Ο Leon of Athens ήξερε από πολύ μικρός τι ήθελε να κάνει στη ζωή του και αποφάσισε να επενδύσει από πολύ νωρίς χρόνο και πολλή προσπάθεια για να το καταφέρει. Παρά το γεγονός ότι έχει δουλέψει σκληρά, αναγνωρίζει ότι ο παράγοντας τύχη παίζει σημαντικό ρόλο. Μένει στο Παγκράτι και τα είπαμε στην πλατεία Προσκόπων -όταν είχε ακόμα κρύο.
«Γεννήθηκα στο Λονδίνο, από Έλληνες γονείς. Ο πατέρας μου ήταν Eλληνοαμερικανός, είχε και τις δύο υπηκοότητες. Μεγάλωσα στην Ελλάδα, πήγα σχολείο εδώ, και μετά έφυγα για Αγγλία ξανά, για σπουδές. Ήμουν σαν παιδί αρκετά ζωηρό. Μπορεί να μη μου φαίνεται, αλλά ήμουν. Δεν ήμουν και ιδιαίτερα καλός μαθητής και είχα προβλήματα πειθαρχίας στο σχολείο. Είχα πολλούς φίλους, τους οποίους κρατώ μέχρι σήμερα. Μου άρεσαν πολύ τα αθλήματα -έπαιζα φουλ μπάσκετ, ποδόσφαιρο και πολλά άλλα. Θυμάμαι όλη μου την παιδική ηλικία γεμάτη κίνηση.
Ο πατέρας μου ήταν αυστηρός, η μητέρα μου λιγότερο. Ήταν διαφορετικοί. Η μητέρα μου είναι καλλιτέχνης, ο πατέρας μου ήταν μηχανικός και επιχειρηματίας. Έπαιρνα από τον καθένα άλλα ερεθίσματα, πολύ διαφορετικά. Επίσης, μεγάλωσα ακούγοντας ελληνική μουσική, επειδή η μητέρα του παιδικού μου φίλου είναι η Μαρία Φαραντούρη. Τα πρώτα μου μουσικά ερεθίσματα ήταν από εκεί. Όσον αφορά στην αγγλόφωνη μουσική, λόγω του πατέρα μου και του αδερφού μου, άκουγα πολύ ροκ, πολύ Μπιτλς και Μπόουι.
Στην εφηβεία ήμουν αρκετά αντιδραστικός θα έλεγα. Για λόγους που κάποιοι πλέον μου φαίνονται γελοίοι, αλλά τότε μου φαίνονταν πάρα πολύ σωστοί. Γενικότερα, είχα πολύ ανεπτυγμένο το ένστικτο της δικαιοσύνης. Και ξέρεις, σε αυτή την ηλικία δεν παραβλέπεις, δεν είσαι τόσο διπλωμάτης. Δεν ανέχομαι τη βία, σε καμία της μορφή και έχω βρεθεί πολλές φορές σε τέτοια σκηνικά -ειδικά σαν έφηβος. Όταν έβλεπα να χτυπάνε έναν άνθρωπο, προσπαθούσα πάντα να τον προστατέψω -ακόμα και αν δεν ήταν φίλος μου.
Το σχολείο δεν μου άρεσε, μόνο συγκεκριμένα μαθήματα. Μου άρεσε η ιστορία πάρα πολύ και τα μαθηματικά, δεν ήμουν όμως ποτέ καλός μαθητής. Δεν έκανα ιδιαίτερη προσπάθεια. Επίσης, έφτιαξα το πρώτο μου συγκρότημα στο σχολείο, κάτι που ήταν και η αρχή του μουσικού ταξιδιού μου, και την ώρα των μαθημάτων εγώ έγραφα στίχους ή μελωδίες. Οπότε, είχα βρει αυτό που ήθελα να κάνω στη ζωή μου, τον δρόμο μου, και πραγματικά προτιμούσα 1000 φορές να ασχολούμαι με τα δικά μου, παρά να παρακολουθώ τα μαθήματα του σχολείου».