Μισός Γεωργιανός, μισός Ουκρανός, ο ηθοποιός Δαυίδ Μαλτέζε, που ζει και δουλεύει στην Ελλάδα απ' το 1996, αγωνιά για τον πόλεμο στην Ουκρανία και τους συγγενείς του στο Κίεβο και την Οδησσό...
«Η μητέρα μου έχει ουκρανικές ρίζες οπότε έχω θείους, θείες, ξαδέλφια, ανίψια στο Κίεβο, στην Οδησσό αλλά και στη Ρωσία. Οι περισσότεροι όμως είναι στη Γεωργία. Λόγω της διάλυσης της Σοβιετικής Ενωσης σκορπιστήκαμε σε όλο τον κόσμο κι έχω πια σχεδόν παντού συγγενείς.
Εγώ γεννήθηκα στην Γεωργία, και ήρθα 21 χρόνων στην Ελλάδα το 1996 και από τότε ζω εδώ. Στην αρχή είχαμε έρθει όλοι μαζί, αλλά πριν από μερικά χρόνια ο πατέρας μου και ο αδελφός μου επέστρεψαν πίσω, κι έμεινα εγώ με την μητέρα μου –από εδώ βοηθάμε τους υπόλοιπους που είναι εκεί.
Στην Ουκρανία δεν πήγαινα συχνά, δεν ήταν εύκολο οικονομικά, ειδικά μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης που δεν υπήρχαν λεφτά ούτε για φαγητό. Τώρα εκεί, στο Κίεβο, είναι ο αδελφός της μητέρας μου με την οικογένειά του, τα παιδιά του, τα εγγόνια του, δηλαδή τα ξαδέλφια και τα ανιψάκια μου. Ο θείος με τη θεία μου δεν μπορούν να φύγουν –ή καλύτερα αρνούνται να φύγουν, μήπως μπορέσουν και βοηθήσουν λίγο την κατάσταση. Ο θείος μου είναι δάσκαλος Φυσικής στο σχολείο. Ενώ η ξαδέλφη μου κατάφερε να βγει εκτός πόλης και είναι πιο ασφαλής. Στην Οδησσό, που τώρα μπαίνει σε φάση να βομβαρδίζεται και όπου εισέρχονται οι ειδικές δυνάμεις της Ρωσίας, βρίσκεται η αδελφή της μητέρας μου.
Με τους δικούς μας ανθρώπους επικοινωνούμε, μας στέλνουν βίντεο. Πέφτουν βόμβες παντού –το απέναντι κτίριο από το σπίτι τους έχει διαλυθεί τελείως, οι κατοικημένες περιοχές βομβαρδίζονται. Αντιστέκεται ο κρατικός στρατός, όλος ο κόσμος, ο λαός, αντιστέκεται, είναι όλοι μαζί, φτιάχνουν χαρακώματα, κατασκευάζουν βόμβες μολότοφ ώστε αν μπουν τελικά στο κέντρο της πόλης να μπορεί ο κόσμος να αντισταθεί τελικά γιατί όπλα δεν έχουν όλοι. Η κυβέρνηση μοίρασε βέβαια όπλα ώστε να μπορέσουν να αντισταθούν στον τακτικό στρατό της Ρωσίας, αλλά δεν είναι εύκολο να αντισταθεί κανείς».