, μεγάλοι ηθοποιοί, δεν σημαίνει ότι στις προσωπικές τους σχέσεις, είναι έτσι όπως φαίνονται. Εγώ πήγα εκεί με μεγάλη ανυπομονησία να συνεργαστώ και αυτό που βρήκα και συνάντησα όλη την χρονιά, ήταν μιας απίστευτης έντασης ψυχολογική και λεκτική βία, εντός και εκτός σκηνής, με εξάρσεις και περιστατικά θυμού, απαξίωσης, ειρωνείας, καθ'όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Πάνω στη σκηνή έκανε ό,τι μπορούσε… Να αλλάξει την σκηνοθεσία, τα λόγια, να προκαλέσει ένα υποκριτικό βραχυκύκλωμα στον άλλον προκειμένου να τα χάσει, και να μην μπορεί να είναι εκεί που πρέπει να είναι, συγκεντρωμένος και εκτεθειμένος επί σκηνής, το οποίο ήταν πιο έντονο όταν οι κριτικές που άρχισαν να βγαίνουν για μένα ήταν καλές. Αυτό τον θύμωσε ακόμα περισσότερο, και εκτός σκηνής υπήρχαν περιστατικά λεκτικής βίας, «φύγε από εδώ κοριτσάκι του πρώτου έτους της δραματικής σχολής».. Χειρονομίες.. Και υπήρχε και ένα περιστατικό, στο οποίο ήταν η χρονιά που έγιναν τα γεγονότα με τον Γρηγορόπουλο, που καιγόταν η Αθήνα. Ηταν κεντρικό το θέατρο. Είχε πολύ λίγο κόσμο στην βραδινή παράσταση.
Στέλνει τον συνάδελφό μου ηθοποιό φίλο μου να βγω στη σκηνή να πω στον κόσμο ότι δεν θα γίνει η παράσταση, και είπα οκ να το πω εγώ αλλά γιατί δεν βγαίνεις εσύ; Ως θιασάρχης και επικεφαλής; Με έβρισε. Με κλώτσησε. Και είπε «οκ, πάμε τρίτο κουδούνι». Ηταν αρχές Δεκεμβρίου. Τα Χριστούγεννα είχα αρρωστήσει πάρα πολύ και ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που είχα πάνω από 41, είχαμε συνεχώς διπλές παραστάσεις, έπαιζα με βήχα και κλειστή φωνή. Το μόνο που είχα παρακαλέσει στις σκηνές που δεν μπαίνω εγώ, να έχω ένα ποτήρι με νερό, προκειμένου να καθαρίζει η φωνή μου, όταν με έπιανε αυτός ο ατελειώτος βήχας.
Το οποίο απομακρυνόταν κατ΄εντολή αυτού του ανθρώπου. Εκεί εξερράγην και του είπα κλείνω το θέατρο και επενέβη ο θεατρώνης, και μου είπε σε παρακαλώ θα του μιλήσω, μην κλείσεις το θέατρο. Έβαλα την αξιοπρέπειά μου κάτω από το θέατρο, έβαλα τον φόβο μου πάνω, για να μην πουν ότι έκλεισε το θέατρο αυτή, με σκοπό να παραμείνει το έργο. Έπαθα δύο φορές collapsus επί σκηνής και τα άλλα δύο μέλη του θιάσου με πήγαν στο σπίτι μου. Υπήρχε ένα περιστατικό που ανέβασα πολλή πίεση και ακυρώσαμε μια παράσταση και όταν τελείωσε αυτή η διαδικασία τον Απρίλιο, γέμισα σπυριά, τα οποία τα παντρεύτηκα για ενάμιση χρόνο στη ζωή μου.
Γιατί τώρα; Τώρα είναι η εποχή. Γιατί τώρα αυτή η ιστορία της ψυχολογικής και λεκτικής βίας, η οποία δεν είναι καθόλου λιγότερης σημασίας, από την σεξουαλική και την σωματική, Εχει αποδειχθεί ότι τα παιδιά που βιάζονται ψυχολογικά και λεκτικά από τους γονείς τους, φέρουν μεγαλύτερα και σοβαρότερα τραύματα. Καταθέτω λοιπον κι εγώ μια ιστορία και δεν με νοιάζει τι θα πουν. Η παράσταση για την οποία μιλάω ήταν το Closer, στο θέατρο Αθηνών το 2008-2009, με έναν θίασο ο οποίος απαρτιζόταν, από τον Νίκο Ψαρρά, την Δώρα Χρυσικού, και τον Γιώργο Κιμούλη. Και αυτό που είπα τώρα το υπέστην από τον Γιώργο Κιμούλη. Γνωρίζω ότι πάρα πολλοί συνάδελφοί μου έχουν υποστεί τέτοιες συμπεριφορές και από τον ίδιο, και από άλλους, και χειρότερα πράγματα. Και αυτή τη στιγμή αυτό που κάνω είναι να ανοίξω τον δρόμο, της προσωπικής και ονομαστικής ομολογίας.
Η περιγραφή της Ζέτας Δούκα για την λεκτική και ψυχολογική βία που υπέστη ξεκινά στο 16:05:
