Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου σε όλες τις χώρες του κόσμου είναι αφιερωμένη στη μητέρα. Είναι η μέρα που τιμούμε τις γυναίκες που μας έφεραν στη ζωή, τις γυναίκες που σε όλες τις δύσκολες περιόδους της ανθρωπότητας θυσιάστηκαν, πένθησαν και υπέφεραν για το κοινό καλό. Κι αν σήμερα αυτή η μέρα σημαίνει απλώς ότι αγοράζουμε λουλούδια και δώρα για τις μαμάδες μας, κάποτε η συγκεκριμένη ημερομηνία είχε μια εντελώς διαφορετική χροιά.
Όλα ξεκίνησαν από την Αμερικανίδα ακτιβίστρια Άννα Τζάρβις, η οποία στις 10 Μαΐου του 1905 έχασε τη δική της μητέρα και βρήκε έναν τρόπο για να την τιμά πάντα. Η Τζάρβις δεν απέκτησε ποτέ δικά της παιδιά, όμως εμπνεύστηκε αυτή τη μέρα μνήμης από την εθελοντική δράση της μητέρας της κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού εμφυλίου. Τότε οι γυναίκες φρόντιζαν στρατιώτες από όποια πλευρά κι αν ήταν, ως μητέρες του έθνους.
Αντιπολεμικό λοιπόν ήταν αρχικά το μήνυμα της γιορτής, που ήθελε να τιμήσει όσες γυναίκες έχασαν τα παιδιά τους στον πόλεμο και το δώρο τους ήταν άσπρα γαρύφαλλα, το αγαπημένο λουλούδι της μητέρας της Τζάρβις, που σύμφωνα με την ίδια «συμβόλιζε» την αλήθεια, την καθαρότητα και την μεγάλη ευσπλαχνία της μητρικής αγάπης. Και το άρωμά τους, τη μνήμη της και τις προσευχές της. Το γαρύφαλλο δεν ρίχνει τα πέταλά του, αλλά τα αγκαλιάζει και τα κλείνει στην καρδιά του καθώς πεθαίνει, το ίδιο κάνουν και οι μητέρες, αγκαλιάζουν τα παιδιά τους και τα κλείνουν στις καρδιές τους, η αγάπη της μητέρας τους δεν πεθαίνει ποτέ».
