Πριν 11 χρόνια απολύθηκε από τον οίκο Dior επειδή είχε προβεί σε αντισημιτικά σχόλια. Φέτος, γιορτάζει την κυκλοφορία μιας νέας έκδοσης με τις δημιουργίες της 15ετους συνεργασίας τους.
Ο Τζον Γκαλιάνο γεννήθηκε το 1960 στο Γιβραλτάρ, γιος ενός υδραυλικού που καταγόταν από το Γιβραλτάρ και από μητέρα Ισπανίδα. Όταν ήταν έξι ετών η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο νότιο Λονδίνο.
Η μητέρα του, καθηγήτρια του χορού φλαμένκο, έντυνε τον γιο της με περίτεχνα ρούχα, ακόμα και όταν πήγαιναν μαζί και στην πιο απλή δουλειά. Άθελά της του μετέδωσε μια τολμηρή και δημιουργική οπτική που αργότερα αποτυπώθηκε και στη δική του αισθητική. Σε ηλικία 16 ετών εγκατέλειψε το σχολείο του, Wilson’s Grammar School for Boys για να σπουδάσει σχέδιο στο East London College. Το 1980 μπήκε στο περίφημο St. Martin's School of Art.
Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του εργάστηκε ως ενδυματολόγος στο Εθνικό Θέατρο, μαθαίνοντας την τέχνη των κοστουμιών, αλλά και τη δύναμη της ψευδαίσθησης. Ως τακτικός θαμώνας των νυχτερινών κέντρων του Λονδίνου γνωρίστηκε με ομάδες ταλαντούχων καλλιτεχνών και δημιούργησε φιλίες με εμβληματικές προσωπικότητες που θα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στην καριέρα του – μεταξύ των οποίων ο Stephen Jones, ο οποίος θα γινόταν ο πιλοποιός του Dior. Η μεταπτυχιακή του εργασία με τίτλο "Les Incroyables", μια συλλογή εμπνευσμένη από τη Γαλλική Επανάσταση, αγοράστηκε από τον ιδιοκτήτη μιας μπουτίκ στο Λονδίνο. Αφού αποφοίτησε δημιούργησε ένα στούντιο σε μια αποθήκη στο East End του Λονδίνου και καθιερώθηκε ως το «αγόρι θαύμα» της βρετανικής μόδας. Ήταν Σχεδιαστής της Χρονιάς στο British Fashion Council το 1987 και το 1994 και το 1991 έκανε το ντεμπούτο του στην πασαρέλα του Παρισιού.
Και όμως, παρά την φαινομενική καταξίωση ο Γκαλιάνο είχε πολλές οικονομικές δυσκολίες, μέχρι που γνώρισε και κέρδισε την υποστήριξη της αρχισυντάκτριας της αμερικανικής Vogue Άννα Γουίντουρ και του δημιουργικού διευθυντή της Vogue για την αμερικανική έκδοση, Αντρέ Λέον Τάλεϊ. Αυτοί οι δυο ήταν που τον έφεραν σε επαφή με την “προστάτιδα της μόδας” Saõ Schlumberger. Για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του, η Schlumberger του δάνεισε το σπίτι της για μια επίδειξη μόδας, ενώ πολλά κορυφαία μοντέλα εργάστηκαν για αυτόν δωρεάν.
