Το επίκεντρο του αφηγήματος της πανδημίας του κορωνοϊού δεν θα μπορούσε να μην έχει ως πρωταγωνιστές τις μονάδες που τον αντιμετωπίζουν καθημερινά με τα (προστατευμένα με γάντια) γυμνά χέρια τους, δηλαδή τους γιατρούς και τους νοσηλευτές. Και φυσικά τους ασθενείς.
Είναι ομόφωνα και αδιαμφισβήτητα οι ήρωες της υπόθεσης.
Σε δεύτερο πλάνο, ένας ολόκληρος πλανήτης παρακολουθεί δικτυωμένος τις εξελίξεις από τους τέσσερις τοίχους, σε μία ιδιόμορφη επιβεβλημένη αλλά όχι παθητική αδράνεια.
Ήταν η μοιραία, παράπλευρη συνέπεια της πανδημίας -το να γίνει η έννοια του «παγκόσμιου χωριού» που εισήγαγε ο Καναδός θεωρητικός Μάρσαλ ΜακΛούαν τη δεκαετία του ΄60 πιο απτή και πραγματική από ποτέ.
Τι σημασία παίζουν οι γεωγραφικές συντεταγμένες όταν η ζωή εκτυλίσσεται μέσα σε 4 τοίχους; Αλλάζει η αισιοδοξία, η αγωνία ή η ένταση ανάλογα με τη θέα από το παράθυρο του δωματίου;
Πώς είναι να βρίσκεσαι σε καραντίνα στη Ρώμη, το Λονδίνο, τη Βαρκελώνη και το Παρίσι; 10 νέοι άνθρωποι δίνουν τη δική τους ανταπόκριση, από το διαμέρισμά τους στο Bovary.
Ρώμη
«Είμαστε ήδη πάνω από 20 μέρες σε καραντίνα. Αυτή τη στιγμή έχουμε μηδενικό εισόδημα. Βλέπαμε τις ειδήσεις για τη βόρεια Ιταλία αλλά στη Ρώμη δεν το είχαμε πάρει ακόμα στα σοβαρά. Μέχρι που δόθηκε εντολή να κλείσουν οι σχολές χορού και τότε οι εξελίξεις έγιναν σαν ντόμινο», εξηγεί η Λουσία.
Η ίδια είναι Ισπανίδα δασκάλα swing χορού και συζεί με το σύντροφό της Αντρέα, στη Ρώμη. Εκείνος είναι μουσικός, και οι δυο τους εργάζονταν για μια εταιρεία διοργάνωσης γάμων για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους. «Η τελευταία μέρα που δουλέψαμε ήταν για ένα ζευγάρι Ιρλανδών που ήθελαν να παντρευτούν στη Ρώμη. Οι καλεσμένοι τους ακύρωναν διαρκώς και οι ίδιοι δεν ήξεραν πώς να το χειριστούν. Τελικά, την επόμενη ημέρα επιβλήθηκε απαγόρευση πτήσεων».
Η πανδημία, όπως εξηγεί, τους πέτυχε στο χειρότερο timing. «Αυτοί οι μήνες είναι η πιο δυνατή σεζόν για γάμους και εκδηλώσεις -τα περισσότερα συμβαίνουν τώρα. Ακυρώθηκαν όλα. Παράλληλα, η δική μου δουλειά ήταν από τις πρώτες που επηρεάστηκαν, λόγω σωματικής επαφής, και ξέρω ότι θα είναι από τις τελευταίες που θα επιστρέψουν».
