Η Μαρία και η Ηλιάννα μιλούν για την απόφαση τους να παντρευτούν δύο αδερφούς. Τα κορίτσια είναι αδερφές, συννυφάδες και φίλες.
Η ζωή της Μαρίας και της Ηλιάννας ήταν στην Αθήνα. Εδώ γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, πήγαν σχολείο και έκαναν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα. Από μικρά κοριτσάκια κάθε Πάσχα, καλοκαίρι και αργίες κατέβαιναν στο Λεωνίδιο, τον τόπο που μεγάλωσε ο παππούς τους, μαζί με τους γονείς τους. «Ο παππούς γεννήθηκε στον Πόρο έχασε τους γονείς του σε μικρή ηλικία και τον μεγάλωσαν οι συγγενείς του στο Λεωνίδιο. Ο μπαμπάς μας μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά ήμασταν η κλασσική οικογένεια που με την πρώτη ευκαιρία επισκεπτόμασταν τον τόπο του παππού, τον οποίο πάντα λατρεύαμε. Μάλιστα, είχαμε τις παρέες μας και περνούσαμε όμορφες στιγμές» λέει η Μαρία από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής.
Το 2012 οι γονείς τoυς βγαίνουν σε σύνταξη και αποφασίζουν να μετακομίσουν μόνιμα στο Λεωνίδιο, ενώ τα κορίτσια παρέμειναν στην Αθήνα. Η Μαρία εργαζόταν στην εστίαση και ήταν ευχαριστημένη από τη δουλειά της, από την άλλη η Ηλιάννα δούλευε σε κομμωτήριο φλερτάροντας με την ιδέα να ζήσει στη περιφέρεια ώστε να έχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής. «Κοντά στα 24- 25 μου χρόνια σκεφτόμουν πως θα μου άρεσε να ζω σε ένα μέρος μακριά από την Αθήνα. Εντωμεταξύ οι γονείς μου ζούσαν ήδη μόνιμα στο Λεωνίδιο και δεν σου κρύβω πως λίγο τους ζήλευα. Μέχρι τότε πήγαινα μερικές ημέρες στο χωριό και έπειτα επέστεφα ξανά στη βάση μου, δεν ήξερα αν ήταν εύκολο ή δύσκολο να ζω μακριά από την πόλη. Όμως, οι ρυθμοί στην Αθήνα με είχαν κουράσει πάρα πολύ. Εκείνα τα χρόνια ονειρευόμουν τη σχέση που είχα στην Αθήνα να τη φέρω στο Λεωνίδιο. Τώρα που το σκέφτομαι θα σου πω πως ήταν όνειρο ζωής να μετακομίσω μόνιμα εκεί, αλλά οι συνθήκες δεν ήταν ακόμα ευνοϊκές για να κάνω τόσο μεγάλο βήμα» λέει η Ηλιάννα.
