Ο Αρά Τζανικιάν δηλώνει 100% Έλληνας και 100% Αρμένιος. Ο ίδιος έχει φτάσει στο πρώτο σκαλί στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ζίου ζίτσου, αλλά στην προσωπική του ζωή δεν έχει μπλέξει ποτέ σε καβγά, πιστεύει στον διάλογο. Χαμογελαστός, παιδί του έξω και της παρέας μένει με τη σύντροφό του, επίσης Αρμένισσα, και μαζί έχουν ένα σκυλί.
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Βούλα. Νηπιαγωγείο και δημοτικό πήγα στο Αρμένικο σχολείο και ύστερα συνέχισα στη Βούλα. Στην Αρμενία συγγενείς δεν υπάρχουν, εγώ είμαι τρίτη γενιά. Μιλάω, γράφω αρμένικα. Και οι δύο οι γονείς μου έχουν αρμένικη καταγωγή, μιλούν, αλλά δε γράφουν -δεν πήγαν στο αρμένικο σχολείο. Αν δεν το δουλεύεις, το ξεχνάς, αυτό είναι η αλήθεια.
Είμαι 100% Έλληνας, 100% Αρμένιος, αγαπάω και τις δύο χώρες και τους δύο πολιτισμούς το ίδιο. Οι γονείς μου έχουν πάει πάνω από δέκα φορές στην Αρμενία, εγώ δύο -και τις δύο επισκέφτηκα και το Αρτσάχ -ή αλλιώς Ναγκόρνο-Καραμπάχ-, όπου έγινε ο πόλεμος το 2020. Είναι μια πάρα πολύ ωραία χώρα και κάθε φορά που την επισκεπτόμαστε με τους φίλους αρμένικης καταγωγής που ζουν εδώ τη νιώθουμε σαν δεύτερο σπίτι μας. Με τα τωρινά γεγονότα είμαστε πάρα πολύ στεναχωρημένοι. Είμαστε μεν μακριά, αλλά προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε όσο μπορούσαμε. Μαζέψαμε ρούχα, στείλαμε χρήματα. Θέλουμε το καλοκαίρι να πάμε να κάνουμε εθελοντισμό.
Πάω στην αρμένικη εκκλησία. Είμαι ενεργό μέλος της Αρμενικής Νεολαίας Ελλάδος, είμαι μέλος των Αρμενίων Αθλητών. Και οι γονείς μου είναι ενεργά μέλη της αρμενικής κοινότητας.
Πώς έγινε η πρώτη επαφή με το ζίου ζίτσου; Ήμουν 5 χρονών, πολύ μικρόσωμο παιδάκι, λεπτούλης, κουντούλης. Στο σχολείο με κορόιδευαν για το ύψος μου, αρκετά συχνά. Παράλληλα, έπαιζα Tekken 3 στο PlayStation 1 τότε και μου άρεσε. Και λέω στη μητέρα μου να με γράψει καράτε, ώστε να αμύνομαι όταν με κορόιδευαν τα άλλα παιδιά. Πάμε σε μια ομάδα κουνγκ φου, αλλά μύριζε πολύ άσχημα. Της λέω “μαμά, δε μυρίζει ωραία, πάμε”. Φεύγουμε και πάμε στον Γιώργο Ζαντιώτη, στον Λεύκαρο Βούλας, για ζίου ζίτσου. Μια πολύ καθαρή σχολή, ωραίος χώρος.