Τι είναι αυτό που ορίζει την ταυτότητά μας; Πού ανήκουμε και πώς φτάσαμε ως εδώ; Μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό που υπήρξε πριν από εμάς; Η ομάδα Griffon της χορογράφου Ιωάννας Πορτόλου παρουσιάζει την παράσταση σύγχρονου χορού Kaos -που έχει κάνει αίσθηση όπου κι αν έχει παρουσιαστεί- στο 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας και προσπαθεί να απαντήσει στα αβυσσαλέα ερωτήματα της ύπαρξης και της θέσης μας στον κόσμο μέσα από ένα χορευτικό «Xάος» υπό τους ήχους ετερόκλητων μουσικών ειδών.
Η χορογράφος μιλά στην Bovary για την παράσταση, την ομάδα της με την οποία συμπορεύεται αδιάλειπτα εδώ και δύο δεκαετίες και τις δυσκολίες που καλείται να διαχειριστεί ένας καλλιτέχνης σήμερα.
Τι σημαίνει Kaos;
Το Kaos σημαίνει Χάος. Χάος το Ελληνικό, κυριολεκτικά.
Τι θα δούμε σε αυτή την παράσταση;
Πρόκειται για την τελευταία μας παράσταση για το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου το καλοκαίρι του 2019. Όπως και σε κάθε παράσταση σύγχρονου χορού, υπάρχουν αρκετά επίπεδα ανάγνωσης. Πιστεύω πως πρόκειται για μια πολιτική παράσταση, με στοχευμένες αναφορές στα θέματα της ταυτότητας μας ως Έλληνες. Τι σημαίνει να είναι κανείς Έλληνας σήμερα; Όχι τι μας υπαγορεύεται, αλλά τι είμαστε.
Tι στάθηκε πηγή έμπνευσης για το Κaos;
Το Κaos ξεπήδησε ως ιδέα, σε συνέχεια του εργαστηρίου και της παράστασης που κάναμε στο Λύκειο Επιδαύρου, πάλι στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου το καλοκαίρι του 2018.
Το θέμα εργασίας του εργαστηρίου ήταν το «Χάος και Τάξη» και της τελικής παράστασης «η ευθύνη της πόλης». Και οι δυο αυτές εργασίες, δημιουργούσαν πολιτικές τοποθετήσεις, έφερναν στην επιφάνεια συζητήσεις και σκέψεις για τα υλικά από τα οποία είναι «κατασκευασμένος» ο σύγχρονος Έλληνας και εντέλει η ίδια αυτή χώρα στην οποία ζούμε και δημιουργούμε.
Πώς γεννήθηκε η ανάγκη γι’αυτή την παράσταση;
Εν πρώτοις, υπάρχει η ανάγκη της δημιουργίας. Δηλαδή η ανάγκη να καλυφθεί αυτή η ανάγκη. Μετά, ακολούθησε η ανάγκη να μιλήσουμε γι' αυτό το αντιφατικό υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένη η σύγχρονη Ελλάδα, προσπαθώντας να καταλάβουμε πως έχουμε φτάσει εδώ που είμαστε, πού ανήκουμε και τελικά πόσο ελεύθεροι είμαστε να αντικρίζουμε την ιστορία μας δίχως τις στρεβλώσεις που εξυπηρετούν το εθνικό μας αφήγημα.