Η Καλλιόπη Χαραλάμπους είναι η διευθύντρια του Παιδικού και εφηβικού Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας και ο άνθρωπος που του δίνει ζωή κάθε χρόνο, με μεράκι και αφοσίωση. Η ίδια μας μίλησε για τη φιλοσοφία του θεσμού, τις πιο ξεχωριστές ταινίες που μπορούμε να απολαύσουμε φέτος με τα παιδιά μας και τις νέες δράσεις του.
Πριν πόσα χρονιά ξεκίνησε ο θεσμός του παιδικού και εφηβικού φεστιβάλ κινηματογράφου; Αυτή είναι η 4η χρονιά του Φεστιβάλ. Μεσολάβησε μια ψηφιακή διοργάνωση πέρσι και φέτος με μεγάλη χαρά, επιστρέφουμε στις αίθουσες με προβολές σε όλη την πόλη, στο Μέγαρο, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στα Cinemax Kifisia 1 & 2 και στον Δαναό, με 125 ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους από όλο τον κόσμο.
Μπορούμε να εμπνεύσουμε το παιδί μας να γίνει σινεφίλ; Μπορούμε να εκθέσουμε το παιδί μας σε διαφορετικό και ποικίλο περιεχόμενο. Οι ταινίες που προβάλουμε στο Φεστιβάλ είναι διασκεδαστικές, πολύχρωμες, μιλούν πολλές γλώσσες και δεν έχουν ίχνος διδακτισμού. Κοιτούν τα παιδιά κατάματα. Ειδικά για τα παιδιά από 6 ετών και πάνω, βλέπουμε ότι στα παιδιά αρέσουν οι ταινίες live action με ήρωες συνομηλίκους τους από όλο τον κόσμο. Ταυτίζονται με τις περιπέτειές τους και τα θέματα που τα απασχολούν γιατί αυτά είναι κοινά σε όλα τα παιδιά -είτε ζουν στην Ευρώπη, στην Ασία ή στην Αφρική: Οι σχέσεις με τους γονείς, τους φίλους, το σχολείο, τα σπορ…
Τι ξεχωρίζει φέτος στο φεστιβάλ; Θα ξεχωρίσω μία ταινία από κάθε ηλικιακή ομάδα. Για τα μικρά παιδιά, από 2 ετών έως 7, την ταινία «Το Δικό Μας Αστέρι» (The Apestar), ένα animation από τη Σουηδία το οποίο μεταγλωττίσαμε στα ελληνικά με τις φωνές της Χρύσας Μιχαλοπούλου, του Σωτήρη Κοντιζά και της Ευγενίας Δελιαλή και που αναφέρεται στην έννοια της οικογένειας και της άνευ όρων αγάπης με ένα απλό και εύληπτο τρόπο για αυτές τις ηλικίες.
Για τα παιδιά από 8-12 ετών, υπάρχει μια πληθώρα από επιλογές σε ταινίες με διάφορες θεματικές, αλλά ξεχωρίζω το «Από Μέρα σε Μέρα» (Any Day Now) μια feelgood ταινία για όλη την οικογένεια, ένας ύμνος στην καλοσύνη, την ελπίδα και την ανθρωπιά με ήρωα τον 13χρονο Ραμίν και την οικογένειά του, που αντιμετωπίζουν κάθε δυσκολία με αισιοδοξία και θετική διάθεση. Ένα παράδειγμα για όλους μας.
Για τους εφήβους, ξεχωρίζω την ενότητα μικρού μήκους «Girlhood» με πέντε ταινίες μικρού μήκους με πρωταγωνίστριες κορίτσια που παλεύουν με τα κοινωνικά στερεότυπα. Ανάμεσα στις ταινίες και μία ελληνική, από την οποία δανείζεται όλη η ενότητα τον τίτλο της (Girlhood), με τρία 17χρονα κορίτσια στην απομόνωση της καραντίνας που ονειρεύονται το μέλλον τους και προσπαθούν να μάθουν να αγαπούν τον εαυτό τους. Αλλά και την ταινία «Jawline» με τον 16χρονο Όστιν που ονειρεύεται τη δόξα και μια καλύτερη ζωή επιχειρώντας να γίνει ο επόμενος σταρ του διαδικτύου.
Με ποιο κριτήριό επιλέγετε ταινίες; Βασικό κριτήριο είναι οι ταινίες να είναι ψυχαγωγικές, να μιλούν στη γλώσσα των παιδιών –ανάλογα με την ηλικία στην οποία απευθύνονται- και να μην είναι διδακτικές. Επίσης, να αναφέρονται στο σήμερα, στη σημερινή πραγματικότητα των παιδιών. Γι' αυτό και φέτος παρουσιάζουμε μια ειδική ενότητα με τίτλο «Digital Etiquette», στην οποία οι ταινίες εξερευνούν τις προκλήσεις της ψηφιακής εποχής και θέτουν ανοιχτά ερωτήματα όπως: υπάρχουν κανόνες στον ψηφιακό κόσμο; Πόση σχέση έχει η online ταυτότητα μας με την πραγματική ζωή; Ποιο είναι το τίμημα της online έκθεσης; Πιστεύω είναι μια ενότητα ταινιών που οι έφηβοι μπορούν να δουν μαζί με τους γονείς τους.
Υπάρχει κάποια ταινία που να μιλάει για την πανδημία; Η ταινία «Ένα τρελό Road Trip» (Stop & Go) είναι βγαλμένη από την καθημερινότητα όλων μας τους προηγούμενους μήνες. Δύο αδελφές κάνουν καραντίνα σπίτι τους τις πρώτες μέρες του ξεσπάσματος της πανδημίας, όταν μαθαίνουν πως ο οίκος ευγηρίας που φιλοξενεί τη γιαγιά τους έχει επικίνδυνη αύξηση κρουσμάτων. Ξεκινούν ένα road trip για να τη σώσουν και ενώ οι δυο τους τηρούν ευλαβικά τα μέτρα προστασίας, απολυμαίνουν την κάθε επιφάνεια, τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ, φορούν διπλές μάσκες κλπ, έχουν να αντιμετωπίσουν την άλλη τους αδελφή που αδιαφορεί για την ύπαρξη του ιού.
