«Πώς πάει το dating life μου τώρα; Για μένα, αυτή τη στιγμή είναι προτεραιότητα τα παιδιά μου, τα έχω κάνει αυτά. Επίσης, βιώνουμε και μια πανδημία, προσπαθώ να προφυλάξω τα παιδιά μου. Ούτως ή άλλως έχω μια τόσο γεμάτη ζωή, που δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα. Εγώ 8:30-9:00 πέφτω ξερή, για να ξυπνήσω το επόμενο πρωί και να ξεκινήσει η μέρα μας. Αυτό που με νοιάζει είναι τα παιδιά μου κι εγώ να έχουμε την κανονικότητα μας, να πηγαίνω στη δουλειά μου, να πηγαίνουν στο σχολείο τους, να βγαίνουμε, να πηγαίνουμε στις κούνιες μας, στις δραστηριότητές μας, στο κολυμβητήριο. Να μεγαλώσουν, να τους δω υγιείς κι ευτυχισμένους. Αυτούς τους στόχους έχω, τίποτα άλλο. Επειδή λοιπόν έχω αυτούς τους στόχους που αφορούν στο ευτυχισμένο μεγάλωμα των παιδιών σε μία πολύ δύσκολη περίοδο, δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ και να σκεφτώ έναν πιθανό σύντροφο. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δέχομαι βοήθεια και στήριξη από κάποιον -είτε είναι φίλος, είτε είναι σύντροφος. Απλά αυτός ο κάποιος πρέπει να ξέρει ότι μόνο τα παιδιά μου υπάρχουν τώρα για μένα. Γιατί είναι μωρά ακόμα και θέλουν συνέχεια διαπαιδαγώγηση. Έχουν μία ευτυχισμένη μαμά και αυτό έχει μεγάλη σημασία.
Είμαι πολύ χαρούμενη για τα παιδιά μου. Χαίρομαι που τα έχω πάει καλά ως τώρα, αλλά καθημερινά είναι ένας αγώνας. Είναι δύσκολη περίοδος και αν δεν είσαι καλά εσύ μέσα σου, δε βγαίνει. Επίσης, είναι καλό να κάνεις συνεχώς προγραμματισμό. Να μην αφήνεις τα πράγματα στην τύχη, γιατί αν κάνεις μια λάθος επιλογή, την πάτησες. Μπορεί να μείνουν νηστικά τα παιδιά επειδή πήγες από λάθος δρόμο. Βέβαια, και τα λάθη ανθρώπινα είναι, η ζωή έχει και τέτοια δυστυχώς, αλλά πρέπει να είσαι καλά προετοιμασμένη.
Είμαι μόνιμα σε μία μάχη, δεν έχω νιώσει ότι με έχουν εγκαταλείψει οι δυνάμεις μου. Όταν νιώθω ότι πάνε να με εγκαταλείψουν, ζητάω πάντα βοήθεια, δεν αφήνω τον εαυτό μου να καταρρεύσει. Πάντα ζητάω βοήθεια από κάποιον ειδικό, δηλαδή θα πάρω κάποιον να μιλήσω, να πω “έχει γίνει αυτό, βοήθησε με να το αντιμετωπίσω”. Εμείς οι μαμάδες έχουμε πολλά να αντιμετωπίσουμε. Και οι παντρεμένες και οι ανύπαντρες -δε νομίζω ότι έχουμε μεγάλη διαφορά. Ειλικρινά δεν το πιστεύω. Βλέπω ότι και οι παντρεμένες αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Δεν νιώθω κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι σε μια παντρεμένη μαμά. Νιώθω ότι και οι δύο, όλες μας, τρέχουμε όλη μέρα. Οι μαμάδες είναι μαμάδες. Είναι σπουδαίες.
Αυτό που θέλω είναι τα παιδιά μου να έχουν εμπειρίες και να τους μάθω ότι η ζωή δεν είναι ρόδινη, έχει και τα καλά της, αλλά έχει και τα δύσκολα, που πρέπει να πολεμήσεις για αυτά. Με απασχολεί πολύ η συμπεριφορά τους, γιατί βλέπω τι γίνεται με τους άντρες και με τις γυναικοκτονίες και τα λοιπά. Θέλω να μάθουν την έννοια του σεβασμού. Προσπαθώ από τώρα να τους τη μάθω, είναι πολύ μικρά, αλλά από τώρα πρέπει. Δεν έχουν ακόμα την ενσυναίσθηση να καταλάβουν ότι ο άλλος μπορεί να πονέσει με αυτό που θα κάνουν ή να στεναχωρηθεί, αλλά αν γίνει κάποια παρεξήγηση με ένα παιδάκι, προσπαθούμε να διορθώσουμε την κατάσταση με μια συμβολική κίνηση -για παράδειγμα, θα του χαρίσουμε μία ζωγραφιά».
Η μητρότητα είναι πολλά περισσότερα από το ταΐζω και ντύνω ένα παιδί. Η διαπαιδαγώγηση είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Πριν κάνω παιδιά, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι είναι τόσο δύσκολο να πείσεις ένα μωρό ότι δεν πρέπει να κάνει κάτι, ότι μία κακή πράξη η μία κακή συμπεριφορά δεν επιτρέπεται.
Περιστατικά bulling δεν έχουν βιώσει τα παιδιά μου, δεν έχει τύχει. Αλλά αυτό που έχω δει είναι ότι τα παιδιά γύρισαν από την πανδημία στο σχολείο πιο ανήσυχα, πιο εκνευρισμένα, πιο αναστατωμένα, αγχωμένα. Σαν να έχουν πάρει πάνω τους όλο αυτό που ζήσαμε, σαν να τους το έχουμε μεταδώσει».