Άντζελα Λάνσμπερι: Η «συγγραφέας Ντετέκτιβ» που έδωσε στην τηλεόραση αέρα Χόλιγουντ

Γεννήθηκε το 1925 στο Λονδίνο και ήταν γόνος μεσοαστικής οικογένειας. Ο πατέρας της, τον οποίο έχασε σε ηλικία εννέα ετών, ήταν ο πολιτικός των Εργατικών και έμπορος ξυλείας Έντγκαρ Λάνσμπερι και μητέρας της η Ιρλανδή ηθοποιός Μόινα Μακγκίλ. Το 1940, η Μακγκίλ με τα παιδιά της, προκειμένου να αποφύγει τον πόλεμο, μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όπου η Άντζελα σπούδασε υποκριτική στη Σχολή Θεάτρου και Ραδιοφώνου Feagin της Νέας Υόρκης. Στα πρώτα της βήματα, εργάστηκε για λίγο ως ερμηνεύτρια σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, μέχρι που μετακόμισε με τη μητέρα της στο Λος Αντζελες. Εκεί γνώρισε τον σεναριογράφο Τζον Βαν Ντρούτεν -το έργο του οποίου «I Am a Camera» έγινε η βάση για το μιούζικαλ «Cabaret»- σε ένα πάρτι κι εκείνος τη βοήθησε να μπει στον χώρο του σινεμά.

Το 1942 υπέγραψε συμβόλαιο με την Metro-Goldwyn-Mayer και δύο χρόνια αργότερα ανέλαβε τον πρώτο της ρόλο στην ταινία του Τζορτζ Κιούκορ «Εφιάλτης». Η ερμηνεία της ως αδίστακτη υπηρέτρια της Ίνγκριντ Μπέργκμαν επαινέθηκε από τους κριτικούς και της χάρισε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου. Κέρδισε άλλη μια υποψηφιότητα για το πολυπόθητο βραβείο το 1946, για την ταινία «Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι».

Συνέχισε να εμφανίζεται σε ταινίες της MGM, αλλά σε δευτερεύοντες ρόλους, μέχρι τη λήξη του συμβολαίου της το 1952. Από εκει κι έπειτα η καριέρα της εκτοξεύτηκε. Η ερμηνεία της στην ταινία «Ο άνθρωπος της Μαντζουρίας» (1962) χαρακτηρίστηκε ως μια από τις καλύτερες στην καριέρα της, ενώ η ενασχόλησή της με το είδος μιούζικαλ την καθιέρωσε κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Το 1966 πρωταγωνίστησε στο μιούζικαλ των Τζερόμ Λόρενς, Ρόμπερτ Έντγουν Λι και Τζέρι Χέρμαν «Mame», γεγονός που όχι μόνο της χάρισε πολλά βραβεία, αλλά και την ανέδειξε σε Gay icon.

Η δεκαετία του '70 τη βρήκε να δουλεύει ως επί το πλείστον στο χώρο του θεάτρου, ερμηνεύοντας κεντρικούς ρόλους σε μιούζικαλ, ένα είδος που αγαπούσε ιδιαιτέρως. Τη δεκαετία του '80 μεταπήδησε στην τηλεόραση. Τότε ήρθε στη ζωή της «Η συγγραφέας ντετέκτιβ» («Murder, She Wrote»), που προβαλλόταν για δώδεκα χρόνια και τις χάρισε 18 υποψηφιότητες για Βραβείο Έμμυ και τέσσερις Χρυσές Σφαίρες. Υποδυόμενη την Τζέσικα Φλέτσερ, μια συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων που ερευνούσε μυστηριώδεις υποθέσεις στον ελεύθερο χρόνο της, απέκτησε φανατικούς θαυμαστές, που μιμούνταν το χόμπι της εκκεντρικής ηρωίδας και απέκτησε παγκόσμια φήμη. Για την επιτυχία της σειράς είχε δηλώσει πως οφειλόταν στο ότι ποτέ «δεν έδειξαν βία ή αίμα».

Το 1991 χάρισε τη φωνή της στην ταινία κινουμένων σχεδίων της Ντίσνεϊ «Η πεντάμορφη και το τέρας», ενώ η τελευταία της εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη ήταν στην ταινία «Mary Poppins returns». Ξεχωριστή θέση στη φιλμογραφία της κατέχουν επίσης οι ταινίες: «Ο αλήτης και η αμαζόνα» (1944), «Σαμσών και Δαλιδά» (1949), «Ο γελωτοποιός του βασιλιά» (1956) και το «Έγκλημα στον Νείλο» (1978).

Αν και υπήρξε υποψήφια τρεις φορές για Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου, δεν κράτησε ποτέ στα χέρια της το Χρυσό Αγαλματίδιο, μέχρι που η Ακαδημία Κινηματογράφου της απένειμε τιμητικό βραβείο το 2014 για την προσφορά της στον κινηματογράφο.

Παραμένοντας στις επάλξεις ως το τέλος, είχε δηλώσει σε συνέντευξή της στο αμερικανικό περιοδικό «Parade» το 2019, ότι δεν ήταν ακόμη έτοιμη να συνταξιοδοτηθεί: «Ναι, το σκέφτομαι μερικές μέρες. Σκέφτομαι πως δεν μπορώ να συγκεντρωθώ για να το κάνω αυτό σήμερα. Αλλά συνεχίζω να το κάνω. Θα έρθει ένα σημείο όπου θα σκεφτώ πως θα πρέπει να αποσυρθώ. Θα βάλω αυτή την πλευρά μου στην ντουλάπα και θα ζήσω τα εναπομείναντα χρόνια μου με την οικογένειά μου».

Στην προσωπική της ζωή, υπήρξε παντρεμένη δύο φορές: την πρώτη για έναν μόνο χρόνο με τον ηθοποιό Ρίτσαρντ Κρόμγουελ με τον οποίο παρέμειναν καλοί φίλοι, και τη δεύτερη με τον παραγωγό Πίτερ Σο, με τον οποίο είχαν ιδρύει τη δική τους εταιρεία παραγωγής. Έμειναν μαζί μέχρι και τον θάνατό του το 2003, αποκτώντας δύο παιδιά.