Kumari: Κορίτσια στην προεφηβεία βαφτίζονται ζωντανές θεότητες -Ένα έθιμο με τρομακτικές προεκτάσεις

Σε αρκετές περιοχές του Νεπάλ λοιπόν, οι γυναίκες όταν αποκτήσουν την πρώτη τους περίοδο θεωρούνται πλέον «ακάθαρτες» και σε αρκετά χωριά εξορίζονται στη φύση και ζουν αντιμετωπίζοντας τους κινδύνους και τα άγρια θηρία και αν καταφέρουν να επιστρέψουν σπίτι «καθαρές», τότε μόνο γίνονται αποδεκτές.

Σε άλλα μέρη πάλι επικρατεί το έθιμο των ζωντανών θεοτήτων: σύμφωνα με αυτό κάποια κορίτσια πριν γίνουν γυναίκες λατρεύονται ως Kumari, δηλαδή ως παρθένες θεότητες, που θεωρούνται ως μετενσαρκώσεις Ινδών Θεών και τους αποδίδονται υπεράνθρωπες δυνάμεις. Το έθιμο αυτό έχει τις ρίζες του στον 10ο αιώνα και συντηρείται μέχρι σήμερα κυρίως επειδή οι οικογένειες αυτών των κοριτσιών απολαμβάνουν μια σειρά από προνόμια. Η επιλογή φυσικά μιας Kumari δεν είναι τυχαία. Οι ιερείς της κάθε κοινότητας τις διαλέγουν με βάση 32 φυσικά χαρακτηριστικά τους όπως ο λαιμός τους, το σχήμα των ματιών τους, η φωνή τους ακόμα και το ωροσκόπιό τους. Σύμφωνα με την παράδοση μια Kumari δεν πρέπει να έχει τραυματιστεί ποτέ και να μην έχει ποτέ τρέξει αίμα από το δέρμα της, γι’ αυτό η χρυσαφένια επιδερμίδα είναι απαραίτητη προϋπόθεση της επιλογής.

Στη συνέχεια, για να αποδείξουν ότι είναι ικανές να γίνουν θεότητες, περνούν μια σειρά από τρομακτικές διαδικασίες. Σε μια από αυτές, το κορίτσι πρέπει να μπει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με κομμένα κεφάλια ζώων, ενώ μασκοφόροι άνδρες χορεύουν γύρω της και προσπαθούν να την τρομάξουν.

Αν τελικά η υποψήφια περάσει τα τεστ και αποδείξει την γενναιότητά της, μετακομίζει στο Kumari Bahal, την κατοικία του Kumari Devi, με την οικογένειά της, η οποία αυτομάτως αποκτάει κύρος.

Το κορίτσι τώρα βγαίνει από εκεί μόνο για τελετές μερικές φορές κάθε χρόνο -δεκατρείς το σύνολο- δεν μπορεί να πάει φυσικά σχολείο, δεν επιτρέπεται να παίζει και εξακολουθεί να είναι «ζωντανή θεά» μέχρι την πρώτη περίοδό της. Ντυμένη με χρυσοκόκκινα ενδύματα και έντονο μακιγιάζ η Kumari λατρεύεται από τους πιστούς ζώντας σε μια χρυσή φυλακή, από όπου βγαίνει μόνο για να δώσει την ευλογία της, πράγμα που αποφέρει στο περιβάλλον της σημαντικά κέρδη.

Μάλιστα δεν επιτρέπεται να πατήσει το πόδι της στο έδαφος γι' αυτό πάντα τις μεταφέρουν οι πιστοί στα χέρια ή σε άρματα.

Αφού όμως αδιαθετήσουν για πρώτη φορά ή αν ποτέ τραυματιστούν, τα κορίτσια αυτά πρέπει να επιστρέψουν στην καθημερινότητα και τότε έχουν να αντιμετωπίσουν τρομερά θέματα προσαρμογής στην κανονική ζωή. Επίσης πολλές από αυτές δυσκολεύονται να βρουν σύζυγο, γιατί ο θρύλος λέει πως ο άνδρας που θα παντρευτεί μια γυναίκα που κάποτε υπήρξε kumari πεθαίνει πολύ νέος. Γενικώς όμως θεωρούνται «τρελές και κακές» γυναίκες και συχνά βρίσκονται στο περιθώριο.

Το άγριο έθιμο προσελκύει το ενδιαφέρον των τουριστών από όλο τον κόσμο, όμως οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης για αυτά τα μικρά κορίτσια έχουν συχνά προκαλέσει την αντίδραση των ανθρωπιστικών οργανώσεων που ζητούν από την κυβέρνηση να το σταματήσει, αφού στο όνομα της παράδοσης η ψυχολογία μικρών παιδιών αλλά και η μετέπειτα πορεία τους θα υποστούν ανεπανόρθωτες βλάβες.