Μια σπάνια φωτογραφία της Ζωζώς Σαπουντζάκη μαζί με τον γιο του Αριστοτέλη Ωνάση, Αλέξανδρο, επέλεξε να φέρει στη δημοσιότητα, μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, η Eλενα Μακρή Λυμπέρη.
Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία βλέπουμε την Ζωζώ Σαπουντζάκη μικρό κορίτσι να κάθεται δίπλα στον Αλέξανδρο Ωνάση τη δεκαετία του '60 σε νυχτερινό κέντρο της εποχής εκείνης.
Στις αρχές τις δεκαετίας του ’50, η Ζωζώ Σαπουντζάκη κατέβηκε από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, όπου σημείωσε μεγάλες επιτυχίες παίζοντας σε επιθεωρήσεις. Στα μέσα της ίδιας δεκαετίας άφησε το θέατρο και ξεκίνησε εμφανίσεις σε διάφορα νυχτερινά κέντρα, όπου σύχναζε όλη η «αφρόκρεμα» της εποχής εκείνης. Οι εμφανίσεις της με πανάκριβες τουαλέτες, με φτερά και πούπουλα, έκανε την νυχτερινή Αθήνα να παραμιλάει για το μπρίο της, και η επιτυχία της ήταν τόσο μεγάλη που από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως η «Βασίλισσα της νύχτας».
Ο γιος του Αριστοτέλη Ωνάση, Αλέξανδρος, είχε πάει σε ένα από τα νυχτερινά κέντρα όπου εμφανιζόταν και γοητεύτηκε από την πολυτάλαντη Ζωζώ Σαπουντζάκη. Οπως έχει η ίδια αποκαλύψει σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» του Νίκου Χατζηνικολάου, o Αλέξανδρος Ωνάσης ήταν ερωτευμένος μαζί της.
Στη λεζάντα της ασπρόμαυρης φωτογραφίας που δημοσιεύτηκε στο «Elena’s diary_blog» αναφέρεται: «Ζωζώ Σαπουντζάκη & Αλέξανδρος Ωνάσης σε νυχτερινό κέντρο της δεκαετίας του 60: «Ο Αλέξανδρος ήταν ένα πολύ γλυκό παιδί! Θυμάμαι τότε ερχόταν ο πατέρας του στο μαγαζί συνεχώς. Ο Αλέξανδρος τότε ήταν μαθητής» έχει διηγηθεί η Ζωζώ Σαπουντζάκη για τη γνωριμία της με τον νεαρό γιο του Ωνάση με τον οποίο-σύμφωνα πάντα με τις διηγήσεις της διαχρονικής σταρ. «Είχε έρθει, λοιπόν, ένα βράδυ με τον κολλητό του τον Βερνίκο στο κέντρο όπου εμφανιζόμουν εγώ, στην “Πεταλούδα”, στην πλατεία Αμερικής. Βγήκα τραγούδησα και ο νεαρός Ωνάσης δεν σταματούσε να ανοίγει σαμπάνιες και να πετάει λουλούδια. Όταν τέλειωσα το σόου, με παίρνει αγκαλιά. Και άρχισε να μου μιλάει, ώρες ολόκληρες. Από την επομένη ο Αλέξανδρος ερχόταν στο σπίτι μου με σοφέρ με έπαιρνε και πηγαίναμε για ψάρι στου Αντωνόπουλου. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα λόγια που μου έλεγε για τα παιδικά του χρόνια, για την Κάλλας και ότι δεν την χώνευε αλλά και τα δάκρυα που έτρεχαν από τα ματάκια του συχνά πυκνά για τη μάνα του, τότε που είχε χωρίσει με τον πατέρα του. Ο Αλέξανδρος ήταν ένα άβγαλτο παιδί γεμάτο συναισθήματα. Νεανικά συναισθήματα. Όταν πήγε να με φιλήσει πρώτη φορά έτρεμε».
