Κομψή, αρχοντική, με υπέροχα γαλαζοπράσινα μάτια και μια εγγενή αριστοκρατικότητα, η Λίλλη Παπαγιάννη ήταν μια από τις γυναίκες που έλαμψαν στη μεγάλη οθόνη, αν και μόνο μια φορά έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Έχοντας τον αέρα μεγάλων σταρ του παλιού Χόλιγουντ, πολλοί θεωρούσαν πως την περίμενε μια λαμπερή καριέρα, εκείνη όμως επέλεξε να κρατήσει μια πιο χαμηλών τόνων στάση, διεκδικώντας τον τίτλο της ηθοποιού κι όχι του ινδάλματος.
Με μπρίο, εσωτερική δύναμη και λεπτό χιούμορ, ήξερε να κερδίζει τις εντυπώσεις άλλοτε ως Αθηνά στο «Δεσποινίς διευθυντής», άλλοτε ως Λελέ στη «Χαρτοπαίκτρα» ή ως Κατίνα στο «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», όπου με απαράμιλλο στιλ εκτόξευε τη θρυλική ατάκα στον Σταύρο Ξενίδη: «Ρούφα το αυγό σου, μπούλη».
Ερμηνεύτρια μεγάλης γκάμας, με παιδεία και απίστευτη σκηνική δύναμη, ήταν εξίσου καλή και σε δραματικούς ρόλους, εντελώς κόντρα προς την ευγενική ιδιοσυγκρασία της. Χαρακτηριστική η εμφάνισή της στο «Ταξίδι» του Ντίνου Δημόπουλου, όπου ως σατανική κι αδίστακτη γυναίκα βασάνιζε την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Η ίδια βέβαια ήταν παθιασμένη με το θέατρο. Γι’ αυτό σε νεαρή ηλικία αποφάσισε να κατέβει τα σκαλιά του μαγικού Υπογείου του Θεάτρου Τέχνης και να ζητήσει ακρόαση από τον Κάρολο Κουν. Έτσι γράφτηκε στη σχολή του.
Σε ηλικία είκοσι δύο ετών, συμμετέχει στην πρώτη της θεατρική παράσταση, στον «Πλούτο». Τα χρόνια της σχολής, συγκεκριμένα το 1957, γνωρίζει τον Ανδρέα Φιλιππίδη. Εκείνος τότε ήταν 38 ετών και ήδη διαζευγμένος-η πρώτη του γυναίκα ήταν η Δέσπω Διαμαντίδου- αλλά δεν μπορεί να αντισταθεί στο ακαταμάχητο χαμόγελό της. Τον ίδιο χρόνο παράφορα ερωτευμένοι, ανεβαίνουν τα σκαλιά της εκκλησίας κι έκτοτε δεν χώρισαν ποτέ.