Ένα πολυεπίπεδο φαινόμενο που πολλοί άνθρωποι μπορεί να δυσκολεύονται να κατανοήσουν, ή ακόμα και να συνειδητοποιήσουν πως και οι ίδιοι το κάνουν.
Στις αίθουσες του ακαδημαϊκού χώρου, η συζήτηση σχετικά με την πολιτιστική οικειοποίηση προέκυψε στα τέλη της δεκαετίας του 1970, μέσα από τη δημοσίευση του διάσημου βιβλίου του Έντουαρντ Σάιντ «Οριενταλισμός».Ουσιαστικά ο όρος αναφέρεται στη χρήση αντικειμένων ή στοιχείων μιας μη-κυρίαρχης κουλτούρας, με τρόπο που ενισχύει τα στερεότυπα για αυτήν, χωρίς να σέβεται το νόημα ή τον συμβολισμό τους, ενώ πολλές φορές δεν αναγνωρίζεται καν η προέλευσή τους.
Το να συγχωνεύονται και να συνδυάζονται πολιτισμοί, καθώς άνθρωποι από διαφορετικά υπόβαθρα συγκεντρώνονται και αλληλοεπιδρούν σε κοινά περιβάλλοντα, είναι κάτι παραπάνω από φυσιολογικό και σεβαστό. Μην ξεχνάμε πως πολλές υπέροχες δημιουργίες έχουν γεννηθεί από τη συγχώνευση τέτοιων πολιτισμών –ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η κάντρι μουσική. Ωστόσο, η διαχωριστική γραμμή χαράσσεται όταν μια κυρίαρχη πολιτιστική ομάδα κάνει χρήση στοιχείων μιας μη κυρίαρχης ομάδας με τρόπο που η μη κυρίαρχη ομάδα νιώθει εκμετάλλευση.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον χώρο της μόδας σημειώθηκε πριν από μερικά χρόνια, όταν η Victoria's Secret παρουσίασε σε σόου της την Karlie Kloss στην πασαρέλα με σουέτ μπικίνι με κρόσσια, τιρκουάζ κοσμήματα και ένα μεγαλοπρεπές κόσμημα με φτερά στο κεφάλι της – στην πραγματικότητα το concept ήταν μια «σέξι ινδιάνικη» φορεσιά. Τότε πολλοί κατηγόρησαν την εταιρεία εσωρούχων για προσβλητική συμπεριφορά απέναντι στους ιθαγενείς της Αμερικής και φυσικά είχαν δίκιο.
Το γεγονός ότι μόνο ορισμένα μέλη της φυλής είχαν κερδίσει το δικαίωμα να φορούν στο κεφάλι τους φτερά, μέσα από αξιόλογα επιτεύγματά τους και πράξεις γενναιότητας, δεν έδειξε να απασχολεί το brand εσωρούχων, που μετά τη γενική κατακραυγή έσπευσε σε απολογία –το ίδιο έκανε και η Karlie Kloss. Για τον ίδιο λόγο, ορισμένοι διοργανωτές μουσικών φεστιβάλ έχουν απαγορεύσει τα φτερά κεφαλής στις συναυλίες τους, καθώς όπως πολύ επιτυχημένα είχε σχολιάσει Dorian Lynskey στον The Guardian, είναι δικαίωμα οποιουδήποτε «να ντύνεται σαν ηλίθιος σε ένα φεστιβάλ», αλλά το ιερό αντικείμενο κάποιου άλλου δεν πρέπει να είναι για τους υπόλοιπους ένα απλό αξεσουάρ.
