Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του θεάτρου με το μονόλογο «Σέρρα: Η ψυχή του Πόντου», η Χρύσα Παππά μάς μιλάει για την παράσταση, αλλά και για τη σειρά «Γη της ελιάς» και εξηγεί γιατί δεν της αρέσει να αποκαλύπτει πτυχές της προσωπικής της ζωής.
Πώς έγινε η πρόταση για την παράσταση Σέρρα; Ή ήταν δική σου επιθυμία;
Έγινε κάπως μεταφυσικά. Είχα διαβάσει το μυθιστόρημα κάποιους μήνες πριν ξεκινήσει αυτή η δουλειά. Αγαπώ το διάβασμα και βρέθηκε στα χέρια μου και το διάβαζα με λαχτάρα. Κάποιους μήνες μετά μου έγινε αυτή η πρόταση.
Πιστεύεις πως ο κόσμος έχει ανάγκη να μαθαίνει και να έρχεται σε επαφή με ιστορίες από το παρελθόν ή αναζητάει πιο σύγχρονες;
Πιστεύω ότι ο κόσμος έχει ανάγκη από όλα. Όλοι μας χρειαζόμαστε να μαθαίνουμε για ιστορίες που αφορούν το παρελθόν και να μαθαίνουμε μέσα από την ιστορία μας. Θα χρησιμοποιήσω την φράση που έχει ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο του μυθιστορήματος «Σέρρα» όπου γράφει: «Πας μπροστά, όταν δεν ξεχνάς από που έρχεσαι». Επομένως πιστεύω ότι όλοι χρειαζόμαστε και τις ιστορίες που αφορούν το παρελθόν αλλά και ό,τι έχει να κάνει με το τώρα.