Η διπλή ζωή των σταρ -Ποιοι διάσημοι θήτευσαν ως κατάσκοποι χωρίς κανείς να τους μυριστεί

Μπορεί η ανωνυμία να θεωρείται μεγάλο προσόν για έναν κατάσκοπο που συνήθως ζει undercover. Όμως, δεν είναι λίγες οι φορές που οι μυστικές υπηρεσίες στρατολόγησαν στους κόλπους τους διάσημες προσωπικότητες, εκμεταλλευόμενες τη δημοφιλία τους.

Η διπλή ζωή είναι χαρακτηριστικό ενός πράκτορα, και αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι πρώτοι επαγγελματίες κατάσκοποι, που εργάζονταν δηλαδή για δημόσιους οργανισμούς και πληρώνονταν από αυτούς, άρχισαν να εμφανίζονται τον 20ο αιώνα, είναι εύκολο να καταλάβουμε πως πολλοί απλοί -κατά τα φαινόμενα –πολίτες συχνά έχουν χρησιμοποιηθεί για επικίνδυνες αποστολές και επιχειρήσεις. Βέβαια, σε αρκετές περιπτώσεις, οι φήμες δεν έχουν διασταυρωθεί , οπότε κανείς δε μπορεί να είναι σίγουρος για το αν τελικά η δράση συγκεκριμένων προσώπων είχε τέτοιες παραμέτρους.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Χάρι Χουντίνι. Ο διάσημος μάγος που ενθουσίαζε το κοινό με τις τρομερές του ικανότητες, τράβηξε το ενδιαφέρον των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Οι συγγραφείς, Ουίλιαμ Κάλους και Λάρι Σλόμαν, κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα όταν διάβασαν το ημερολόγιο του Ουίλιαμ Μέλβιλ, ενός Βρετανού αρχικατασκόπου, ο οποίος ανέφερε τον Χουντίνι.

Μάλιστα ο Μέλβιλ είχε βοηθήσει πολύ τον Χουντίνι στην αρχή της καριέρας του, κανονίζοντάς του μια σημαντική ακρόαση σε ένα διάσημο λονδρέζικο θέατρο. Όμως, πολλοί ιστορικοί θεωρούν πως μπορεί μεν ο Χουντίνι να μετέφερε όσα παρατηρούσε κι έβλεπε, αλλά δεν εργαζόταν σε καμία περίπτωση ως μόνιμος πράκτορας.

Η «Μαύρη Αφροδίτη», η πανέμορφη χορεύτρια Τζόσεφιν Μπέικερ που μεσουρανούσε στη Γαλλία του ’30 δούλευε για την Αντίσταση. Εξαιτίας της φήμης της, η Μπέικερ είχε πρόσβαση στους υψηλούς κύκλους και στις πρεσβείες. Έτσι, είχε επαφές με Ιάπωνες και Ιταλούς αξιωματικούς από τους οποίους συνέλεγε πληροφορίες. Ταυτόχρονα λόγω του επαγγέλματός της είχε μεγάλη ελευθερία κινήσεων, που τη χρησιμοποιούσε για να σώσει αρκετά μέλη της Αντίστασης.Τις πληροφορίες που μάθαινε, τις έγραφε με αόρατο μελάνι στις παρτιτούρες της, τις οποίες φρόντιζε να περνάει στα κατάλληλα χέρια, ενώ συχνά καρφίτσωνε στα εσώρουχά της σημειώματα, γιατί φυσικά κανείς δεν τολμούσε να κάνει σωματικό έλεγχο στην μεγάλη Μπέικερ.

Ο δημιουργός του πιο διάσημου πράκτορα όλων των εποχών, του θρυλικού Τζέιμς Μποντ, ο συγγραφέας Ίαν Φλεμινγκ, βασίστηκε στα δικά του βιώματα, αφού κι ο ίδιος δούλευε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για το Βασιλικό Ναυτικό της Βρετανίας. Ο Φλέμινγκ δεν λάμβανε μέρος σε επικίνδυνες αποστολές, όμως χρησιμοποιούσε τη φαντασία του για να καταρτίσει κατασκοπευτικές στρατηγικές. Τον Σεπτέμβριο του 1940, πρότεινε στον αντιναύαρχο Τζον Γκόνφρι ένα σχέδιο για την κλοπή των γερμανικών κωδικών Αίνιγμα, που έγινε γνωστό ως η «Αμείλικτη Επιχείρηση», το οποίο, όμως, τελικά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του ήταν η συγκρότηση της Μονάδας Εφόδου 30 το 1942, που επιχειρούσε σε εχθρικά αρχηγεία της πρώτης γραμμής, ψάχνοντας για μυστικά έγγραφα.

Μαζί με τον Φλέμινγκ, είχε εκπαιδευτεί ως κατάσκοπος και ο Νόελ Κάουαρντ, ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός. Τη δεκαετία του ’40 εργαζόταν στο περίφημο κέντρο αποκρυπτογράφησης Bletchley Park και στη συνέχεια διορίσθηκε επικεφαλής του γραφείου των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών στο Παρίσι και συνεργάστηκε με το Γαλλικό Υπουργείο Πληροφοριών. Μιλώντας ο ίδιος για τη δράση του κατά τη διάρκεια του πολέμου είχε δηλώσει: «Το να είσαι διάσημος είναι η τέλεια συγκάλυψη. Ο κόσμος με θεωρούσε λίγο βλάκα... έναν ανέμελο playboy».

Ο δημιουργός της «Ματίλντα» Ρόαλντ Νταλ ήταν πιλότος καταδιωκτικών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν, όμως, το αεροπλάνο καταρρίφθηκε, εκείνος έσπασε το κεφάλι του κι έμεινε προσωρινά τυφλός.Έτσι κρίθηκε ακατάλληλος για πτήσεις και μετατέθηκε στη βρετανική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον. Του ανατέθηκε το καθήκον, λοιπόν, να κοιμάται με κυρίες της υψηλής κοινωνίας, στις οποίες ήταν εξαιρετικά αγαπητός, προκειμένου να προωθεί τα βρετανικά συμφέροντα στην Αμερική. Η δουλειά του ως φαίνεται δεν ήταν καθόλου εύκολη και μάλιστα ό ίδιος θερμοπαρακάλεσε να τον απαλλάξουν, όταν γνώρισε την Κλερ Μπουθ Λους, εξέχον μέλος της Γερουσίας και σύζυγος του Χένρι Λους, ιδρυτή του περιοδικού «Time», που ήταν ιδιαιτέρως απαιτητική μαζί του.

Η Τζούλια Τσάιλντ, η πανέξυπνη μαγείρισσα που έμαθε στη Δύση πώς να φτιάχνει μοσχαράκι μπουργκιγιόν και αλλά πιάτα της γαλλικής κουζίνας, ήταν μια κατάσκοπος διεθνούς ακτινοβολίας. Το 1941 στρατολογήθηκε εθελοντικά στο νεοϊδρυθέν Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών, όπου την χρησιμοποίησαν αρχικά ως δακτυλογράφο. Σύντομα, όμως, ανακάλυψαν πως η Τζούλια είχε ταλέντο κι έτσι προήχθη σε ειδική ερευνήτρια απόρρητων εγγράφων. Απίστευτα δημιουργική και ευφάνταστη, οργάνωνε εντυπωσιακές αποστολές και γρήγορα άρχισε να ταξιδεύει σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια, γνώρισε τον επίσης κατάσκοπο Πολ Τσάιλντ , που έγινε και σύζυγός της. Μετά από τον πόλεμο, ο Τσάιλντ μετατέθηκε στο τμήμα της αντικατασκοπείας των ΗΠΑ Παρίσι κι εκεί η Τζούλια μυήθηκε στην υψηλή γαστρονομία.

Ο ηθοποιός Κρίστοφερ Λι είχε παραδεχτεί δημόσια την κατασκοπική του δράση κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, λέγοντας σε συνέντευξή του: «Έχω υπογράψει την Επίσημη Μυστική πράξη, που με δεσμεύει για μια ζωή. Οπότε αν μου ζητηθεί να κρατήσω κάτι μυστικό, θα το πάρω στον τάφο μου». Αυτό που γνωρίζουμε ήταν πως εργαζόταν για την ομάδα που είχε αναλάβει τα σαμποτάζ, αλλά από εκεί και πέρα ο καθένας μπορεί να φανταστεί ό,τι θέλει σχετικά με το έργο του.

Ο Μο Μπεργκ ήταν ο πιο διάσημος παίκτης μπέιζμπολ στην Αμερική, θεωρείτο εξαιρετικά χαρισματικός και ευφυής, μιλούσε δεκαέξι γλώσσες πράγμα που ενδιέφερε τις μυστικές υπηρεσίες. Επιπλέον, εξαιτίας του επαγγέλματός του ταξίδευε συχνά, όπου μπορούσε να συλλέγει πληροφορίες. Επίσης, ο Αϊνστάιν ήταν φίλος του- εκείνος τού έμαθε φυσική κι Μπεργκ σε αντάλλαγμα τού έδειξε πώς να παίζει μπέιζμπολ. Μια από τις αποστολές ήταν να δολοφονήσει τον Γερμανό φυσικό Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, που ήταν υπεύθυνος του προγράμματος των Ναζί για την ατομική βόμβα. Τελικά αυτό το σχέδιο ματαιώθηκε, όμως, ο Μπεργκ συνέχιζε να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Μάλιστα μέχρι το τέλος της ζωής του, ζούσε ως κατάσκοπος, παρόλο που είχε εκδιωχθεί από τις μυστικές υπηρεσίες.