Μάλιστα, σχολιάζεται έντονα αν ένας ηθοποιός μπορεί να κάνει διάφορα πράγματα και η δική μου άποψη είναι ότι γενικότερα οι άνθρωποι δεν είμαστε μόνο ένα πράγμα και δεν πρέπει να βάζουμε ταμπέλες. Ειδικά στην Ελλάδα αν ένας ηθοποιός πει ότι του αρέσει παράλληλα να φτιάχνει ρούχα, να μαγειρεύει, να είναι ταξιδιωτικός πράκτορας αυτό ισοδυναμεί με αποτυχία -είναι σχεδόν απαγορευτικό. Πρέπει να είσαι πάντα στη τηλεόραση, να σε βλέπουν και να σε ξέρουν όλοι -αν δεν σε ξέρουν δεν έχεις πετύχει, δεν είσαι καλός ηθοποιός. Υπάρχουν σπουδαίοι ηθοποιοί που μπορεί να παίζουν στο θέατρο από επιλογή -πολύ ωραία η μετακίνηση πλέον των ηθοποιών που έκαναν θέατρο να είναι και σε τηλεοπτικές σειρές γιατί παλαιότερα από κάποιες σχολές αυτό ήταν απαγορευτικό. Μην ξεχνάμε πως τη περίοδο του covid οι ηθοποιοί δεν μπορούσαμε να δουλέψουμε στο θέατρο δεν θα πάμε στη τηλεόραση για καθαρά βιοποριστικούς λόγους;
Εμένα γενικότερα δεν μου αρέσει καθόλου να μου λένε «τι είμαι» και τι «δεν είμαι». Αν θέλω σήμερα θα είμαι ηθοποιός, αν θέλω θα καθίσω στο σπίτι μου να μαγειρεύω και να φροντίζω το σκύλο μου, και μετά μπορεί να πάω να σπουδάσω ξανά για να γίνω δικηγόρος.. Ποιος θα μου πει αν πέτυχα ή όχι ως ηθοποιός; Δηλαδή αν με βλέπετε μόνο στη τηλεόραση είμαι πετυχημένη; Όταν λες «είμαι ηθοποιός» το πρώτο πράγμα που σε ρωτάνε είναι «σε ποια σειρά παίζετε«; Ο καθένας βάζει τις δικές του προτεραιότητες...»
«Πώς είμαι στην καθημερινότητα μου; Μου αρέσει πολύ το σπίτι, είμαι σπιτόγατος -ευτυχώς είναι και ο Σωτήρης έτσι -, είμαι κοινωνική σε αυτά που μου αρέσουν, δηλαδή να βγούμε έξω για φαγητό, να πάμε να πιούμε ένα κρασί. Θέλω να έχω πρόγραμμα, κάνω yoga, αγαπώ πολύ να ασχολούμαι με το σπίτι -ανάλογα πάντα το πρόγραμμα μου -, έχω το σκυλάκι και τις γατούλες μου. Πολλές φορές έχουμε τα παιδάκια μας στο σπίτι παίζουμε επιτραπέζια, βλέπουμε ταινίες και θα κάνουμε πολλές συζητήσεις -είναι έφηβες και το αναζητάνε. Τα κορίτσια έχουν μια πολύ σωστή βάση και από τους δύο γονείς τους. Δεν ωραιοποιώ κάτι απλά αυτή είναι η συνθήκη: αφού φτάσανε όπου φτάσανε αυτοί οι 2 ενήλικοι άνθρωποι ο μοναδικός τους κοινός σκοπός είναι τα παιδιά τους και όλοι μαζί έχουμε μια πολύ καλή σχέση και είμαι πολύ ευγνώμων για όλο αυτό.
Για μένα είναι τόσο τιμητικό όταν τα κορίτσια, είτε και οι τρεις μαζί, είτε με την καθεμία ξεχωριστά, θα ξεκινήσουμε κουβέντα και όταν τελειώσουμε νιώθω ότι είμαι ο σημαντικότερος άνθρωπος στον κόσμο. Γιατί λέω μια έφηβη, που όντως μπορεί να συζητάει με τις φίλες της. θέλει να συζητήσουμε, με ρωτάει, με εμπιστεύεται κάτι που στη δική μου γενιά δεν υπήρχε αυτό. Αυτή η γενιά είναι διαφορετική: τα παιδιά είναι πολύ πιο έξυπνα, έχουν εν συναίσθηση, θα υπερασπιστούν το λόγο τους, δεν θα το βουλώσουν -εμείς ρωτούσαμε και η απάντηση ήταν «γιατί το είπα εγώ» και κλείναμε το στόμα. Για δώσε σε αυτά τα παιδιά τέτοια απάντηση δεν υπάρχει περίπτωση να τα βγάλεις εύκολα πέρα μαζί τους. Εγώ νιώθω πάρα πολύ τυχερή που είμαι ταγμένη σε αυτή την οικογένεια!
«Γιατί δε δίνω συνεντεύξεις; Όπου με ζητάνε, αν μπορώ θα πάω -συνήθως δεν μου ζητάνε γιατί ούτε εγώ τους κάνω, ούτε εκείνοι μου κάνουν -χωρίς να υπάρχει κάτι προσωπικό. Ίσως αναρωτιούνται τι θα τους πω γιατί δεν έχω πει κάτι που να γίνει viral, δεν κάνουμε κοινή φωτογράφιση με τον σύντροφο μου. Μετά από τόσα χρόνια που βρίσκομαι στο χώρο έγινα ξαφνικά «το κορίτσι του Σωτήρη Τσαφούλια» και αυτό για μένα ήταν κουραστικό. Έχω κάνει συνέντευξη μιας ώρας και έπαιξαν μόνο τι είπα για τον Σωτήρη -κανένα πρόβλημα, όλα είναι μια χαρά ξέρω ότι δεν θα το ξανά κάνω. Γιατί να βγω να πω τι κάνουμε στο σπίτι μας όταν υπάρχει κόσμος με πολύ σοβαρά προβλήματα. Από την άλλη, αλλιώς είναι να το πει ο Τσαφούλιας, αλλιώς η Μενενάκου. Κάπως πρέπει να προστατευτώ κι εγώ...
Προσωπικά κάνω μια προσπάθεια στο θέατρο με τους συνεργάτες μου, θεωρώ σπουδαίο ότι είμαι γυναίκα παραγωγός, ηθοποιός, προσφέρω εργασία στην κοινωνία δίνοντας θέσεις εργασίας και παράγοντας ένα έργο για να έρθει ο κόσμος να το δει, να πάρει κάτι από το έργο και δεν θέλω να συζητηθώ για το αν είμαι «το κορίτσι του Τσαφούλια», ούτε εκείνος αν είναι «το αγόρι της Μενενάκου». Δεν κρύψαμε ποτέ τη σχέση μας, αλλά καταντάει λίγο προσβλητικό. Όπως το να πει κάποιος ότι κάνω τη παράσταση επειδή υπάρχει ο Τσαφούλιας, κάνεις αυτό το ρόλο γιατί υπάρχει ο Τσαφούλιας, αναπνέεις γιατί υπάρχει ο Τσαφούλιας -καθίστε λίγο υπήρχα στο χώρο και πριν τον Τσαφούλια. Δεν θα βγω να πω κάτι για να γίνει viral δεν είναι η δουλειά μου, ούτε το να σχολιάζω τα πάντα, δεν είμαι σχολιαστής - είμαι ηθοποιός. Κάνω μια παράσταση, παίζω σε ένα σήριαλ δεν θα σου παραπονεθώ γιατί δεν με βγάζεις να μιλήσω για τη δουλειά μου. Με όποιον θέλει είμαι ανοιχτή να κάνω συνέντευξη.
Πώς βίωσα αυτό το «κορίτσι του Τσαφούλια«; Πάρα πολύ άσχημα, στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και είχα πέσει πολύ ψυχολογικά -πώς να το βιώσω άνθρωπος είμαι! Εκτός από το συναισθηματικό κομμάτι ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά: Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να ορίζεται από κάποιον άλλον; Κι αυτό έγινε μέσα από δημοσιογράφους, σχολιαστές σε εκπομπές που χωρίς να γνωρίζουν έναν άνθρωπο κάνουν χαρακτηρισμούς. Πέρασαν 2-3 χρόνια που σχεδόν δεν ήθελα να κάνω τίποτα, όχι μόνο να δουλέψω, ούτε να βγω έξω, ούτε να μας φωτογραφήσουν. Πραγματικά, δεν έχω τίποτα με τους φωτογράφους γνωριζόμαστε τόσα χρόνια πια μεταξύ μας, από τότε που έκανα τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα με αναγνώριζαν από σειρές και στην αρχή με φώναζαν «Αννούλα», μετά «Άννα», μετά μας έλεγαν να φωτογραφηθούμε σε πρεμιέρες με το Σωτήρη και απαντούσαμε «Βεβαίως»! -είναι συνεργάτες μας. Βρήκα τις ισορροπίες μου με προσωπική δουλειά, όχι από τη μία μέρα στην άλλη, περνώντας από διάφορα στάδια».
