4 γυναίκες μας μιλάνε για την συγκατοίκησή τους με τις γάτες τους.
«Η τρελή κυρία με τις γάτες», ή ακόμα χειρότερα «η γεροντοκόρη που έχει μαζέψει όλες τις αδέσποτες γάτες της γειτονιάς».
Όλες και όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με το στερεότυπο που θέλει τις στερημένες από την οικογενειακή θαλπωρή γυναίκες να βρίσκουν καταφύγιο σε θλιβερά διαμερίσματα, με μοναδική τους συντροφιά το «αχάριστο» αυτό είδος του ζωικού βασιλείου. Φυσικά, όπως και κάθε στερεότυπο, αυτή η εικόνα απέχει εκατομμύρια... τριχόμπαλες από την αλήθεια.
Τέσσερες νέες γυναίκες μας εξηγούν πώς η συγκατοίκηση με μια γάτα (ή και με περισσότερες), δεν έχει καμία σχέση με την ερωτική τους ζωή -είναι πολύ απλά η επιλογή τους.
Η Μαρία είναι δημοσιογράφος και συγκατοικεί με τον Πάμπλο
Με τον Πάμπλο συγκατοικούμε από τον Μάιο του 2018. Υπολογίσαμε ότι γεννήθηκε περίπου στις 20 Απριλίου της ίδιας χρονιάς και εμείς τον πήραμε στο σπίτι όταν ήταν μωράκι. Έχει μια ιστορία –δυστυχώς- πολύ συνηθισμένη για τα περισσότερα αδέσποτα γατάκια. Εκείνον τον Απρίλιο, λοιπόν, ο αδελφός του συντρόφου μου, Αντώνη, που τότε ζούσε στην Αθήνα, περνώντας δίπλα από έναν κάδο σκουπιδιών, άκουσε νιαουρίσματα. Ψάχνοντας λίγο, ανακάλυψε σε μία σακούλα πεταμένη στον κάδο, τον Πάμπλο μαζί με τα δύο αδελφάκια του. Έσωσε και τα τρία και μοιράστηκε την ιστορία στα social media.
Τότε, ο Πάμπλο ήταν απλώς μια χνουδωτή μπαλίτσα με κλειστά ματάκια. Βλέποντάς τον, όμως, εγώ και ο σύντροφός μου σκεφτήκαμε ταυτόχρονα ότι έπρεπε να τον υιοθετήσουμε. Νομίζω ότι το συζητήσαμε περίπου δύο ώρες, πριν το αποφασίσουμε οριστικά. Ο Αντώνης ταξίδεψε στην Αθήνα και στην επιστροφή για Θεσσαλονίκη έφερε μαζί του και τον Πάμπλο σε ένα επεισοδιακό 6ωρο ταξίδι με το τρένο.
Από την εμπειρία μου, νομίζω ότι οι γάτες έχουν εσωτερικό ρολόι. Έτσι, κάθε πρωί στις 7:00, ο Πάμπλο μας ξυπνάει για να φάει τις κροκέτες του και στις 17:00 νιαουρίζει γύρω από το μέρος που έχουμε το φαγητό του για να ξαναφάει. Όλη την υπόλοιπη μέρα, κοιμάται, καθαρίζεται, κοιμάται, παθαίνει αμόκ σπινιάροντας μέσα στο σπίτι, κοιμάται και μας γρατζουνάει με τα νύχια του. Αλλά, κυρίως, κοιμάται. Έχει το συνήθειο να μας υποδέχεται στην πόρτα όταν επιστρέφουμε στο σπίτι και να κοιμάται μαζί μας το βράδυ.
