Η Χριστίνα Ψύχα διάλεξε τη ζωή μέσα στη μουσική

Λίγες ώρες πριν από την πρεμιέρα μοιράζεται μαζί μας όλα όσα σκέφτεται μια νέα γυναίκα που διεκδικεί να ζήσει ατόφιο όνειρό της στην βιομηχανία της μουσικής και μέσα στις συνθήκες που έχει διαμορφώσει η πανδημία αλλά και το ελληνικό #MeToo.

Το «Είναι κοντά» σου αφήνει μια αισιόδοξη αίσθηση. Αυτό ήταν το μήνυμα που ήθελες να περάσεις επιλέγοντάς το ως προάγγελο του δίσκου;

Ακριβώς! Το "Είναι κοντά" είναι το τελευταίο τραγούδι που μπήκε στον δίσκο “Βιολετέρα”, χωρίς να έχει τέτοια πρόθεση αρχικά. Ξεκίνησε να γράφεται στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας και ολοκληρώθηκε στην αρχή της δεύτερης. Έχει λίγο διαφορετικό ήχο σε σχέση με τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου και δεν προετοιμάζει για το συνολικό πρότζεκτ. Παρόλα αυτά, δε θα μπορούσε να λείπει, γιατί φωτογραφίζει το σήμερα (ή και το πάντα). Συμπυκνώνει το τώρα, παραμερίζοντας (έστω για λίγο) την απαισιοδοξία.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Christina Psycha (@christinapsycha)

Πότε κυκλοφορεί η ολοκληρωμένη, πρώτη σου δισκογραφική δουλειά;

Η πρώτη μου δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Βιολετέρα” κυκλοφορεί στις 9 Απριλίου και είναι το πρότζεκτ που ανυπομονώ περισσότερο να μοιραστώ με τον κόσμο γιατί, πρόκειται για τις πρώτες μου προσωπικές συνθέσεις. Μαζί με τον Νικόλα Αναδολή που έχει επιμεληθεί τις ενορχηστρώσεις και την παραγωγή, έχουμε δημιουργήσει τον προσωπικό μας ήχο, μέσα στον οποίο αισθανόμαστε ασφαλείς να καταθέσουμε και να εκφράσουμε όσα έχουμε ανάγκη.

Η «Βιολετέρα» ολοκληρώθηκε στην περίοδο της καραντίνας. Μήπως τελικά μαζί με τα αρνητικά είχε και θετικά αυτή η περίοδος για τη μουσική; Πιστεύεις θα δούμε κι άλλα Project να ξεπηδούν;

Φυσικά μια τόσο επιδραστική για όλους μας συνθήκη, έχει θετικά κι αρνητικά. Όχι μόνο για τους καλλιτέχνες, αλλά για όλους τους ανθρώπους. Ο περισσότερος ελεύθερος χρόνος, έστρεψε τον κόσμο στη δημιουργία, που κατά τη γνώμη μου, είναι ζωτικής σημασίας για όλους, ανεξαρτήτως επαγγελματικής ταυτότητας. Ειδικότερα τώρα στον κλάδο μας, είμαι σίγουρη πως θα δούμε καινούρια και φρέσκα πράγματα και ανυπομονώ για αυτό!

Γιατί διάλεξες να ακολουθήσεις αυτόν τον επαγγελματικό χώρο;

Για τις οικονομικές απολαβές! (Γέλια.) Διάλεξα τη ζωή μέσα στη μουσική. Η μουσική, με την έννοια του performance, είναι δύσκολο να γίνει για κάποιον αμιγές επάγγελμα. Κυρίως όταν είσαι και δημιουργός και εκτελεστής θέλει κόπο να βρεις το κοινό σου και τον χώρο σου. Εγώ επέλεξα να ζω δημιουργικά και να εξελίσσομαι μέσα στη μουσική γιατί εκεί βρίσκω νόημα και εκεί μπορώ να προσφέρω.

Ποια είναι τα ακούσματά σου;

Όσο ήμουν πολύ μικρή, στο σπίτι έπαιζε κυρίως ροκ και πανκ, γιατί άκουγαν τα μεγαλύτερα αδέρφια μου. Η μαμά μου άκουγε Νταλάρα τα απογεύματα και μερικά βράδια η αδερφή μου Φαραντούρη. Όταν έφυγα για σπουδές άρχισα να ψάχνω διάφορα και τότε μπήκα στην Τζαζ και στην Λάτιν. Εκεί είμαι ακόμα! Είναι τόσο πλούσιες γλώσσες, με τόσα παρακλάδια και ένα βάθος που φτάνει στην κλασσική μουσική. Τελευταία έχω αρχίσει και σκαλίζω και τη Βυζαντινή που με γοητεύει ιδιαίτερα και ίσως κάνω μια μεγάλη στάση εκεί.

Έμπνευση για τους στίχους και τη μουσική σου από που αντλείς;

Συνήθως από τα βιβλία. Φτιάχνω ιστορίες προς αφήγηση αρχικά και μετά αρχίζω να αφαιρώ λέξεις και να προσθέτω μουσική. Στο κομμάτι της παραγωγής φυσικά επηρεάζομαι από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες, παρουσιάζω τις ιδέες μου στα παιδιά που παίζουμε μαζί και στήνουμε σιγά σιγά τον ήχο.

Υπερασπίζομαι και συμμετέχω σε κάθε επανάσταση προσωπική ή καθολική

Θεωρείς ότι το είδος που εκπροσωπείς έχει το κοινό του στην Ελλάδα;

Είμαι σίγουρη. Δεν εκπροσωπώ κάποιο συγκεκριμένο είδος μουσικής, ούτε εντάσσομαι σε αυστηρό πλαίσιο. Δουλεύω τον προσωπικό μου ήχο και το μουσικό μου περιβάλλον για να εκφράζομαι ελεύθερα, ενίοτε αυτοσχεδιαστικά, χωρίς ταμπέλες και περιορισμούς. Μου αρέσουν οι μίξεις διαφορετικών παραδόσεων, για αυτό μελετώ και εκπαιδεύομαι σε πολλές και διαφορετικές μουσικές γλώσσες όπως η τζαζ ή η βυζαντινή, αλλά προσπαθώ να εντάσσω ότι μαθαίνω στην ομπρέλα του προσωπικού μου στυλ.

Τι δυσκολίες συναντά ένας νέος μουσικός που θέλει να κυνηγήσει τα όνειρά του;

Καταρχάς τη μετάβαση από τη σφαίρα της φαντασίας, στην οποία έχουν την τιμητική τους τα όνειρα, στην πράξη. Ειδικά αν ο περίγυρος δεν υποστηρίζει την προσπάθεια, κυρίως στις μικρές ηλικίες έρχεται γρήγορα η απογοήτευση. Με δεδομένο ότι η μουσική και οι τέχνες γενικότερα, κυρίως στην Ελλάδα, δεν υφίστανται σαν επάγγελμα, ούτε και αντιμετωπίζονται έτσι από την πολιτεία, δύσκολα καταπιάνεται κανείς ουσιαστικά και με πάθος. Έπειτα οι δυσκολίες αφορούν και στα μοναδικά χαρακτηριστικά κάθε προσωπικότητας, σε συνάρτηση με τις προσδοκίες που έχει ο καθένας από αυτό που επιλέγει.

Για τις γυναίκες θεωρείς ότι είναι μια πιο δύσκολη κατάκτηση;

Για τις γυναίκες ανέκαθεν η έννοια της κατάκτησης ήταν συνυφασμένη με τη δυσκολία. Πάντα τα εμπόδια ήταν περισσότερα κι οι πιθανότητες για εκπλήρωση στόχων λιγότερες. Αυτό που διαπιστώνω από την μέχρι τώρα ενασχόληση και εμπειρία μου είναι ότι η κατάσταση αλλάζει. Πολλά επιβλαβή στερεότυπα κατά των γυναικών ανατρέπονται και τα μυαλά ανοίγουν. Άνθρωποι που προκαλούν, τροφοδοτούν και συντηρούν παθολογικές καταστάσεις χάνουν έδαφος και ελπίζω κάποια μέρα να χάσουν και ολοκληρωτικά οποιοδήποτε βήμα τους δόθηκε ή αυθαιρέτως κατέλαβαν.

Έχουμε δει τις τελευταίες μέρες να κορυφώνεται στην Ελλάδα το #MeToo. Εσύ ως εκπρόσωπος μιας νέας γενιάς, έχεις βιώσει τέτοιες συμπεριφορές;

Δεν έχω βιώσει κάποια τραυματική εμπειρία. Νιώθω ωστόσο, ότι όλο αυτό αποτελεί μεγάλη ανάγκη της εποχής, για επαναφορά της ανθρωπιάς, για οριοθέτηση και επαναπροσδιορισμό των κανόνων, με κέντρο τον άνθρωπο και τις συναισθηματικές του ανάγκες. Υπερασπίζομαι και συμμετέχω σε κάθε επανάσταση προσωπική ή καθολική που στοχεύει στην ανατροπή νοσηρών, κοινωνικά επιβεβλημένων καταστάσεων και την ανάδειξη θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Stay tuned για να δείτε πρώτοι το βίντεο της Χριστίνας, την Παρασκευή 5/3 στις 12.00