Ο Φώτης Σεργουλόπουλος επέστρεψε στην τηλεόραση με μια καθημερινή εκπομπή. Για να μας συστήσει θαρραλέους ανθρώπους, ρίχνοντας μια διαφορετική ματιά στα θέματα που μας απασχολούν. Ισως γιατί και ο ίδιος είναι ένας θαρραλέος άνθρωπος που αποφάσισε να πει αλήθειες για τον εαυτό του και να μην μείνει κρυμμένος στο καβούκι του. Κι έτσι, με την δημοσιότητα που κέρδισε με την δουλειά του, ν΄ανοίξει τον δρόμο προς έναν κόσμο χωρίς διαχωρισμούς.
«Πρωΐαν σε είδον, την μεσημβρίαν»: Πώς γεννήθηκε η ιδέα της εκπομπής;
Πράγματι είχε ξεκινήσει σαν μια πρωινή εκπομπή. Εγώ είχα μια πολύ καλή σχέση με την ΕΡΤ από παλιότερα. Πριν απ΄τον covid είχα πάει με μια πρόταση, κάτι σαν αυτό που κάνω τώρα. Αλλά δεν ήταν η στιγμή του ούτε η ώρα να γίνει. Μετά μου πρότειναν να παίξω στο “Χαιρέτα μου τον Πλάτανο”. Μ΄άρεσε πολύ να κάνω τότε μυθοπλασία. Δούλεψα για έναν χρόνο.
Εν των μεταξύ έκανα μια σειρά podcast για την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα κι άλλη μια για τα παιδιά, δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Το δεύτερο ήταν η ιστορία δύο παιδιών που συναντιούνται στο διάλειμμα. Το καλοκαίρι, όταν ήμουν στην Ανδρο, είχα την ιδέα να κάνω αυτά τα podcast παιδική σειρά. Φανταζόμουν ότι ο μόνος φορέας που θα μπορούσα να το κάνω ήταν η ΕΡΤ –λείπουν απ΄την τηλεόραση τα παιδικά προγράμματα.
Εστειλα τότε ένα μήνυμα στον τον Κωνσταντίνο Ζούλα (σ.σ. πρόεδρος της ΕΡΤ) να βρεθούμε. Στην συνάντησή μας πήγα με τα χαρτιά μου κι εκείνοι μου είπαν «εμείς σε θέλουμε για το πρωινό». Ετσι κι έγινε.
Ομολογώ ότι δεν το περιμένα, ήταν εκτός της δικής μου σκέψης εκείνη την περίοδο. Τους πρότεινα ωστόσο να το κάνω μ΄έναν συγκεκριμένο τρόπο, ο οποίος εμπεριείχε πράγματα απ΄την προ covid, προτασή μου. Συμφώνησαν.
Η εμπειρία μου στην τηλεόραση μου λέει ότι, όταν έχεις κάτι να πεις, όταν θέλεις να κάνεις κάτι διαφορετικό, και το πιστεύεις, κάποια στιγμή, θα΄ρθει η ώρα του. Οταν έχεις μια ιδέα, μπορεί να χρειάζεται και χρόνο για να ωριμάσει.
Τι καινούργιο, τι διαφορετικό φέρνει;
Δεν είναι ιδιοφυές ή καινοτόμο αυτό που κάνουμε, αλλά είναι λίγο διαφορετικό, χρειάζεται λίγη σκέψη. Ακόμα και το σκηνικό, είναι φτιαγμένο μ΄έναν τρόπο διαφορετικό απ΄τις άλλες καθημερινές εκπομπές.
Θέλουμε να παρουσιάζουμε πράγματα που δεν γνωρίζαμε ή δεν τα έχουμε μάθει. Να συστηθούμε. Θα'θελα πολύ να συστηθούμε. Γι΄αυτόν τον λόγο παρουσιάζουμε ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε για να τους συστήσουμε. Αλλά και στις κουβέντες με καλλιτέχνες εκείνοι ανοίγονται διαφορετικά. Θέλω να έχουμε θαρραλέους ανθρώπους –τους ψάχνουμε και τους βρίσκουμε, ή τους έχουμε ακούσει και τους αναζητούμε. Είναι μια ψυχαγωγική εκπομπή που έχει και γέλιο και πλάκα, αλλά συστήνει και ανθρώπους και καταστάσεις. Αυτό ήθελα.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πιο σημαντικό να διαδώσεις ένα νέο παρά ν΄ακούσεις τι είναι αυτό που λέει. Γι΄αυτό και υπάρχουν τα fake news, γι΄αυτό και μπορείς να εξαπατήσεις ανθρώπους. Κάτι σαν την ψήφο στους βουλευτές. Εγώ δεν ήθελα να συμμετέχω σ΄όλα αυτά. Για μένα η τηλεόραση έχει μπει σε ένα λούκι. Τα τελευταία χρόνια έχουμε αντιληφθεί πόσο αναπτύσσονται οι πλατφόρμες. Η τηλεόραση του μέλλοντος δεν είναι αυτό που έχουμε εμείς τώρα. Απλώς αναμασάμε τα ίδια.
Και φέτος βλέπεις ότι οι παρουσιαστές και οι άνθρωποι της τηλεόρασης γίνονται το ίδιο το θέαμα. Ασχολούνται ο ένας με τον άλλον, σαν να γίνεται ένα θεαματικό παιχνίδι με τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της τηλεόρασης. Παλιότερα έκανες μια εκπομπή μ΄ένα θέμα, τώρα κάνεις μια εκπομπή για να μιλήσεις για τον άλλον.
Και επιλέγετε, πάλι, για την παρουσίαση να είστε ντουέτο...
Είμαι των ντουέτων, των οικογενειών, της αγάπης. Αυτό είμαι. Μ΄αρέσουν πολύ οι συνεργασίες. Την ήξερα την Τζένη Μελιτά. Μέσα στα χρόνια κι εκείνη ωρίμασε, κι εγώ. Και συναντηθήκαμε. Είναι ένας άνθρωπος μορφωμένος που ξέρει να μιλάει, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.