Η Λυδία Φωτοπούλου ανήκει στην πρώτη γραμμή του θεάτρου: Ηθοποιός από τις πιο σημαντικές, δίνει σε κάθε ρόλο, σε κάθε ερμηνεία, όλο της τον εαυτό, όλο το ταλέντο της. Άνθρωπος με ευαισθησίες, με φιλίες και σχέσεις ζωής, ανακάλυψε πρόσφατα (και) την τηλεόραση και την ανακάλυψε κι εκείνη. Γεννήθηκε στην Καβάλα, μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη, ζει στην Αθήνα -στην Κυψέλη. Έχει έναν γιο, τον Κωνσταντίνο και μια εγγονή, την μικρή Λυδία.
«Όταν ξεκίνησα το θέατρο, και έγινε τυχαία, αισθανόμουν ότι βρήκα το εαυτό μου, ότι εκεί μέσα είμαι χαρούμενη, ότι πατάω στην γη μου. Ως τότε πελαγοδρομούσα ανάμεσα σε αρχιτεκτονικές. Γιατί μεγάλη το αποφάσισα το θέατρο, στα 18 μου.
Γεννήθηκα στην Καβάλα, μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη. Όταν έχασα την μητέρα μου, με τον μπαμπά μου ήρθαμε στην Αθήνα, για τρία χρόνια, ως την πέμπτη Γυμνασίου. Στην έκτη επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη... Είχα μια φίλη εκεί, είχα ερωτευτεί κιόλας και επέμεινα να γυρίσουμε. Τότε ήταν που πήγα σε σχολείο θηλέων. Είχαμε έναν φιλόλογο, τον Γιώργο Ισακίδη που ετοίμαζε για το τέλος της χρονιάς, μαζί με την συμμαθήτριά μου Μόνα Κιτσοπούλου –κόρη του διευθυντή του ΚΘΒΕ επί χούντας, την “Ηλέκτρα”, με κορίτσια. Εγώ δεν πήγα βέβαια, μέχρι που ανακάλυψα ότι χάνανε μαθήματα για τις πρόβες. Οπότε λέω στην κολλητή μου ότι τότε θα πάω κι εγώ στο θεατρικό -γι΄αυτόν τον λόγο. Έτσι κι έγινε. Ήμουν στον Χορό. Κι επειδή τραγουδούσα, χόρευα και τα σχετικά, έγινα κορυφαία. Και ξετρελάθηκα μ ΄όλο αυτό.
Την ημέρα της πρεμιέρας ήταν από κάτω ο Κιτσόπουλος, η Ντόρα Τσάτσου, ηθοποιοί του Κρατικού, μουσικοί, πολύς κόσμος. Ήρθαν μετά στα παρασκήνια. Θυμάμαι την Ντόρα Τσάτσου, κι άλλους, που μου έλεγαν “εσύ παιδάκι μου πρέπει να γίνεις ηθοποιός”. Κι εγώ αισθάνθηκα, πρώτη φορά, μετά την δύσκολη εφηβεία που είχα και τον θάνατο της μαμάς μου, ότι πατάω κάπου σε μένα. Πήγα μετά στην σχολή, ο μπαμπάς μου δεν πολυήθελε, αλλά δεν μου χαλούσε και χατήρι. Ως τότε έλεγα ότι θα πάω αρχιτεκτονική γιατί είχαν πάει οι ξαδέλφες μου. Μου άρεσαν πολύ και τα μαθηματικά, η φυσική, η χημεία –αν ξεκινούσα τώρα θα ΄θελα να γίνω βιολόγος. Τότε δεν είχα καμία επιθυμία για κάτι.