Ειλικρινής, αφοπλιστική και ντόμπρα. Η Νατάσσα Μποφίλιου λέει τα πράγματα με το όνομά τους και τραγουδά με την ψυχή της. Πιστεύει στην ελευθερία, στο σύνολο και στη διαφορετικότητα και σου μιλά σαν να σε ξέρει. Λίγες ώρες πριν το δεύτερο lockdown, σε μια Αθήνα όπου δεν έπεφτε καρφίτσα, δώσαμε ραντεβού για έναν ζεστό καφέ και μου αφηγήθηκε τη ζωή της.
Γεννήθηκα στην Αθήνα. Η μητέρα μου είναι από την Κεφαλλονιά και η πατέρας μου από την Κύθνο. Είχα συναρπαστικά παιδικά χρόνια, πολύ όμορφα. Πάντα στη ζωή μου προσπαθώ να βρω αυτό που ένιωθα όταν ήμουν παιδί. Αυτήν την αθωότητα, την ξενοιασιά, την ασφάλεια.
Είμαστε πολύ δεμένη οικογένεια. Έχουμε σχέσεις πάρα πολύ δυνατές. Δεν μπορεί να φανταστεί ο ένας τη ζωή του χωρίς τον άλλον. Και μιλάω για την ευρύτερη οικογένεια. Γιατί τέτοια σχέση έχουμε και με τους θείους μας, τις γιαγιάδες μας, τον παππού μας, τα αδέρφια μεταξύ μας. Για μας η οικογένεια είναι η αρχή των πάντων.
Ήμουν πάντα πάρα πολύ ανεξάρτητη, αλλά ήθελα και εξακολουθώ να θέλω ένα ασφαλές περιβάλλον να ζω, από μωρό παιδί. Οι γονείς μου δεν ήταν καθόλου αυστηροί. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φόρες νιώθω ότι μεγάλωσα… έτσι. Δεν είχα ποτέ την αίσθηση ότι ήμουν παιδί και έπρεπε να υπακούσω στους κανόνες, να κάνω αυτό που μου λέει η μαμά και ο μπαμπάς μου, να αντιδράσω. Ήταν όλα πολύ easy going. Και επειδή οι γονείς μου γενικά είναι άνθρωποι που είναι πολύ ελεύθεροι, που γίνονται καλύτεροι μεγαλώνοντας και εξελίσσονται, ακολούθησαν τη δική μας ροή. Άκουσαν πώς θέλαμε εμείς να μεγαλώσουμε, να προχωρήσουμε, τα θέλω μας στη ζωή. Ήταν δίπλα μας, μας στήριζαν. Ενώ πολλές φορές τα παιδιά ακολουθούν τους γονείς στη δική μας περίπτωση έγινε το αντίθετο. Οι γονείς ακολούθησαν εμάς και εξακολουθούν να μας ακολουθούν.
Με νοιάζει πολύ η ασφάλεια, αλλά δεν νιώθω εξαρτημένη από κανέναν, δεν περιμένω κάτι από κάποιον. Και αυτό νομίζω ότι με βοήθησε να φτιάξω και τις υπόλοιπες σχέσεις της ζωής μου. Όπως είναι οι φίλοι μου, που είναι η δεύτερη οικογένειά μου. Ναι μεν δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτούς, αλλά δεν είμαι εξαρτημένη, είμαι ελεύθερη. Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν την ανάγκη μου και θα μου δώσουν αυτό που χρειάζομαι από μόνοι τους. Έχω ακολουθήσει ένα τέτοιο μοντέλο ζωής και μου έχει βγει 100%.
Η μέρα του γάμου μου ήταν η ωραιότερη μέρα της ζωής μου.
Ούτε από τον σύζυγό μου, με τον οποίο είμαστε 8 χρόνια μαζί, νιώθω εξαρτημένη. Έχουμε φοβερή ελευθερία. Βέβαια, δε θα μπορούσα να έχω και άλλη σχέση μαζί του, γιατί όταν δεν το έζησα αυτό με τους γονείς μου ή με τους φίλους μου, δε θα μπορούσα ποτέ να το ζήσω με έναν σύντροφο.
Ο γάμος δεν άλλαξε τίποτα στη σχέση μας. Το έχω ξαναπεί και το εννοώ: η μέρα του γάμου μου ήταν η ωραιότερη μέρα της ζωής μου. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, για μένα είναι αλήθεια. Γιατί ήταν όλοι οι άνθρωποι που αγαπώ εκεί, δεν έλειπε κανένας. Άτομα που έχουν παίξει τεράστιο ρόλο στη διαμόρφωσή μου. Παντρευόμουν με τον άνθρωπο που ήθελα. Μπροστά σε όλους μοιραστήκαμε την αγάπη μας. Κάναμε το ωραιότερο πάρτι, γιατί ήταν η πρώτη φορά που ήμασταν όλοι παρόντες. Περάσαμε όλοι καταπληκτικά. Ουσιαστικά, αυτό που πρόσθεσε ο γάμος στη σχέση μας είναι ότι θα έχουμε πάντα εκείνη τη φωτεινή μέρα χαραγμένη στη μνήμη μας.