Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου μεγάλωσε στην Κυψέλη. Από νωρίς ήξερε ότι θα γίνει ηθοποιός. Στην πρώτη της θεατρική εμφάνιση έστρωνε στη σκηνή το χαλί του Αγαμέμνονα... Αγαπάει την τηλεόραση και τώρα πια επιλέγει να κάνει ό,τι θέλει η ψυχή της. Είναι δυναμική, αισιόδοξη και ρομαντική.
«Μεγάλωσα στην Κυψέλη, στη Φωκίωνος Νέγρη. Η οικογένειά μου δεν είχε καμία σχέση με την χώρο, αλλά ήταν εξαιρετικά φιλότεχνη. Η μαμά μου θεωρούσε το θέατρο παιδεία, και πολύ καλά έκανε. Με πήγαινε Εθνικό, Βογιατζή, Επίδαυρο, βλέπαμε τα πάντα. Ο μπαμπάς μου είχε αναλάβει το κομμάτι της όπερας, Λυρική Σκηνή, μπαλέτο. Ημουν ένα παιδί που μεγάλωσε μέσα την τέχνη.
Δημόσιος υπάλληλος ήταν ο μπαμπάς μου και νηπιαγωγός η μαμά μου. Η μαμά μου έκανε το εξής καταπληκτικό: Είχε μπει στη Σχολή όταν ήταν νέα, μετά παντρεύτηκε, έκανε δύο παιδιά, εμένα και τον αδελφό μου, και στα σαράντα της αποφάσισε να τελειώσει τη σχολή και να δουλέψει. Είναι ένας άνθρωπος μέσα στην αισιοδοξία. Νομίζω ότι είναι το πιο θετικό άτομο που γνωρίζω. Μεγάλωσα με πολλή αγάπη και προσφορά από τους γονείς μου. Με τον αδελφό μου έχουμε πέντε χρόνια διαφορά. Δεν τηλεφωνιόμαστε κάθε μέρα, αλλά είμαστε κοντά.
Κάποια στιγμή λοιπόν άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά το θέατρο, γιατί ένοιωθα ότι ήταν το μόνο που με εξέφραζε. Μαθήτρια ήμουν πολύ καλή, του 19 και, αλλά δεν μου άρεσε καθόλου το σχολείο. Ο,τι έκανα το έκανα καταναγκαστικά και για να φέρνω καλούς βαθμούς στο σπίτι. Ηθελα να τελειώσει το σχολείο και να μπω στην Δραματική –θα΄μουν γύρω στα 13 όταν το σκέφτηκα. Οι γονείς μου πίστευαν ότι εκτός από θέατρο θα έκανα και κάτι άλλο. Οταν κατάλαβαν ότι ήταν το μόνο που θα κάνω, θορυβήθηκαν γιατί ήξεραν ότι δεν είναι η πιο ασφαλής δουλειά αλλά από την άλλη κατάλαβαν ότι ήταν κάτι που μου άρεσε πολύ. Με συμβούλεψαν όμως να το αφήσω αν δω ότι δεν προχωράω.
Πίστευα πολύ στον εαυτό μου. Είχα όμως και αποσκευές. Οι γονείς μου ήταν πάντα στήριγμα για μένα. Πέρυσι έχασα τον πατέρα μου. Η μαμά μου είναι ακόμα ένα πολύ βασικό στήριγμα την ζωή μου».