»Είμαι της περιπέτειας, μ΄αρέσει πολύ. Μ΄αρέσει να κάνω ανατροπές, να ρισκάρω. Στα επαγγελματικά μου είμαι πιο φοβισμένη –θα θελα να νοιώθω πιο ελεύθερη, αν και έχω βελτιωθεί. Νομίζω ότι τώρα ξεκινάει για μένα η φάση που θα βρω τον τρόπο αυτό που είμαι στην ζωή μου να το βάλω και στο κομμάτι της δουλειάς μου. Είμαι σε μια αισιόδοξη στιγμή παρ΄ότι μέσα μου γίνονται διεργασίες πολλές. Νοιώθω ότι δεν ξέρω προς τα που να πάω αυτή την περίοδο. Αναγνωρίζω τα καλώς καμωμένα, αναγνωρίζω λάθη που έκανα, αλλά είναι μια στιγμή που δεν έχω καν όνειρο, πέρα απ΄το να ζω... Είμαι σ΄αυτή την αναμπουμπούλα. Και, ναι είμαι καλά. Ολα συνέβαλαν –πιστεύω στην συνύπαρξη, στις σχέσεις. Εχω υπάρξει πάντα σε σχέσεις, σ΄ όλη μου την ζωή. Τώρα πια έχω καταλήξει ότι για να είσαι πραγματικά καλά πρέπει να είσαι καλά με τον εαυτό σου πρώτα-πρώτα. Μόνον έτσι είσαι παρών, παρούσα. Ολες αυτές οι περιπέτειες, οι συνεργασίες μου, η προσωπική μου ζωή, η ηλικία –και το λέω θετικά γι΄αυτή την δεκαετία που ξεκίνησε, όλα μαζί κούμπωσαν και κάπως νοιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου.
»Πάντα
θεωρώ ότι όλοι τα έχουμε όλα, ότι όλοι
έχουμε μια πηγή συναισθημάτων και
εμπειριών ακόμα κι αν δεν είναι καθαρά
δικές μας. Ετσι λειτουργώ. Είμαι ένα
κορίτσι που ζω έντονα και δεν θα το
άλλαζα ποτέ. Και τώρα που είμαι σε μια
καλή στιγμή, μ΄αρέσει να ζω τα πράγματα
έντονα.
»Είχα
την τύχη να μεγαλώσω σε μια οικογένεια
που ευγνωμονώ –ασχέτως αν αυτό πολλές
φορές μου΄χει φέρει και εμπόδια. Και
όσο μεγαλώνω το συνειδητοποιώ όλο και
περισσότερο. Η οικογένειά μου ήταν
βαθειά ελεύθερη και ως γονείς και ως
σύντροφοι μεταξύ τους και ως φίλοι,
συνεργάτες. Υπήρχε μια εικόνα που δεν
είναι η συνήθης. Μια φοβερή ελευθερία
στις απόψεις, στις γνώμες... Αλλά όταν
ένα τόσο ελεύθερο άτομο πρέπει να
προσαρμοστεί κάπου, τσινάει. Κι εκεί
ίσως να υπήρχε το στοιχείο του θυμού.
Μπορεί ο θυμός να ήταν από εκεί. Τώρα
έχω μάθει να εκφράζω πιο καθαρά αυτό
που νοιώθω στους ανθρώπους που μ΄αφορούν,
κι έχω μάθει να κάνω και πίσω.
»Οικογένεια; Τις αγαπώ τις οικογένειες, αλλά η δική μου ήταν ιδιαίτερη, οπότε μου αρέσει μια τέτοια οικογένεια. Αλλά έχω μια σύγχυση σε σχέση με την οικογένεια και την ευθύνη. Δεν ξέρω πόσο μπορώ να περιορίσω το κομμάτι της συλλογής εμπειριών για να κάνω δική μου οικογένεια. Νομίζω ότι δεν με φτάνει ο χρόνος. Αλλά τώρα ζω. Περνάνε πολλά χρόνια οι άνθρωποι για να καταλάβουν τι είναι η ζωή. Εχεις χάσει αυτά τα νιάτα που λένε όλοι και όλοι τα ζηλεύουμε. Εγώ δεν ζηλεύω τα νιάτα μου. Θάθελα να ζήσω λίγο παραπάνω το τώρα μου.
»Με την δημοσιότητα δεν ξέρω, δεν έχω ακόμα πολύ καλή απάντηση πάνω σ΄αυτό. Η σχέση μου με τον κόσμο, με το κοινό μ΄αρέσει πολύ, μ΄αρέσει που μου μιλάνε, που νοιώθουν οικειότητα μαζί μου, που θα με δουν και θα με πάρουν αγκαλιά. Τώρα στα πιο προσωπικά δεν ξέρω αν η δημοσιότητα μου κάνει καλό. Μπορεί να μην συνάδει το ένα με το άλλο. Εχεις άλλη ελευθερία όταν η προσωπική ζωή μένει προσωπική μ΄έναν τρόπο. Και νομίζω ότι έχω βρει κι εγώ τους τρόπους, υπάρχει ένα μέτρο. Ναι μεν μαθαίνουν αλλά και μετά κάπου τελειώνει...