»Μέχρι
πριν από λίγα χρόνια ήμουν πολύ cool.
Μετά την καραντίνα έχω παρατηρήσει μια
συναισθηματική έξαρση, όλα στο κόκκινο.
Αλλά θα το διαχειριστώ. Δεν ξέρω πως
είναι για τους γύρω μου αλλά τουλάχιστον
για μένα κάθε μέρα έχει ενδιαφέρον.
»Πέρυσι
ήταν η πρώτη μου μεγάλη θεατρική δουλειά.
Στο “Ψηλά απ΄την γέφυρα” με κάλεσε ο
Γιώργος Νανούρης, δοκιμάσαμε κάποια
πράγματα με τον Πυγμαλίωνα (σ.σ. Δαδακαρίδη)
και βγαίνοντας απ΄το θέατρο τηλεφώνησα
στην μαμά μου και της είπα ότι τα πήγα
χάλια. Με το που κλείνω το τηλέφωνο με
παίρνει ο Νανούρης και μου λέει εγώ σε
θέλω εσύ είσαι ΟΚ;
»Ολο
αυτό ακούγεται σαν όπου πάω να μαγεύω.
Αλλά δεν είναι έτσι. Νομίζω ότι επειδή
πάω και δεν πιστεύω ότι πρόκειται να
συμβεί, είμαι κάπως χαλαρή και προσπαθώ
να κάνω αυτό που μου ζητούν. Νομίζω ότι
σε μένα βλέπουν μια γλυκιά απειρία.
»Καταλαβαίνω
ότι δεν είμαι μια κοπέλα που έχει την
ομορφιά που είναι τώρα της μόδας κι αυτό
για την δουλειά μας νομίζω ότι είναι
θετικό. Και γι΄αυτά που θέλω να κάνω
εγώ, ακόμα περισσότερο. Πάντα παίζει
ρόλο η εξωτερική εμφάνιση. Δεν είμαι η
Μόνικα Μπελούτσι, ούτε η Μπάρμπι, δεν
είμαι μοντέλο.
»Τώρα
στο “Αθηνών” που είμαι φέτος, στο “Μην
σου τύχει...” , έγινε μια κλειστή οντισιόν,
και με κάλεσαν. Πήγα κι έτσι έγινε. Δεν
έχω ξανακάνει κάτι τέτοιο. Είναι κωμωδία
και στην κωμωδία είναι πιο δύσκολα τα
πράγματα. Πρόκειται για μαύρη κωμωδία
με στοιχεία μπουλβάρ.
»Η
δημοσιότητα δεν έχει μπει στην ζωή μου.
Δεν μ΄απασχολεί. Εγώ θέλω να κάνω την
δουλειά μου κι αν πάει καλά σημαίνει
ότι μπορεί να κοιμηθώ ήσυχα το βράδυ κι
ότι μπορεί υπάρξει μέλλον. Το να διαφημίσω
και να προωθήσω την δουλειά μου με
αγχώνει αλλά ξέρω ότι πρέπει να το κάνω.
Αλλά κανένας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά
για την προσωπική μου ζωή.
»Σκέφτομαι,
αναρωτιέμαι για το μέλλον αλλά δεν ξέρω
ακόμα τι είναι αυτό που θέλω και δοκιμάζω
διάφορα πράγματα, διαφορετικά μεταξύ
τους. Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στο
εμπορικό και στο ψαγμένο θέατρο, το
καταλαβαίνεις μόλις μπεις στην δουλειά
-γιατί εγώ πάω λίγο στα τυφλά. Νοιώθω
και κάποιες ενοχές, αν επιλέγω σωστά,
γιατί μέσα απ΄τις δουλειές χαράζεις
έναν δρόμο και μετά θα σου΄ρχονται και
αντίστοιχες προτάσεις. Παλιότερα ίσως
ήταν πιο αυστηρά τα πράγματα. Οπότε λέω
να κάνω αυτό που μου΄ρχεται να κάνω,
αυτό που συζητάω κι αυτό που πιστεύω
εκείνη την ώρα.
»Οι
δάσκαλοί μου στην σχολή λειτούργησαν
ως πρότυπα. Τώρα, τα παιδιά απ΄την σχολή
μου με τον Χάρη (σ.σ. Φραγκούλη) κάνουν
παράσταση -στο θέατρο Σφενδόνη, αυτό
που ετοιμάσαμε στην σχολή για τις
εξετάσεις, το “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”.
Εγώ δεν συμμετέχω, γιατί χρονικά δεν
γίνεται, αλλιώς φυσικά και θα ήμουν.
Ωστόσο μόλις τελειώνω τα γυρίσματα πάω
και παρακολουθω την πρόβα τους.
»Δεν ξέρω τι ψυχικές αποσκευές έχω ούτε που ανήκω και γιατί να πρέπει να το αποφασίσω τώρα. Προφανώς και θέλω να δουλέψω με Μαρμαρινό και Χουβαρδά. Αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να τα κάνω όλα ή μόνο ένα πράγμα.