Στην Ιταλία του 14ου αιώνα οι γυναίκες μπορούσαν να καταγγείλουν μόνες τους τον άνδρα που τις κακοποίησε, στο δικαστήριο.
Αυτή η εντυπωσιακή πληροφορία που παραθέτει ο Samuel K. Cohn Jr. στη μελέτη «Οι γυναίκες στην κοινωνική και τη δικανική ζωή στη Φλωρεντία της Αναγέννησης», φωτίζει κάπως διαφορετικά την αντίληψη που έχουμε για τη θέση των γυναικών στη διαχρονία της ιστορίας.
Εκείνο όμως στο οποίο χρησιμεύει περισσότερο είναι στο να εκθέσει το γεγονός ότι η κοινωνική πρόοδος και η εξέλιξη δεν ακολούθησε γραμμική πορεία -σήμερα, 7 αιώνες μετά χιλιάδες γυναίκες παλεύουν αν όχι για το ίδιο δικαίωμα, για τις διαδικασίες που το πλαισιώνουν.
Πώς η ζωηρή γυναικεία κοινωνικότητα που αναπτυσσόταν στον όψιμο Μεσαίωνα, όταν οι γυναίκες συμμετείχαν σε συλλογικές δραστηριότητες, δούλευαν μαζί και αποκτούσαν ισχυρούς δεσμούς αποδυναμώθηκε, οδηγώντας σε ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών και φόνους χιλιάδων γυναικών από τον 15ο ως και τον 19ο αιώνα;
Στο βιβλίο Το κυνήγι των μαγισσών χθες και σήμερα (2018), που αποτελεί προέκταση της αρχικής μελέτης της Ο Κάλιμπαν και η μάγισσα (2014), η σπουδαία φεμινίστρια και ακαδημαϊκός Silvia Federici εξερευνά τις κοινωνικές, ιστορικές και πολιτικές συνθήκες που οδήγησαν στις μαζικές δίκες και εκτελέσεις των γυναικών στην Ευρώπη και όχι μόνο -ένα έγκλημα που μέχρι σήμερα δεν αναγνωρίζεται ευρέως και αγνοείται από μέρος της ιστορικής καταγραφής.
Ένα από τα εργαλεία υπονόμευσης της γυναικείας αλληλεγγύης, που συνετέλεσε στην καλλιέργεια ενός κλίματος καχυποψίας αλλά και μίσους, που σταδιακά οδήγησε στην περιστολή των δικαιωμάτων των γυναικών, ήταν το περιεχόμενο της λέξης «κουτσομπολιό».