Τι σχέση έχει ένα ονειρομαντείο και θεραπευτικό ιερό της αρχαιότητας με μια σύγχρονη site specific performance; Πώς αρχαία τελετουργικά του παρελθόντος όπως ονειρο-θεραπευτικές και μαντικές πρακτικές, εγκοιμήσεις, εξαγνισμοί, εκστατική διαύγεια, κατάνυξη συνομιλούν με την ποιητική της επιτελεστικής δράσης και τις μεθοδολογίες της σύγχρονης performance;
Το νέο project της εικαστικού, performer και ερευνήτριας Μαίρης Ζυγούρη θα παρουσιαστεί στον αρχαιολογικό χώρο του Αμφιαρείου Ωρωπού, την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου με την υποστήριξη και χορηγία του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ.
Ο μοναδικής ιστορικής σημασίας χώρος, που είναι επενδυμένος με νοήματα και αφηγήσεις αιώνων, γίνεται το ιδανικό, φορτισμένο σκηνικό για να υποδεχτεί και να φιλοξενήσει την site specific performance «Λύσις», η οποία μέσω της βιωματικής εμπειρίας στον χώρο, θα επιχειρεί να επανασυσχετίσει τις ονειρό-θεραπευτικές και μαντικές πρακτικές του παρελθόντος του Αμφιαρείου με τις συμβάσεις της σύγχρονης performance, υιοθετώντας την πολυπρισματική ματιά του ονείρου, και εμπεριέχοντας στην καλλιτεχνική της δράση τη δυναμική συμβόλων, τελετουργικών, χειρονομιών, νευμάτων, ψιθύρων.
Η βιωματική έρευνα θα πραγματοποιηθεί στον αρχαιολογικό χώρο του Αμφιαρείου περιλαμβάνοντας μια περίοδο καλλιτεχνικής και ερευνητικής προετοιμασίας, η οποία θα καταλήξει με μια ζωντανή δημόσια παρουσίαση/performance. Η καταληκτική περφόρμανς «Λύσις», που θα λάβει χώρα τις 12 Ιουνίου στον αρχαιολογικό χώρο του Αμφιαρείου στον Ωρωπό, θα αποτελέσει μια ιδιότυπη ξενάγηση, μια ιδιοτοπική (site specific) ονειρική αφήγηση, όπου το κοινό καλείται να ακολουθήσει το δρώμενο σε έξι σημεία σταθμούς μέσα στα όρια του Αρχαιολογικού Χώρου.
Μεγενθυμένα ομοιώματα από μέλη του πάσχοντος σώματος προς θεραπεία, υπό μορφή αναθημάτων («τύπια») (μάτι, αυτί, λάρυγγας, φωνητικές χορδές και άλλα), θα νοηματοδοτούν τις έξι σκηνές/ σταθμούς μέσα στα όρια του Αρχαιολογικού Χώρου (Ναός, Ρωμαϊκό θέατρο, Στοά, Ιερή Πηγή, Λουτρά, Κλεψύδρα). Η περφόρμανς είναι η προβολή μιας ονειρικής αφήγησης. Τρείς αλλόκοτες περσόνες, κατοπτρισμοί του πολλαπλού εαυτού του υποκειμένου, κινούνται, σε μια συνειρμική ροή δράσεων και επιτελέσεων, από το εσωτερικό ονειρικό τοπίο στο εξωτερικό περιβάλλον του Αμφιάρειου.
Συζητήσαμε με την εικαστικό και performer Μαίρη Ζυγούρη για την εμπειρία της διαδικασίας, τις αναφορές και τις πρακτικές της αλλά και τον ρόλο της performance σήμερα.