Από την δαιμόνια Άγκαθα Κρίστι, στον Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, οι συγγραφείς διάσημων αστυνομικών μυθιστορημάτων απολάμβαναν ενίοτε και οι ίδιοι ένα μέρος της γοητείας που ασκούσαν οι ήρωές τους στους αναγνώστες.
Ποιον άλλωστε αφήνει ασυγκίνητο ένα μυαλό που συλλαμβάνει όχι μόνο το πρωταρχικό έγκλημα και τον ευφυή ντετέκτιβ, αλλά και τη λύση του παράλληλα με την εξέλιξη διαφορετικών storylines μέσα στην ίδια ιστορία;
Η Χίλντα Παπαδημητρίου, συγγραφέας, μεταφράστρια και μουσικογράφος, πρώην ιδιοκτήτρια του δισκάδικου της Νέας Σμύρνης και λάτρης της Αθήνας, συγκεντρώνει ήδη αρκετά χαρακτηριστικά που κάνουν τον τίτλο «Ελληνίδα συγγραφέας αστυνομικών» ακόμη πιο γοητευτικό από όσο ήδη είναι.
Από τα ομιχλώδη ασπρόμαυρα πλάνα του Γερακιού της Μάλτας και τους ιδιοφυείς ντετέκτιβ στους πιο σύγχρονους ιδιοσυγκρασιακούς αντιήρωες, η Χίλντα συστήνει τον Χάρη Νικολόπουλο, τον (πρώην) αστυνομικό και λάτρη των βινυλίων, ο οποίος πρωταγωνιστεί στα τέσσερα μυθιστορήματά της, με πιο πρόσφατο το «Ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου».
Σε αυτή την ιστορία, ο Χάρης επιστρέφει από τη Ναύπακτο στην Αθήνα με αφορμή την είσοδο της μητέρας του σε οίκο ευγηρίας. Εκεί θα γνωρίσει μια ψυχολόγο που εργάζεται σε ξενώνα για θύματα σεξουαλικού τράφικινγκ και θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια ιστορία με πολλές πτυχές, βουτώντας στα νερά του υποκόσμου, της σχέση τους με την αστυνομία και μιας σκοτεινής, αλλά απόλυτα υπαρκτής πλευράς της πόλης.
Γιατί γράφετε αστυνομικά; Τι σας γοητεύει στο συγεκριμένο είδος; Διάβαζε αστυνομικά η μητέρα μου και έτσι τα αγάπησα από παιδί, όπως αγαπούσα και τα pulp αλλά και τα βιβλία περιπέτειας. Συνέχισα να διαβάζω μεγαλώνοντας και όταν ξεκίνησα τις μεταφράσεις, αναλάμβανα και αστυνομικά. Με ιντριγκάρει το αστυνομικό. Από τη μία έχει πολύ αυστηρές συμβάσεις -δηλαδή πρέπει να υπάρχει ένας φόνος, κάποιος που ψάχνει τον δολοφόνο. Πρέπει να υπάρχει και ένα κίνητρο. Συγχρόνως, όμως, σου αφήνει το περιθώριο να μιλήσεις και για άλλα ζητήματα. Μου έρχεται στο μυαλό η φράση του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στο Γεράκι της Μάλτας, που είναι παρμένη από την Τρικυμία του Shakespeare και λέει “it’s the stuff dreams are made of”. Αυτό το stuff μπορείς να είναι το κίνητρο ενός φόνου αλλά και κοινωνικά ζητήματα, κλοπές πινάκων, δισκάδικα, τράφικινγκ και πολιτική.