Η Μαρκέλλα Γιαννάτου είναι Κερκυραία. Από μικρή αγαπούσε τον χορό, έγινε όμως ηθοποιός. Είναι όμορφη, γοητευτική, με μια έμφυτη ευγένεια κι ένα τσαγανό που μπορεί να μην φαίνεται, αλλά εκείνη ξέρει πότε να το εκδηλώσει. Φέτος παίζει στην τηλεοπτική «Μάγισσα» και την άνοιξη ετοιμάζεται για θεατρική παράσταση. Ονειρεύεται ταινίες και ταξίδια. Ζει στην Αθήνα με την έξι μηνών κόρη της.
«Γεννήθηκα στην Θεσσαλονίκη αλλά επειδή ο μπαμπάς μου είναι Κερκυραίος μόλις τελείωσε ειδικότητα πήγαμε στο νησί. Ημουν τριών ετών. Μεγάλωσα στην Κέρκυρα. Εκεί όλα τα παιδά κάνουν κάτι σε σχέση με την τέχνη -μουσική, χορό. Οπότε εγώ έκανα μουσική και χορό από μικρή, μου άρεσε πολύ ο χορός. Ξεκίνησα από τριών κι έκανα μέχρι που τέλειωσα το σχολείο. Είχα δηλαδή μια σχέση με το σανίδι. Κάναμε παραστάσεις, ταξιδεύαμε. Στο τέλος του Λυκείου κάναμε μια μουκοθεατρική παράσταση κι έτσι ήρθα σε επαφή με το κομμάτι της υποκριτικής. Και κάτι μ΄έπιασε.
»Οι γονείς μου είναι και οι δύο γιατροί, γυναικολόγος ο πατέρας μου, παιδίατρος η μητέρα μου. Σκεφτόμουν να γίνω γιατρός ως την στιγμή που μπήκε στο μυαλό μου το θέατρο.
»Θέατρο δεν έβλεπα καθόλου, ελάχιστα πράγματα, τα καλοκαίρια. Στην Αθήνα κατέβαινα για συναυλίες. Ο μπαμπάς μου δυσκολεύτηκε λίγο με το θέατρο, γιατί ήμουν και πολύ καλή μαθήτρια. Η μητέρα μου ήταν σαν να το περίμενε λίγο. Ηρθα Αθήνα, έκανα δύο μήνες μαθήματα στο Ωδείο και πέρασα στην δραματική. Ημουν ενθουσιασμένη, μάθαινα πράγματα που αγνοούσα, πολύ ιδιαίτερα. Υπήρχε όμως μια διαφορά: Στην Κέρκυρα ήμουν σε μια πολύ καλή σχολή Χορού με έντονο το ομαδικό στοιχείο, κι αυτό δεν το βρήκα στο θέατρο, στην αρχή τουλάχιστον –ήρθε αργότερα. Αντιθέτως ήταν πολύ έντονο το ανταγωνιστικό στοιχείο.