Ο Γιώργος Καπουτζίδης θέλει να λέει ιστορίες και τώρα πια θέλει να λέει τις δικές του, αυτές που τον αφορούν. Χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος, χωρίς να αγωνιά για το τι θα πει ο άλλος, ο διπλανός, ο (τηλε)θεατής. Γι' αυτό και γράφει, σκηνοθετεί, παίζει στο θέατρο και την τηλεόραση: Για να φτιάχνει τους κόσμους του.
Πιο συνειδητοποιημένος πλέον, μιλάει με ειλικρίνεια για τον εαυτό του και συνεχίζει να προβληματίζεται για τον τρόπο που η κοινωνία, η πολιτική και οι πολιτικοί αντιμετωπίζουν τη διαφορετικότητα, είτε αυτή αφορά στην σεξουαλική ταυτότητα είτε σε ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Άλλωστε, όπως επισημαίνει, αυτή ήταν πάντα η θεματολογία του. Μόνο που τώρα έχει ξεκάθαρους στόχους.
Επιστροφή στο θέατρο
«Δεν είμαι πλεονέκτης ούτε αχόρταγος. Νιώθω ότι έζησα κάτι πολύ όμορφο τη σεζόν 2019-2020 που ξεκίνησε η παράσταση "Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του", μια πολύ μεγάλη επιτυχία. Από την τρίτη εβδομάδα ήταν sold out συνέχεια. Μια παράσταση που δεν είχε τα πολύ μεγάλα ονόματα, ενός ανθρώπου που έγραφε για πρώτη φορά για το θέατρο, χωρίς διαφήμιση τηλεοπτική. Αυτό που ζήσαμε ήταν υπέροχο, οπότε, ακόμα και αν μου έλεγαν ότι θα σταματήσει, θα ήμουν ευτυχής που το έζησα. Ακόμα και οι δέκα παραστάσεις που κάναμε πέρυσι ήταν δώρο κι ας ήταν με λιγότερο κόσμο και λιγότερα γέλια. Ήταν μια ευκαιρία να επιστρέψουμε την αγάπη που πήραμε, σ' αυτούς που ήρθαν να μας δουν και δεν φοβήθηκαν.
Δεν μπορώ να πω ότι μου έλειψε το θέατρο, αλλά χαίρομαι που αρχίσαμε, γιατί μου έλειψε η παρέα, η συναναστροφή με τα παιδιά, οι πρόβες, τα γέλια μας, το ποτό μας μετά την παράσταση. Ερχόμουν και θα έρχομαι στις παραστάσεις. Νομίζω ότι θέλω να είμαι κοντά. Άλλωστε το κλίμα που έχει δημιουργηθεί με τα παιδιά και την Κατιάνα, είναι φοβερό… Επίσης έχω και τη χαρά να βλέπω τι καλό έχω κάνει, έτσι όπως κάθομαι πίσω, στο ηλεκτρολογείο και ακούω τα γέλια των θεατών. Αυτό ονειρευόμουν να κάνω πάντα. Δεν είναι το ίδιο με την τηλεόραση, που λες ένα αστείο και μαθαίνεις την άλλη μέρα αν είχε επιτυχία -τώρα βέβαια με το twitter καταλαβαίνεις εκείνη την στιγμή, αν θες να το παρακολουθήσεις. Ενώ στο θέατρο τους ακούς να γελάνε και αισθάνεσαι υπέροχα.
Ναι μου άρεσε το θέατρο κι αυτό είναι μια καλή αρχή –θα' θελα να μείνω σ' αυτόν τον χώρο… Πιο πολύ θα' θελα να λέω ιστορίες. Αυτό με εκφράζει περισσότερο».