Η Πολίνα Έλλις κλείνει 10 χρόνια στον χώρο της σχεδίασης κοσμημάτων και το γιορτάζει με τον καλύτερο τρόπο -με μια υπέροχη συλλογή που κλείνει μέσα της τη διαχρονικότητα και την απίστευτη κομψότητα που χαρακτηρίζει τη δουλειά της. Η ίδια είναι εμφανώς επηρεασμένη από την πορεία της ως αρχαιολόγος -έναν τομέα που λατρεύει- και από την αρχαιοελληνική αισθητική, η οποία διέπει κάθε της κομψοτέχνημα.
10 χρόνια Polina Ellis. Τι κρατάτε από αυτήν τη δεκαετία; 10 χρόνια δημιουργικά, με χαρές και δυσκολίες. Αυτό που κρατάω είναι η συνειδητοποίηση ότι, όταν πραγματικά συνδεόμαστε με το παρελθόν μας και με τον εαυτό μας, τότε το μέλλον μας τα φέρνει όλα όπως πρέπει. Νιώθω ευτυχής που είχα συντροφιά αυτά τα 10 χρόνια το πάθος μου, τη δουλειά μου, τον εσωτερικό μου στόχο, που με οδήγησε σε σχέσεις βαθιές, με ουσία. Κρατάω επίσης ότι αυτά τα περίεργα χρόνια, και έχοντας ξεκινήσει μέσα στην κρίση, η «ψυχή» των δημιουργιών μου «ενδυνάμωσε», έδωσε ίσως και λίγη τροφή για σκέψη ή έμπνευση. Αυτό εμένα μου φτάνει. Χρόνο με τον χρόνο, με υπομονή, πειθαρχία και προσήλωση νιώθω ότι κάτι χτίσαμε.
Πείτε μου δύο λόγια για τη νέα, επετειακή συλλογή σας. Η επετειακή μου συλλογή είναι μια «σύνοψη» όλης μου της δουλειάς. Η Enosis εκφράζει την ουσία της φιλοσοφίας που ενυπάρχει απαρχής στα κοσμήματά μου. Στον πυρήνα όλων των δημιουργιών μου, σχεδιάζοντας πάντα με τη δύναμη της απέριττης γραμμής, υπάρχει έντονο το στοιχείο της σύνδεσης. Τόσο στην πρώτη μου συλλογή, Αntithesis, όσο και στις επόμενες, Tethrippon, Minotavros κ.λπ., η δύναμη της ένωσης εξυμνείται πάντα. Η απόλυτη αρμονία προκύπτει είτε μέσω της αντιθετικής συμμετρίας -βλ. Antithesis- είτε μέσω της ένωσης των δύο καταπληκτικών κεφαλών αλόγων από το Τέθριππόν του Μουσείου Ακροπόλεως που είναι αντικριστά -βλ. Tethrippon- είτε μέσω της σύνδεσης μεταξύ των δυο ισχυρότατων μινωικών συμβόλων δύναμης και αναγέννησης -ταύρος και ιερό κέρας καθοσιώσεως- της συλλογής Minotavros. Το όλον προκύπτει από την Ένωση, η οποία αφορά τόσο στην ένωση με τους γύρω μας, με τις ρίζες μας, τις παραδόσεις μας, όσο και την ένωση με την ψυχή μας.
Πώς έγινε η στροφή από την αρχαιολογία στο κόσμημα; Το κόσμημα το είχα πάντα μέσα μου. Πάντα σχεδίαζα ή αγόραζα βιβλία για το κόσμημα και θαύμαζα τις δημιουργίες άλλων. Η αλήθεια είναι ότι η αρχαιολογία μου έδωσε την ώθηση, γιατί μέσα από τις εμπειρίες μου και τα σπάνια ευρήματα που αντίκρυζα ή σχεδίαζα, με έκαναν υποσυνείδητα να επιθυμώ να γίνω κι εγώ ένας από αυτούς τους δημιουργούς. Επίσης, η διαπίστωση ότι οι νεκροί φέραν στον τάφο τους τα κοσμήματά τους με συγκλόνιζε. Συνειδητοποιούσα πάντα τη δύναμη του κοσμήματος και ως σύμβολο. Και η διαχρονικότητα του χρυσού, ενός ευγενούς μετάλλου που η ίδια η γη φέρνει στην επιφάνεια, είναι κάτι που με έκανε να ασχοληθώ κυρίως με το χρυσό κόσμημα.