Μητέρα και κόρη: Η Ναταλία Δραγούμη και η Κλειώ Ρόμπερτς μιλούν για μια βαθιά και δυνατή σχέση ζωής

Δώσαμε ραντεβού στην Κηφισιά. Και οι δύο χαμογελαστές, ήταν έτοιμες να μιλήσουμε για τη σχέση μητέρας και κόρης, αν και μερικά πράγματα είναι δύσκολο να περιγραφούν με λόγια. Η Ναταλία Δραγούμη και η Κλειώ Ρόμπερτς, η οποία κάνει τα πρώτα της βήματα στον χώρο του μόντελινγκ και έχει όνειρο να γίνει fashion buyer, μοιράζονται έναν δεσμό που φαίνεται πόσο δυνατός είναι με την πρώτη ματιά. Είναι σαν να μιλούν με τα μάτια κι ένα χαμόγελο. Και αυτή την τόσο βαθιά και ειλικρινή σχέση προσπάθησαν να τη μεταφέρουν στη διάρκεια ενός καφέ, σε μια συζήτηση που αξίζει να διαβάσετε.

Πώς θα περιγράφατε τη σχέση σας;

Ναταλία: Είναι μια σχέση που δεν περιγράφεται σε λίγες λέξεις, γιατί είναι μια σχέση ολοκληρωμένη, ζωής. Είναι σαν να μου λες να περιγράψω τη ζωή μου. Δύσκολο. Θα έλεγα ότι είναι μια πολύ εποικοδομητική σχέση, στην οποία η Κλειώ με κάνει καλύτερη και εγώ, ως μαμά, την κάνω καλύτερη. Η Κλειώ είναι κομμάτι του εαυτού μου, το κορίτσι μου. Τη νιώθω σαν να είναι διάφανη και ζω μέσα στο μυαλό της. Ξέρω ό,τι της συμβαίνει, όσο και να προσπαθεί να μου το κρύψει.

Κλειώ: Δεν μπορώ να βρω συγκεκριμένες λέξεις. Ταυτιζόμαστε πολύ η μια με την άλλη. Είναι μια σχέση που έχει αναταραχές, αλλά όλες οι σχέσεις έχουν. Μια σχέση δυναμική, όπου υπάρχει κατανόηση, κάτι που είναι πολύ σημαντικό.

Μαμά και κόρη μπορούν να είναι φίλες; Που μπαίνουν τα όρια;

Ναταλία: Ναι, με την έννοια ότι μπορώ να κάνω παρέα με την Κλειώ. Η παρέα της, η παρουσία της, μου είναι τόσο ευχάριστη όσο και μιας κολλητής μου. Ωστόσο, την κόρη σου την καθοδηγείς, σε μια φιλία δεν τον καθοδηγείς τον άλλον, δεν επεμβαίνεις, υπάρχουν όρια. Μπορείς να συμβουλεύσεις, αλλά μέχρι εκεί. Απολαμβάνω την παρέα της Κλειώς, μπορώ να τη συμβουλευτώ για πολλά πράγματα, να γελάσουμε μαζί, να πάμε μαζί κάπου -θα περάσω πολύ ωραία. Αλλά δεν ξέρω αν αυτό ισχύει και για το παιδί. Δηλαδή, αν η Κλειώ πει «δεν είναι η καλύτερή μου παρέα η μαμά», δεν θα παρεξηγηθώ! (γέλια)

Κλειώ: Όχι, κι εμένα μου αρέσει η παρέα της μαμάς. Εντάξει, δεν μπορώ, όμως, να φανταστώ να είμαι με τους φίλους μου και να είναι και η μαμά μου μαζί μας.

Ναταλία: Ντρέπεσαι για μένα; (γέλια)

Κλειώ: Όχι! Αλλά σκέψου να είμαστε όλοι μαζεμένοι οι φίλοι μου και να είσαι κι εσύ.

Ναταλία: Εγώ πολύ ωραία θα περάσω, αλλά νομίζω ότι φοβάται μήπως τους κάνω όλο περίεργες ερωτήσεις.

Κλειώ: Όχι, είσαι cool μαμά, αλλά έχουμε μια διαφορά ηλικίας και φαίνεται στον χαρακτήρα, σε πράγματα που μπορεί να πούμε, δηλαδή άλλα συζητάς εσύ με τις φίλες σου και άλλα εγώ με τις δικές μου.

Ναταλία: Εννοείται. Η αλήθεια είναι ότι στην παρέα της δεν θα μπορούσα να μπω, αλλά να κάνουμε εγώ και η Κλειώ πράγματα μαζί είναι κάτι που πάντα αποζητώ. Θα ήταν πολύ ωραία να πάμε οι δυο μας ένα ταξίδι, που δεν το έχουμε κάνει. Νομίζω είναι στα επόμενα σχέδιά μας.

Που πιστεύετε ότι σας έχει μοιάσει η Κλειώ;

Ναταλία: Σε όλα. Ο χαρακτήρας της είναι ίδιος με τον δικό μου. Γι’ αυτό, νιώθω ότι είναι διάφανη και την ξέρω. Δηλαδή, πολλές αντιδράσεις της Κλειώς μου είναι πολύ γνώριμες. Βέβαια, ο σύζυγός μου δεν τις καταλαβαίνει και τού φαίνονται τελείως ξένες. Ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή είμαστε γυναίκες, αλλά καταλαβαίνω ακριβώς πώς νιώθει. Βέβαια, η Κλειώ είναι πολύ πιο εξελιγμένο μοντέλο -τα παιδιά είναι διαφορετικά πλέον- και θεωρώ ότι όποιο εμπόδιο και αν συναντήσει στο δρόμο της θα το ξεπεράσει, θα το δρασκελίσει και θα πάει μπροστά.

Κλειώ, εσύ που πιστεύεις ότι της έχεις μοιάσει;

Κλειώ: Γενικά, βλέπω ότι έχουμε πολύ παρόμοιες συνήθειες και αντιδράσεις, αλλά και προβλήματα. Δηλαδή, όταν πάω να της πω κάποιο πρόβλημά μου, πάντα θα μου πει ένα περιστατικό που έχει συμβεί σε εκείνη και θα είναι ακριβώς ίδιο με αυτό που ζω εκείνη τη στιγμή! Δηλαδή, μου λέει την ίδια ιστορία ακριβώς, με άλλα πρόσωπα.

Ναταλία: Ναι, αν την απασχολεί κάτι και είναι συναισθηματικά φορτισμένη, πάντα της μιλάω για μια αντίστοιχη εμπειρία που μπορεί να έχω βιώσει εγώ, ώστε να μην αισθάνεται μόνη της, να νιώθει ότι είναι φυσικό αυτό που ζει εκείνη τη στιγμή. Εκεί που ξέρω ότι μπορώ να τη βοηθήσω -αλλά είμαι σίγουρη ότι η ίδια είναι ικανότατη να αντιμετωπίσει το οτιδήποτε- είναι στη δουλειά της, γιατί η φύση της δικής μου δουλειάς έχει πολύ μεγάλη σχέση με αυτής που κάνει τώρα η Κλειώ. Δηλαδή, δοκιμάζεται συνέχεια η αυτοπεποίθησή σου. Βιώνεις χαρές, λύπες, απορρίψεις, αποδοχές. Η απόρριψη είναι το ίδιο επικίνδυνη με την επιτυχία -μια επιτυχία πρέπει να ξέρεις πώς να τη διαχειριστείς και να μην το πάρεις πάνω σου, ενώ στην αποτυχία να προσέξεις να μη σε πιάσει απελπισία. Είναι και τα δύο μες στο κόλπο.

Κλειώ, είναι αυστηρή η μαμά σου;

Κλειώ: Όχι, δεν είναι αυστηρή. Είναι χαλαρή μαμά. Ο μπαμπάς είναι πιο αυστηρός.

Ναταλία: Εγώ μπορώ να πάθω μια υστερία για πράγματα που δεν τα περιμένει κανείς. Για παράδειγμα, μπορεί να μου χάσει κάτι και να πάθω υστερία, να μην μπορώ να το ξεπεράσω.

Κλειώ: Να το συζητάει πέντε χρόνια μετά! (γέλια)

Ναταλία: Δεν έχουμε έντονους καβγάδες. Πολλές φορές πάω να τη βοηθήσω και εκείνη δεν με δέχεται, τη νιώθω να κλείνεται, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό. Ένας από τους λόγους που τσακωνόμαστε είναι τα ρούχα μου. Φυσικά μπορεί να παίρνει ό,τι θέλει, τα ρούχα μου είναι και ρούχα της, αλλά να το αφήνει εκεί που το βρήκε, το οποίο δεν συμβαίνει ποτέ. Εκεί παθαίνω υστερία! Μπορεί να μην είμαι τακτική, αλλά θέλω εκεί που έχω αφήσει κάτι, εκεί να το βρω.

Κλειώ: Εντάξει, τώρα το έχω σταματήσει.

Ναταλία: Ναι, το έχεις βελτιώσει πάρα πολύ. Το ίδιο θέμα έχει και ο μπαμπάς της γιατί παίρνει και τα δικά του ρούχα!

Κλειώ: Έχω επέμβει στις ντουλάπες όλων!

Τι θαυμάζετε περισσότερο η μία στην άλλη;

Ναταλία: Έχει τεράστια αντίληψη και εξυπνάδα, έχει μια εσωτερική δύναμη που δεν την ξέρει ακόμα, αλλά σίγουρα δεν θα αργήσει να την ανακαλύψει και να την κάνει κτήμα της. Έχει απίστευτη αισθητική σε όλα, στο πώς αντιλαμβάνεται την τέχνη, το περιβάλλον, το φαγητό. Είναι βαθιά ποιοτικό παιδί και δεν αναλώνεται. Για παράδειγμα, ναι μεν χρησιμοποιεί πολύ τα social media, το κινητό, αλλά μέχρι ένα σημείο. Δεν χάνεται μέσα σε αυτά.

Κλειώ: Τη στάση της στον χώρο της δουλειάς. Είναι απίστευτα κοινωνική. Πρόσφατα είχαμε πάει μαζί σε ένα event και είδα πώς μιλούσε στον κόσμο, πώς αντιδρούσε. Ήταν ευχάριστη με όλους και μου έκανε μεγάλη εντύπωση, γιατί πιστεύω ότι η γενιά μου δεν είναι έτσι -οι περισσότεροι έχουμε κοινωνικό άγχος. Βλέποντας τη μητέρα μου κατάλαβα πόσο καλύτερο είναι να είσαι άνετος και κοινωνικός. Τη θαυμάζω που, παρόλο που έχει ένα γνωστό όνομα, είναι γνήσιος άνθρωπος, είναι ο εαυτός της. Καλά, όχι ότι την ήξερα και πριν γίνει γνωστή! (γέλια). Αλλά πιστεύω ότι είναι αφοσιωμένη στην οικογένειά της, στους παλιούς της φίλους. Δεν θέλει να δείξει κάτι που δεν είναι και αυτό είναι πολύ ωραίο.

Ναταλία: Και εγώ όση ώρα μιλάει η Κλειώ, θαυμάζω πόσο ωραίο λέγειν έχει. Μπράβο!

Κλειώ, το γεγονός ότι η μητέρα σου ήταν γνωστή σε επηρέασε μεγαλώνοντας;

Κλειώ: Ναι, σίγουρα, αλλά όχι σε ιδιαίτερο βαθμό. Τύχαινε να έρχονται παιδιά στο σχολείο και να μου λένε ανοησίες, που εγώ πίστευα επειδή ήμουν μικρή, ή να σχηματίζουν μια εικόνα για τη μαμά μου που δεν ισχύει, να υποθέτουν πράγματα που δεν ισχύουν. Για παράδειγμα, έρχονταν οι φίλοι μου και μου έλεγαν ότι σίγουρα η μαμά σου έχει κάνει πλαστικές, που δεν έχει κάνει, αλλά το υπέθεταν μόνο και μόνο επειδή είναι γνωστή.

Ναταλία: Όταν ήταν μικρή, είχα πάει να μιλήσω με τη δασκάλα της στο σχολείο. Μπήκα, λοιπόν, στην τάξη και με αναγνώρισε η δασκάλα. Μου λέει «για ποιο παιδί έχετε έρθει;». Τότε εντυπωσιάστηκα που η Κλειώ δεν είχε πει σε κανέναν ποια είναι η μαμά της.

Κλειώ: Ναι, δεν το έλεγα και ούτε τώρα το λέω.

Ναταλία: Εγώ θυμάμαι όταν πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο, πολλοί είχαν γνωστούς γονείς -όχι μόνο από τον καλλιτεχνικό χώρο- και έλεγαν «ξέρεις ποιος είναι ο μπαμπάς μου; ξέρεις ποια είναι η μαμά μου;». Και πραγματικά ήταν φοβερή έκπληξη που η Κλειώ δεν είχε πει τίποτα, ακόμα και η δασκάλα είχε εντυπωσιαστεί.

Το οποίο βέβαια συνεχίζει να κάνει και τώρα. Τώρα που είναι στο πρακτορείο, συχνά τη φωνάζουν άνθρωποι που με ξέρουν πάρα πολύ καλά, αλλά η Κλειώ δεν τους λέει ποια είναι. Αυτό το έχουμε συμφωνήσει, θα κάνει ό,τι κάνει μόνη της. Και με το πρακτορείο συμφωνήσαμε ότι δεν θα συνδεθεί το όνομά μου με αυτό της κόρης μου. Όχι ότι είναι μυστικό, αλλά δεν θα το διαφημίσουμε. Που θα μπορούσε σε δύσκολες καταστάσεις να πει το όνομά μου και δεν το έκανε. Αυτό θέλει πολύ κουράγιο.

Κλειώ: Δεν χρησιμοποιώ το όνομα της μαμάς μου. Δεν το θεωρώ δίκαιο, ούτε και μου αρέσει να το κάνω. Αν είναι να πάρω μια δουλειά, θέλω να την πάρω μόνη μου, με την αξία μου. Δεν θέλω να κάνω κάτι επειδή υπάρχει η μαμά μου.

Ναταλία: Είναι πολύ σημαντικό αυτό γιατί αναγνωρίζει ότι, αν δεν το κάνει με την αξία της δεν θα έχει διάρκεια. Μπορεί να την πάρουν εκείνη τη στιγμή, αλλά πρέπει να δουλέψει για να έχει διάρκεια.

Πώς μπορεί ένας γονιός να καταλάβει αν κάνει καλή δουλειά;

Ναταλία: Όταν είσαι γονιός, το μόνιμο ερώτημα είναι «είμαι καλός γονιός;». Δεν υπάρχει απάντηση. Δεν μπορείς να ξέρεις αν κάτι το έχεις κάνει καλά ή όχι. Ωστόσο, βλέποντας τώρα την Κλειώ έναν ολοκληρωμένο και ικανό άνθρωπο, λέω «οκ, ίσως έχουμε κάνει καλή δουλειά». Την κοιτάζω και βλέπω έναν άνθρωπο που είναι έτοιμος για τη ζωή -αυτή είναι η απάντηση στο αν έχεις κάνει σωστή δουλειά. Βέβαια, νομίζω δεν υπάρχει γονιός που να μην έχει κάνει λάθη.

Κάποια στιγμή, σκεφτόμουν να κάνω και τρίτο παιδί, για να μην κάνω τα ίδια λάθη. Ωστόσο, τώρα απολαμβάνω την ελευθερία μου, η οποία για τον κάθε γονιό έρχεται όταν αλλάζει πίστα, δηλαδή όταν το παιδί αρχίζει να οδηγεί -και όχι όταν ενηλικιώνεται. Τότε, μπορεί να μη χρειαστεί να μαγειρέψεις φαγητό για το μεσημέρι, μπορείς να λείψεις χωρίς τύψεις ένα Σαββατοκύριακο. Προσωπικά, έχω πολλές τύψεις γιατί λόγω της δουλειάς μου, έλειπα συχνά. Ήμουν πολύ απούσα;

Κλειώ: Εντάξει, σε σχέση με άλλους γονείς ναι. Γονείς που κάνουν ένα επάγγελμα 9-5.

Ναταλία: Είχαν παράπονο ότι η δική μας οικογένεια δεν πηγαίνει ποτέ εκδρομές τα σαββατοκύριακα, γιατί εγώ τα σαββατοκύριακα δουλεύω, ενώ όλοι οι άλλοι φίλοι τους πηγαίναν με τις οικογένειές τους. Ποτέ δεν πηγαίναμε διακοπές τα Χριστούγεννα, γιατί επίσης δούλευα -εκτός από δύο χρονιές. Και πολλές φορές γυρνούσα σπίτι την ώρα που πήγαιναν για ύπνο.

Κλειώ: Ναι, θυμάμαι ότι σε περιμέναμε να γυρίσεις. Γενικά, ο μπαμπάς μάς έβαζε πάρα πολύ νωρίς για ύπνο και μπορεί να γυρνούσε η μαμά 9μιση και να την περιμέναμε με το ζόρι χωρίς να μας πάρει ο ύπνος, για καληνύχτα. Άλλες φορές τη βλέπαμε την ώρα που φεύγαμε για το σχολείο.

Ναταλία: Μια τέτοια δουλειά έχει τίμημα στα παιδιά. Τώρα το καταλαβαίνω. Για μένα ήταν ευλογία να έχω έναν άντρα, τον μπαμπά τους, που είναι εκεί, παρών. Αν δεν υπήρχε εκείνος, ίσως να μην την έκανα αυτή τη δουλειά.

Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχετε η μια για την άλλη;

Κλειώ: Θυμάμαι στην Αίγινα που πηγαίναμε βόλτα σ' ένα εκκλησάκι και πάντα ανάβαμε ένα κεράκι. Βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα και λίγο πριν πέσει ο ήλιος, η μαμά μας έλεγε να κάνουμε μια ευχή, όταν έμενε μια κουκκίδα. Θυμάμαι και μια άλλη φορά που πήγαμε με τη μαμά να κάνουμε βραδινό μπάνιο και όταν γυρίσαμε σπίτι μάς λέει η γιαγιά «γιατί κάνετε μπάνιο το βράδυ που σαν να μπαίνετε σε ένα μαύρο ζουμί;». Από τότε δεν έχω κάνει βραδινό μπάνιο! (γέλια)

Ναταλία: Η Κλειώ ήταν το πρώτο μου παιδί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που την πήρα αγκαλιά για πρώτη φορά, αυτό το συναίσθημα. Ένα μωρό που δεν έκλαιγε, με κάτι μάτια τεράστια και ανοιχτά. Ήθελε να δει. Βγήκε ένα περίεργο πλάσμα, που κοιτούσε χωρίς να κλαίει. Αισθανόμουν ότι είχε μια δύναμη αυτό το μωρό, μια άποψη. Βγήκε με άποψη, με περιέργεια για τον κόσμο.

Παρατηρήσατε διαφορές στο πώς μεγαλώσατε την Κλειώ από το πώς μεγαλώσατε τον γιο σας, Φίλιππο;

Ναταλία: Όταν γέννησα την Κλειώ υπήρχε πάρα πολύ από τα βιβλία η άποψη του υπερβολικού προγράμματος -δηλαδή θηλασμός κάθε τρεις ώρες και πολλά άλλα. Υπήρχε πολύ πρόγραμμα και άγχος για το αν το παιδί θα τηρήσει αυτό το πρόγραμμα, ώστε αργότερα να μην του δημιουργήσει προβλήματα. Ήταν λάθος, γιατί την πίεζα. Υπήρχε και το άλλο -αν το μωρό κλαίει να το αφήσεις να πλαντάξει και κάποια στιγμή θα σταματήσει. Αυτό πλέον έχει καταργηθεί. Στο δεύτερο παιδί, δεν τήρησα κανένα ωράριο. Στον γιο μου, όποτε έκλαιγε του έδινα να φάει.

Κλειώ: Βέβαια με τον μπαμπά που έχουμε δεν γίνεται να μην έχουμε ωράριο!

Ναταλία: Είναι Βρετανός υπήκοος. Έλληνας είναι, με βρετανικό διαβατήριο. Είναι αυτό που λέμε στην ώρα του όλα. Επίσης, είχε μια εμμονή να πέφτουν πάρα πολύ νωρίς τα παιδιά για ύπνο. Εμμονή. Και το έχει ακόμα, αλλά τον ευγνωμονώ γι’ αυτό, γιατί ο ύπνος είναι πολύ μεγάλο φάρμακο για τα παιδιά.

Τι απαντάτε στον μύθο που θέλει την κόρη να έχει αδυναμία στον μπαμπά και ο γιος στη μαμά;

Ναταλία: Όχι, δεν ισχύει. Οι σχέσεις είναι εξίσου δυνατές, διαφορετικές όμως. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει αδυναμία στον γιο ή στην κόρη. Είναι άλλος χαρακτήρας. Ξέρω ότι με τον γιο μου έχουμε πολύ καλή σχέση, αλλά έχει φοβερή αδυναμία και στον μπαμπά του.

Κλειώ: Δεν πιστεύω γενικά στις αδυναμίες. Μπορεί κάποιες μέρες να έχω πιο πολλή όρεξη τη μαμά, άλλες τον μπαμπά. Στην τελική το ίδιο είναι, δεν έχω αδυναμία σε κάποιον και πιστεύω ότι ούτε εκείνοι έχετε αδυναμία σε έναν από μας.

Βλέποντας τα διάφορα περιστατικά κακοποίησης, μιλήσατε στα παιδιά σας για το πώς πρέπει να προστατευτούν, αλλά και για τον σεβασμό;

Ναταλία: Έχω μιλήσει στην Κλειώ και στον Φίλιππο. Όταν ήταν μικροί, τους είχα πει «οτιδήποτε και αν σας κάνει κάποιος και δεν σας αρέσει, θα το πείτε σε μένα ή στη δασκάλα. Οτιδήποτε». Θεωρώ ότι τα παιδιά αυτά έχουν τεράστια αντίληψη της ευγένειας και του σεβασμού στον οποιονδήποτε. Τους έχω εμπιστοσύνη.

Κλειώ: Οι γονείς μας μάς έχουν μάθει να σεβόμαστε τον συνάνθρωπο. Προσωπικά, πρόσφατα συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι οι γυναίκες να στηρίζουν τις γυναίκες. Όταν είσαι μικρή, λογικό είναι να υπάρχει μια ζήλια. Κι εγώ έχει τύχει να ζηλέψω μια κοπέλα, γιατί μπορεί να είχε κάτι που δεν είχα εγώ -είτε εμφανισιακά είτε στον χαρακτήρα. Αλλά πλέον είμαι πολύ περήφανη για τον εαυτό μου, γιατί αυτήν τη ζήλια την έχω μετατρέψει σε θαυμασμό και πιστεύω ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό, να θαυμάζουμε τις γυναίκες γύρω μας.

Ναταλία: Ανατρίχιασα με αυτό που είπες. Έχω κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά τελικά!

Κλειώ: Όσον αφορά στο αν κάποιος μπορεί να κάνει κάτι που θα με φέρει σε δύσκολη θέση, νιώθω προετοιμασμένη. Ειδικά με όλα αυτά που ακούω σήμερα. Στον χώρο του μόντελινγκ και της ηθοποιίας είναι πολύ εύκολο κάποιος να παραβιάσει τον ιδιωτικό σου χώρο, να σε ακουμπήσει κάπου που δεν θες. Έχει τύχει κάποια στιγμή να με ακουμπήσει κάποιος κάπου που δεν θέλω, έχω μιλήσει. Ωστόσο, νιώθω τυχερή γιατί περικυκλώνομαι από ανθρώπους που εμπιστεύομαι.

Ναταλία: Τη σήμερον ημέρα, δεν υπάρχει το χάσμα γενεών που υπήρχε όταν ήμουν εγώ στην ηλικία της Κλειώς. Αν και έχουμε την ίδια διαφορά με αυτή που έχω εγώ με τη μητέρα μου, με την οποία έχω πολύ καλή σχέση. Πλέον, όμως, αυτά που ζούμε, η καθημερινότητα, είναι ίδια για μένα και εκείνη. Δηλαδή, θα ακούσουμε την ίδια μουσική. Τότε δεν θα άκουγα την ίδια μουσική με τη μαμά μου, που άκουγε swing. Θα πάμε στο ίδιο μπαρ. Ξέρω τους κινδύνους που έχει στα μπαρ, η μαμά μου δεν ήξερε να μου πει. Επίσης, θεωρώ ότι η μαμά μου ζούσε στην εποχή όπου, μπορεί στην επιφάνεια να ήταν όλα τέλεια, αλλά από κάτω να γίνονταν τέρατα. Πρώτη φορά που πήγε η Κλειώ σε κλαμπ τής μίλησα για τις μπόμπες, για το ποτό, τα ναρκωτικά. Εμένα δεν μου μίλησε κανείς γι’ αυτά, γιατί πολύ απλά η μαμά μου δεν ήξερε. Τότε, ούτε που θα μπορούσε να φανταστεί πως υπήρχαν ναρκωτικά γύρω της. Ζούσε στην καλή κοινωνία της Αθήνας. Εγώ μπορώ να πω πράγματα στην Κλειώ που θα την προστατέψουν.

Όταν πρωτοπήγε σε κλαμπ η Κλειώ της είπα «μπορεί να τύχει να μεθύσεις». Θα με πάρεις τηλέφωνο όμως. Δεν το επιθυμούμε, αλλά μπορεί να τύχει. Δεν της είπα «μη μεθύσεις ποτέ». Της είπα «Το θέμα είναι πώς θα το διαχειριστείς. Αν συμβεί κάτι, δεν θα φοβηθείς, θα πάρεις εμένα τηλέφωνο, όχι τη φίλη σου. Εμένα θα πάρεις, ακόμα και μες στη νύχτα». Ήθελα να την κάνω να καταλάβει ότι δεν πρέπει να με φοβάται, να μου πει «μαμά, έκανα λάθος, δεν πρόσεξα». Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, να μπορείς να το πεις στη μαμά σου και να μη φοβάσαι ότι θα σε μαλώσει.

Πόσο σας άλλαξε η μητρότητα;

Ναταλία: Πολύ δύσκολη ερώτηση. Δεν μπορώ να σου πω ότι είμαι διαφορετική γιατί παρόλη τη μητρότητα έχω διατηρήσει την παιδικότητά μου -σκέψου, μερικές φορές με μαλώνουν τα παιδιά. Αλλά αυτό που έχει αλλάξει, μια μεγάλη «βόμβα» της μητρότητας, είναι η αίσθηση της ευθύνης απέναντι σε κάτι που έχεις δημιουργήσει εσύ. Ευθύνεσαι για έναν άνθρωπο που θα βγει στη ζωή. Αυτό είναι τεράστιο. Και είναι απογοητευτικό να βλέπεις που πάει ο κόσμος και πόσες προσδοκίες έχεις εσύ για το παιδί σου. Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξη, αλλά έχω καταλήξει στο ότι, είναι καλύτερο είναι να απολαμβάνουμε τις μικρές χαρές της ζωής, γιατί δεν ξέρουμε τι φέρνει το αύριο.

Κλειώ, ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που έμαθες από τη μητέρα σου;

Κλειώ: Από τη μαμά μου έμαθα ότι πρέπει πάντα να είσαι 100% ο εαυτός σου και να μην ντρέπεσαι να κάνεις αυτά που θες μπροστά σε άλλους. Πολλές φορές μπορεί η μαμά μου να κάνει κάτι μπροστά σε άλλους και να της πούμε κι εγώ και ο αδερφός μου «ρε μαμά τι κάνεις;». Αλλά εκείνη να μη σταματήσει. Να πει «δεν ντρέπομαι, δε με νοιάζει».

Ναταλία: Τους λέω ότι πρέπει να νιώθεις ελεύθερος, να είσαι και λίγο γελοίος, λίγο αστείος. Ενώ ο άνδρας μου δεν το έχει αυτό μπροστά σε ξένο κόσμο -με τα παιδιά είναι πολύ διαφορετικός. Εγώ μπορεί να γίνω και λίγο «ρεζίλι» στον κόσμο, ίσως είναι και λόγω της δουλειάς μου. Κι εγώ ντρεπόμουν στην ηλικία της, τώρα δεν ντρέπομαι καθόλου.

Η μαμά μου πάντα μου έλεγε το γαλλικό ρητό «Après la pluie vient le beau temps», που σημαίνει «μετά τη βροχή έρχεται ο ήλιος». Έτσι είναι. Έχουμε τα πάνω μας, τα κάτω μας και δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω.

Τι θα συμβουλεύατε μια νέα μαμά;

Ναταλία: Είναι πολύ μεγάλη ευθύνη οι συμβουλές. Θα έλεγα ίσως να μην αγχωνόμαστε τόσο πολύ όταν είμαστε νέες μαμάδες και θα τους έλεγα οπωσδήποτε να δώσουν στο παιδί τους διατροφική παιδεία. Αλλά να μην τα καταπιέσουν, να μην τους απαγορεύσουν. Να έχουν τις στιγμές του junk food, αλλά να ξέρουν την ώρα που το τρώνε τι είναι. Να έχουν έχουν γνώσεις. Πολλές φορές μπορεί να τη σπάω κιόλας στα παιδιά μου, γιατί τους λέω για παράδειγμα «να ξέρεις ότι αυτό που τρως έχει νιτρώδες νάτριο ή φοινικέλαιο, δεν σου λέω να μην το φας απλώς θέλω να ξέρεις τι τρως».

Κλειώ: Που είναι πιο σπαστικό! (γέλια)

Ναταλία: Ναι, αλλά τώρα που μεγάλωσε η Κλειώ, έχει απίστευτες διατροφικές γνώσεις και πολύ καλές διατροφικές συνήθειες. Ξέρει τι έχει μέσα αυτό που τρώει και πού θα την ωφελήσει. Αλλά δεν στερεί τον εαυτό της. Θα το φάει και το burger. Αλλά είναι πολύ βασικό, να ξέρεις τι βάζεις μέσα σου, πώς θα προστατευτείς. Μια ακόμα συμβουλή στις νέες μαμάδες είναι να μη βάζουν ταμπέλες στα παιδιά, να μην τα χαρακτηρίζουν -το οποίο δεν ξέρω αν κατάφερα να το κάνω. Προσπάθησα.

Τι εύχεστε η μια για την άλλη;

Κλειώ: Εύχομαι να έχει μεγάλη επιτυχία στα επαγγελματικά της, έτσι ώστε να νιώθει καλά με τον εαυτό της και όταν μεγαλώσει να μπορεί να ζήσει μια πολύ άνετη ζωή σε ένα νησί με τον μπαμπά μου, έτσι όπως θέλουν. Και να μπορεί να προσέχει τα παιδιά μου, να μη δουλεύει.

Ναταλία: Είναι πολύ ωραία ευχή γιατί είναι σαν να μου εύχεται τα όνειρά μου να γίνουν πραγματικότητα. Εγώ της εύχομαι να βρει ακριβώς αυτό που θέλει να κάνει. Γιατί είναι στη φάση της ανίχνευσης. Ξέρει τι θέλει να κάνει και είναι στον σωστό δρόμο. Της εύχομαι να είναι η ζωή της όπως την έχει ονειρευτεί. Και μια συμβουλή που μπορεί να της έδινα είναι, επειδή ζούμε σε μια εποχή όπου «εν αρχή ην η δουλειά», να βρει τις ισορροπίες. Επειδή θέλει να ζήσει και στο εξωτερικό, να μη γίνει workaholic, να μη δουλεύει συνέχεια, αλλά να έχει και προσωπική ζωή και χρόνο για τον εαυτό της. Και της εύχομαι να ζήσει στη χώρα που θέλει να ζήσει...

Κλειώ: Που δεν ξέρω ακόμα ποια είναι αυτή!

Ναταλία: Και να μας αγαπάει.

Κλειώ: Πάντα...

Η Ναταλία Δραγούμη θα υποδυθεί τον ρόλο μιας ιατροδικαστή στην αμερικανική ταινία Greek Nightmare, που γυρίζεται στην Ελλάδα και θα προβληθεί στη streaming πλατφόρμα Hallmark. Επίσης, από τον Οκτώβριο θα τη δούμε ξανά στην παιδική παράσταση «O Γύρος του κόσμου σε 80 μέρες» του Ι. Βερν, σε σκηνοθεσία Γιάννη Παπαθανασίου, στο θέατρο Διάνα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Θάλεια Ματίκα και ο Τάσος Ιορδανίδης αλληλοσυμπληρώνονται

ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ

14 Jan 2022