Fred Rogers: Ποιος ήταν ο τελευταίος «ήρωας» των παιδικών ψυχών που έμεινε στην ιστορία

Αλήθεια πόσες φορές έχουμε σκεφτεί τώρα τελευταία την αρετή της καλοσύνης; Μάλλον ελάχιστες. Και σίγουρα όλοι έχουμε στα χείλη την δικαιολογία της πανδημίας που περάσαμε και εξακολουθούμε να περνάμε: φοβόμαστε, αποξενωθήκαμε, ξεχάσαμε τι σημαίνει άγγιγμα. Κι όμως δεν ήμασταν δα και τόσο διαφορετικοί και πριν (δυστυχώς).

«Can you say hero?», ήταν ο τίτλος του άρθρου του δημοσιογράφου Tom Juno για το περιοδικό Esquire, το 1998, όταν του ζητήθηκε να κάνει ένα θέμα αφιέρωμα στο τηλεοπτικό φαινόμενο του Fred Rogers, για το επετειακό τεύχος του περιοδικού με Αμερικανούς ήρωες. Ο κύριος Rogers και η παιδική εκπομπή του Mister Roger’s Neighborhood, που απευθυνόταν κυρίως σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, έχει γράψει τηλεοπτική ιστορία, στην διάρκεια των 33 χρόνων που βρισκόταν στον αέρα.

Ο Tom Juno ήταν ένας κυνικός δημοσιογράφος, με αμφιλεγόμενη φήμη, αφού τον Οκτώβριο του 1997 είχε προηγηθεί η συνέντευξη του Kevin Spacey, κατά την οποία ο ίδιος κατά κάποιο τρόπο εξέθεσε τον ηθοποιό, με τον τίτλο του «Kevin Spacey has a secret». Ο Spacey απέφυγε να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τις φήμες γύρω από την σεξουαλικότητά του, με τον Juno να γίνεται το κόκκινο πανί για πολλούς στο Χόλιγουντ, που αρνήθηκαν οποιαδήποτε συνεργασία μαζί του.

Τότε ένας συντάκτης του Esquire του έδωσε την ιδέα να γράψει για τον Rogers, ο οποίος ήταν ομολογουμένως ο πιο συμπαθής άνθρωπος του κόσμου. Έτσι, θα του δινόταν η ευκαιρία να ξεπλύνει το προφίλ του και να ανακτήσει μια μεγάλη μερίδα του κοινού του. Το ζήτημα, ωστόσο ήταν πως δεν ήξερε με ποιον τρόπο να μεταχειριστεί μια τέτοιου είδους συνέντευξη, αφού, όπως λέει ο ίδιος «δεν είχα ιδέα πως να γράψω για ένα άτομο, όπως ο Fred», μετά από μια σειρά επιτυχημένων θεμάτων με πιο σκοτεινά πρόσωπα.

Το γιατί ο Fred Rogers δέχθηκε να κάνει την συνέντευξη είναι ένα άλλο θέμα. «Έβλεπε πως έχω χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου» εξομολογείται ο Juno, ενώ όλοι οι κοντινοί άνθρωποι του Fred τον συμβούλευαν να μην το κάνει. Αλλά ο Fred κινούνταν με μυστήριους τρόπους.

Στην ταινία «A Beautiful Day In The Neighborhood» βλέπουμε την αληθινή ιστορία της γνωριμίας αυτών των δύο τόσο διαφορετικών ανθρώπων, που οι δρόμοι τους συναντήθηκαν τόσο αναπάντεχα, όμως η φιλία που τους ένωσε ήταν πέρα για πέρα αληθινή. Τον ρόλο του Fred Rogers ανέλαβε ο βραβευμένος με Όσκαρ Tom Hanks, κάνοντας ένα μοναδικό ταίριασμα με τον πραγματικό χαρακτήρα. Η ταινία βασίστηκε κατά κύριο λόγο σε πραγματικά γεγονότα, εκτός από ορισμένα περιστατικά της ζωής του Juno -αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν έδωσε το αληθινό του όνομα στον ήρωα της ταινίας.

Γεννημένος στην Πενσυλβάνια της Αμερικής, ο Fred Rogers υπήρξε γόνος πλούσιας οικογένειας της περιοχής, που ήταν ιδιαίτερα γνωστή για την φιλανθρωπική της δράση. Φοίτησε στο Rollin College σύνθεση μουσικής και ήδη από πολύ νεαρή ηλικία ήξερε πως θέλει να ασχοληθεί με την τηλεόραση. Σπούδασε επίσης Θεολογία, ενώ κατάφερε να πάρει και το πτυχίο του στην παιδική ανάπτυξη. Ο ίδιος γνώριζε πως το τηλεοπτικό πεδίο της εποχής δεν ήταν για εκείνον, μιας και εξαρχής ενδιαφερόταν να δημιουργήσει εκπαιδευτικό περιεχόμενο. Έτσι το 1968 έκανε την εκπομπή Mister Roger’s Neighborhood.

Ο ίδιος έχοντας βιώσει τραυματικά παιδικά χρόνια ως ένα ντροπαλό, υπέρβαρο παιδί που είχε δεχθεί bullying, δίδαξε στα παιδιά την έννοια της συμπόνιας και της καλοσύνης μέσα από τα σκετσάκια του, τις διάσημες μαριονέτες του και τα περίφημα τραγουδάκια, που έγραφε πάντα με άξονα το μήνυμα που ήθελε να περάσει. Η χαρακτηριστική ρουτίνα στην έναρξη της εκπομπής με τον Fred να μπαίνει στο σπίτι και να βάζει την κόκκινη μάλλινη ζακέτα του και τα μπλε πάνινα παπούτσια του, έχει περάσει στην τηλεοπτική ιστορία.

Ο Juno μετέφερε την εκπληκτική καλοσύνη του Rogers μέσα από μια σειρά ανέκδοτων ιστοριών, που του διηγήθηκε ο ίδιος και ανίχνευσε από το περιβάλλον του: ο Fred ήταν ένας Πρεσβυτεριανός ιερέας που προσευχόταν για τους ανθρώπους κάθε μέρα ονομαστικά. Δημιουργούσε σχέσεις όπου και εάν πήγαινε: με έναν νεαρό θαυμαστή του που έπασχε από εγκεφαλική παράλυση, με τον διάσημο γορίλα Κόκο, με ένα τυφλό παιδί που πάλευε να προσευχηθεί. Του άρεσε να φωτογραφίζει όσους συναντούσε και έδειχνε τις φωτογραφίες στην σύζυγο του, Joanne.

Όσο και αν προσπαθήσετε να δείτε κάτι άλλο πέρα από αυτό , δεν θα το βρείτε. Ο Fred Rogers ήταν αυτό ακριβώς που φαίνεται. Δεν υπήρξε κοσμοκαλόγερος, ούτε εμφανίστηκε ως μεσσίας της παιδικής ψυχής. Ήταν απλώς ένας άνθρωπος γεμάτος καλοσύνη. Έτσι, τον περιγράφει ο Juno, απλά, λιτά, μέσα από την αφήγηση πραγματικών γεγονότων της ζωής του Rogers, που άγγιξε τις ψυχές χιλιάδων παιδιών και προσέφερε παρηγοριά με το δικό του τρόπο, απαλύνοντας τον πόνο.

«Μπορείς να προσευχηθείς για μένα;». Αυτό ήταν το μόνο που ζήτησε από ένα παιδί με εγκεφαλική παράλυση, που επισκέφθηκε κάποτε, και του εκμυστηρεύτηκε, πως ήθελε να πεθάνει. Μόλις άκουσε την παράκλησή του, το παιδί έμεινε κυριολεκτικά άφωνο και πήρε θάρρος, πιστεύοντας πως ο κύριος Rogers θέλει τη βοήθεια του, και την προσευχή του, άρα τον συμπαθεί. Ο ίδιος, φυσικά, έβλεπε τελείως διαφορετικά το όλο γεγονός, λέγοντας στον Juno πως δεν σκέφτηκε έξυπνα. «Δεν του ζήτησα τις προσευχές του για εκείνον, αλλά για μένα Tom! Το ζήτησα, γιατί πιστεύω πως όποιος έχει περάσει τέτοιες δοκιμασίες στη ζωή του, πρέπει να βρίσκεται πολύ κοντά στον Θεό. Του το ζήτησα, γιατί ήθελα την διαμεσολάβηση του».