Η Μαίριλυν Ζαννέτου είναι η συγγραφέας του πρώτου ελληνόφωνου παραμυθιού όπου ο κεντρικός ήρωας έχει δύο μπαμπάδες, με τίτλο «Το αλλιώτικο μυαλοκούτι του Αλέξανδρου». Σε μια κοινωνία όπου γίνεται ακόμα λόγος για το τι είναι κανονικό και τι φυσιολογικό, που πολλοί αρνούνται ακόμα να δεχτούν ότι οικογένεια δεν είναι μόνο αυτή με έναν μπαμπά και μια μαμά και το bullying αποτελεί δυστυχώς ακόμα πραγματικότητα σε πολλά σχολεία (και όχι μόνο) τέτοια διαμαντάκια αξίζει να ακούγονται λίγο πιο δυνατά, μήπως και αλλάξουν τα μυαλοκούτια πολλών ακόμα. Δεν είμαστε απόλυτοι, υπάρχει τεράστια πρόοδος σε σχέση με το παρελθόν, αλλά για να μιλάμε για μια απόλυτη κοινωνία ισότητας, χρειάζεται ακόμα (ελπίζουμε λίγη) δουλίτσα.
Ως δασκάλα, είχα την ευκαιρία στο πέρασμα των χρόνων να γνωρίσω πολλά παιδιά. Πριν από δώδεκα χρόνια, γνώρισα ένα παιδί που ήταν και το ερέθισμά μου για το συγκεκριμένο παραμύθι. Στην πορεία του χρόνου ακολούθησαν πολλά τέτοια παιδιά των οποίων οι αληθινές ιστορίες απέκλιναν από την πεπατημένη, χαράχτηκαν στο μυαλό μου. Για χρόνια σκεφτόμουν τις εξομολογήσεις τους. Έτσι γεννήθηκε αυτό το παραμύθι, μέσα από τους εκάστοτε Αλέξανδρους, τα αλλιώτικα μυαλοκούτια τους και τις αληθινές τους ιστορίες.
Το παραμύθι εξελίσσεται στην πόλη του Ουράνιου τόξου, που είναι και συμβολικό στοιχείο για τη θεματική του. Όλοι οι ήρωες, φέρουν στο κεφάλι τους ένα κουτί, το οποίο ονόμασα μυαλοκούτι, εξού και ο τίτλος του. Το μυαλοκούτι αυτό, οπτικοποιεί τις αρέσκειες, τα θέλω και τις πεποιθήσεις του κάθε ήρωα.
Ο κύριος ήρωας είναι ο Αλέξανδρος, του οποίου παρακολουθούμε τις περιπέτειες τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι. Ο Αλέξανδρος, είναι θύμα κοροϊδίας και εκφοβισμού από τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές του και προσπαθεί μέσα από διάφορους τρόπους να το αντιμετωπίσει αλλά χωρίς επιτυχία. Μέχρι που έρχεται στην πόλη του Ουράνιου τόξου, ο Έκτορας, ο οποίος είναι παιδί δύο μπαμπάδων. Τότε, τα πράγματα αλλάζουν για όλους.
Η έμπνευσή μου για να δημιουργηθεί ο Αλέξανδρος, ο κεντρικός ήρωας του παραμυθιού, ήταν ένα παιδάκι, τότε, 8 ετών. Το αγοράκι αυτό, δεν είχε τα τυπικά χαρακτηριστικά των υπόλοιπων συμμαθητών του. Του άρεσε να φτιάχνει μαθηματικά προβλήματα με μοβ και ροζ περούκες και χόρευε ασταμάτητα.