Ο Βαγγέλης Μπίκος, ο Στέλιος Κατωπόδης και ο Γιώργος Χατζόπουλος είναι η απόδειξη ότι ο χορός, όπως και τα συναισθήματα, δεν λογαριάζουν από ανούσια ταμπού και περιττά στερεότυπα.
Συναντηθήκαμε στο φυσικό τους περιβάλλον, την Εθνική Λυρική Σκηνή. Ο ήλιος λειτούργησε ως το ιδανικό «prop» για μια εντυπωσιακή φωτογράφιση, όπου το σώμα αποδεικνύει την εκφραστικότητά του. Κάπου ανάμεσα σε πρόβες και πλιέ, βρήκαν λίγο χρόνο για να μιλήσουμε για το μπαλέτο στην Ελλάδα, πώς η τοξική αρρενωπότητα εμποδίζει τα αγόρια να κυνηγήσουν τα αληθινά τους όνειρα και γιατί είναι σημαντικό να επιμένεις στα «θέλω» σου, χωρίς να ακούς κανέναν, προκειμένου να δεις τους στόχους σου σου να πραγματοποιούνται.
Βαγγέλης Μπίκος
Ξεκίνησα τον χορό στα 14, με λάτιν. Χόρευα από τα 4 στο σπίτι, οπότε κάτι έπρεπε να κάνω για να εκτονωθώ! Μετά από ούτε έναν χρόνο, με είδε μία θεία μου, της οποίας τα παιδιά έκαναν μπαλέτο εδώ στην Αθήνα, και μου είπε να το δοκιμάσω. Με το που το δοκίμασα είπα «αυτό θα κάνω στη ζωή μου».
Οι γονείς μου με στήριξαν από την αρχή. Λίγο ο μπαμπάς έφερε στην αρχή μια αντίρρηση, γιατί του ήταν κάτι τελείως άγνωστο. Σκεφτόταν «Πού θα βρεις δουλειά; Πού θα σπουδάσεις;». Όταν συνειδητοποίησε ότι, αυτό που ήθελα να κάνω μπορούσε όντως να γίνει, ότι δεν ήταν απλά στη φαντασία μου, τότε τα πράγματα άλλαξαν.
Δεν υπάρχουν αρκετοί άνδρες χορευτές στην Ελλάδα, σε σύγκριση με την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Ρωσία, γιατί δεν είναι στην παράδοσή μας το μπαλέτο. Δεν είναι ένας χορός διαδεδομένος. Τώρα βέβαια ο κόσμος εδώ έχει αρχίσει να το μαθαίνει λίγο περισσότερο. Στο εξωτερικό, τα αγόρια πηγαίνουν μπαλέτο, όχι μόνο επειδή τους αρέσει ο χορός, αλλά και επειδή είναι και πάρα πολύ καλή γυμναστική. Είναι σαν να πηγαίνεις στο γυμναστήριο, κολύμβηση, tae kwon do ή ποδόσφαιρο. Το μπαλέτο είναι απίστευτα απαιτητικό για το σώμα -είτε το κάνεις επαγγελματικά είτε ερασιτεχνικά.
Η πειθαρχία είναι το μεγαλύτερο εφόδιο που μου έχει δώσει ο χορός. Έχει μπει πλέον στο πετσί μας, στο αίμα μας
Σίγουρα υπάρχει ακόμα τα κοινωνικό ταμπού γύρω από το μπαλέτο και τους άνδρες. Όμως, νομίζω ότι είναι πολύ μειωμένο σε σχέση με το παρελθόν, λόγω ενημέρωσης και λόγω εκπαίδευσης. Ένα ποσοστό ανδρών ίσως να μην κάνει μπαλέτο λόγω άγχους ή φόβου, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό πιστεύω πως σχετίζεται με την επαγγελματική αποκατάσταση. Προσωπικά, δεν έχω βιώσει αρνητική συμπεριφορά από κάποιον, αλλά ήμουν και τυχερός γιατί σπούδασα στην Αγγλία.