Ο Alex Michaelides καταφέρνει να παντρέψει με αριστοτεχνικό τρόπο την ψυχολογία με την ελληνική μυθολογία, υπογράφοντας ακόμα ένα must-read, τις «Κόρες».
Μιλώντας για τον Alex Michaelides έχεις την εντύπωση ότι μετρά πολλούς τίτλους στο ενεργητικό του. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι το όνομά του ακουγόταν κυριολεκτικά παντού όταν κυκλοφόρησε η «Σιωπηλή Ασθενής», η οποία σημείωσε τεράστια επιτυχία κι έγινε Best Seller των New York Times. Οπότε, σχεδόν σε εκπλήσσει το γεγονός ότι οι «Κόρες» είναι μόλις το δεύτερο βιβλίο του.
Ένα ακόμα αριστούργημα, με γρήγορη πλοκή, ανατροπές και σασπένς, το οποίο σε κρατά σε αγωνία έως την τελευταία του σελίδα -διάβασα το μισό σε μια μέρα (αλήθεια).
Συναντηθήκαμε στο Μεγάλη Βρεταννία. Φιλικός και με χιούμορ, αν και μεγάλωσε στην Κύπρο (με Κύπριο πατέρα και μητέρα Αγγλίδα), τα τόσα χρόνια που ζει στο Λονδίνο τον έχουν κάνει να μην είναι τόσο fluent στα ελληνικά -αν και τα καταλαβαίνει όλα. Κάναμε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση, περί αστυνομικών μυθιστορημάτων, ψυχολογίας, ελληνικής μυθολογίας και μεταθανάτιας ζωής.
«Είμαι μετριόφρων σαν άνθρωπος και η επιτυχία ήρθε για μένα σχετικά αργά. Υπέγραψα τη συμφωνία για το πρώτο βιβλίο μου ένα μήνα μετά τα 40ά γενέθλιά μου και μέχρι τότε δούλευα ως σεναριογράφος -όμως, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Η καριέρα μου πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Έκανα τρεις ταινίες συνολικά και μου φαινόταν ότι η μια ήταν χειρότερη από την άλλη.
Πάντα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο, κάτι που θα ήταν «εγώ», οπότε το τόλμησα. Όταν το τελείωσα, δεν είχε ιδιαίτερες προσδοκίες ότι θα το διάβαζε κανείς -φαντάσου, δεν είχα καν ατζέντη. Δεν περίμενα καν ότι θα εκδοθεί.
Κι όμως, όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Βρήκα ατζέντη και σε λίγες μέρες υπογράψαμε συμβόλαιο με εκδοτικό οίκο, πουλήσαμε τα δικαιώματα για την ταινία και από εκεί και πέρα εξελίχθηκε όλο αυτό με ταχύτατους ρυθμούς. Για να είμαι ειλικρινής, ήταν σοκ για μένα.
Την πρώτη εβδομάδα αφού είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο δεν είχα ακούσει τίποτα. Καμία αντίδραση. Ήμουν στο Λονδίνο και, φαντάσου, δεν το είχε καν το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου. Μια εβδομάδα μετά, με κάλεσαν από τη Νέα Υόρκη και μου είπαν ότι ήταν νούμερο ένα σε πωλήσεις. Νόμιζα ότι ο εκδότης μου έκανε πλάκα.
Αυτό το σοκ διήρκησε έναν χρόνο περίπου. Ήμουν μουδιασμένος. Όλοι μου έλεγαν «πρέπει να είσαι πολύ χαρούμενος», αλλά τους έλεγα ότι δεν μπορώ να νιώσω τίποτα! Αφού, λοιπόν, το σοκ άρχισε να υποχωρεί, άρχισα να νιώθω και την πίεση ότι πρέπει να αρχίσω και το δεύτερο βιβλίου. Σκέψου ότι, ακόμα δεν έχω χαλαρώσει εντελώς, ώστε να απολαύσω πλήρως την επιτυχία των βιβλίων».