Η Λιολιώ Κολυπέρα αντιμετώπισε τον καρκίνο του μαστού και αφιερώθηκε στην ενημέρωση και την πρόληψη

Η Λιολιώ Κολυπέρα είναι Πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών με καρκίνο μαστού «Άλμα Ζωής» του Νομού Αχαΐας.

Ποια είναι η δική σας εμπειρία με τον καρκίνο του μαστού; Πώς το αντιμετωπίσατε;

«Όταν, το 1997, διαγνώσθηκα με καρκίνο μαστού, ζούσα μια ανέμελη ζωή με την τετραμελή οικογένειά μου. Η τυπικότητα και η συνέπειά μου με τις εξετάσεις μου έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο να ανιχνευθεί σε πρώιμο στάδιο. Στο άκουσμα της διάγνωσης, η πρώτη μου αντίδραση ήταν η άρνηση να το αποδεχθώ, αλλά και η αίσθηση ότι η ζωή μου τελείωνε εκεί. Το πρώτο σοκ διαδέχθηκε ο πόνος, ο φόβος, ο θυμός και η αγωνία για τη ζωή μου και την απώλεια της θηλυκότητάς μου, μετά την απαραίτητη μαστεκτομή. Ωστόσο, ακολούθησα όλα τα βήματα της θεραπείας, με δυνατά σχήματα χημειοθεραπείας και ακτινοβολίας, παραμένοντας γενναία και διατηρώντας την ελπίδα της ίασης. Κομβικό ρόλο έπαιξαν η αγάπη, η αφοσίωση και η θετική σκέψη που τόσο είχα ανάγκη και εισέπραττα από την οικογένεια και τους φίλους μου».

«Τη μεγαλύτερη δύναμη, όμως, την αντλούσα από τα παιδιά μου, τα οποία βρίσκονταν τότε στην εφηβεία, και ήθελα να τα δω να μεγαλώνουν, να είμαι δίπλα τους σε κάθε μελλοντικό τους βήμα. Η πίστη μου στον Θεό, η ζεστασιά και η βοήθεια των γιατρών, αλλά και η στήριξη που έλαβα, μετά το τέλος της θεραπείας, από την ψυχοθεραπεία – ψυχανάλυση, με έσωσαν από την απόλυτη άρνηση του εαυτού μου, όταν κινδύνεψα να διολισθήσω σε αυτήν. Στον επαναπροσδιορισμό της ζωής και των στάσεών μου, στην ανακάλυψη της τεράστιας γυναικείας δύναμης, που κόντευα να ξεχάσω βλέποντας τα μαλλιά μου να πέφτουν, είχα σύμμαχο και τη φιλαρέσκειά μου. Χρησιμοποίησα το τιρμπάν, μεγάλα καπέλα και αξεσουάρ σαν άλλο στιλ εμφάνισης και έτσι αισθανόμουν καλά με τον εαυτό μου και την καινούρια μου ζωή, τη ζωή που δικαιούμαστε όλοι και όλες να έχουμε, με το να ερωτευθούμε τον εαυτό μας και την κάθε μοναδική στιγμή».

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τις δράσεις για την ευαισθητοποίηση και την ενημέρωση;

«Οι δυσκολίες της περιόδου που έδινα μάχη με τον καρκίνο του μαστού μετουσιώθηκαν σιγά σιγά σε όραμα και υπόσχεση να μην ξαναπεράσει καμία γυναίκα αυτό που πέρασα, να κάνω ό,τι μπορώ για να μη νιώθει καμία γυναίκα μόνη και αβοήθητη. Αυτό το κοινό μου όραμα με άλλες γυναίκες με την ίδια εμπειρία πήρε σάρκα και οστά με την ίδρυση, στην Πάτρα, του Συλλόγου γυναικών με καρκίνο μαστού – «ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ» Ν. Αχαΐας, ο οποίος, από το 2001, παράγει περήφανο και σπουδαίο έργο στη στήριξη της γυναίκας που διαγνώστηκε με καρκίνο μαστού, αλλά και στην οικογένειά της. Η ενεργή μου ενασχόληση με τον Σύλλογο, είτε σαν εθελόντρια, επισκεπτόμενη χειρουργημένες γυναίκες, είτε σαν Πρόεδρος του Δ.Σ., μαχόμενη για τα δικαιώματα και τη στήριξη της πάσχουσας γυναίκας, αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί βοήθεια πολύτιμη, αναντικατάστατη και συνεχή για την ψυχική μου ισορροπία. Στο ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ Ν. Αχαΐας η γυναίκα έρχεται «άρρωστη» και με τις ανθρώπινες βιωματικές εμπειρίες που τις παρέχονται ξαναγεννιέται, κυριολεκτικά και μεταφορικά».

«Εκτός από την ψυχολογική στήριξη που παίρνει από τις επαγγελματίες - κοινωνική λειτουργό και ψυχολόγο - η ουσιαστικότερη δουλειά γίνεται από την γυναίκα που έχει ήδη νοσήσει και λειτουργεί σαν πρότυπο. Ακόμα, οι ομάδες ψυχοκοινωνικής στήριξης (για νέες γυναίκες, γυναίκες με μεταστατικό καρκίνο μαστού κλπ), που γίνονται στο Σύλλογο είναι το «κλειδί» της αναπροσαρμογής στη ζωή. Ο Σύλλογος παρέχει ακόμα ενημέρωση και συμβουλευτική για τα δικαιώματα των γυναικών που νοσούν, παρακολούθηση από διατροφολόγο και χρηστικά ήδη όπως περούκες, στηθόδεσμους και ειδικές προθέσεις για τις χειρουργημένες γυναίκες. Στόχος, ακόμα, του Συλλόγου είναι και η απομυθοποίηση του καρκίνου, η έγκυρη ενημέρωση για την πρόληψη και την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού. Γι’ αυτό, από το 2013 ξεκίνησε να λειτουργεί κοινωνικό ιατρείο για τις ανασφάλιστες και άπορες γυναίκες, οι οποίες παραπέμπονται για δωρεάν μαστογραφίες και υπέρηχους».

Ποιο είναι το μήνυμά σας στις γυναίκες που αντιμετωπίζουν τώρα τον καρκίνο του μαστού;

«Αν θα μπορούσα να συνοψίσω σε ένα μήνυμα μια ολόκληρη εμπειρία ζωής που με τοποθετεί δίπλα σε όλες τις γυναίκες που δοκιμάζονται από τον καρκίνο του μαστού, θα τους έλεγα, κατ’ αρχάς, να μην παραδοθούν ούτε μία στιγμή, να μη λυγίσουν από την σωματική και ψυχική καταπόνηση που επιφέρει η νόσος. Ακολουθώντας τη συμβουλή των γιατρών και την ενδεικνυόμενη θεραπεία, διατηρώντας την αγάπη για τον εαυτό σας, ακόμα κι αν η εικόνα του έχει προσωρινά αλλάξει, θα μπορέσετε να κερδίσετε τη ζωή σας, τη ζωή που σας αξίζει, όταν όλα περάσουν. Γιατί θα περάσουν! Η πρόοδος της ιατρικής επιστήμης, η φροντίδα του εαυτού μας σε κάθε στάδιο της θεραπείας, αλλά και μετά από αυτήν, το μοίρασμα εμπειρίας με γυναίκες που έχουν βιώσει τον καρκίνο του μαστού, θα σας οδηγήσουν στο φως, μετά από μια δύσκολη πορεία».

«Και τότε θα δείτε τη ζωή σας όπως σας αξίζει, θα έχετε μάθει να απολαμβάνετε κάθε στιγμή, ελεύθερες από ταμπού και αγκυλώσεις. Γιατί η ζωή είναι ωραία! Διεκδικήστε την, μιλήστε για την ασθένειά σας, ζητήστε βοήθεια, προασπιστείτε τα δικαιώματά σας. Η γυναίκα που προσβάλλεται από καρκίνο μαστού δεν είναι λιγότερο θηλυκό, λιγότερο ικανή εργαζόμενη, λιγότερο τρυφερή μάνα, λιγότερο χρήσιμη πολίτης. Κανείς δεν μπορεί να ακρωτηριάσει την ψυχή της από την οποία πηγάζει όλη η δύναμη για μικρά και μεγάλα έργα στο στίβο της ζωής».