Ρακέλ Γουέλς: Το απόλυτο sex symbol των 60s που δεν έκανε ποτέ γυμνό

Η μελαχρινή καλλονή, που αποτέλεσε πρωτοπόρο της λατινοαμερικάνικης αλλά και γυναικείας εκπροσώπησης, ενσάρκωσε το απόγειο του sex appeal για πάνω από δύο δεκαετίες.

Γεννημένη στο Σικάγο το 1940 από λατινοαμερικάνους γονείς, η Γουέλς (το πατρικό της όνομα ήταν Τεχάδα) μετακόμισε με την οικογένειά της στην Καλιφόρνια, και ερωτεύτηκε από μικρή τη βιομηχανία του θεάματος. Η ομορφιά της αναγνωρίστηκε σε εφηβική ηλικία, με την ίδια να κερδίζει διαγωνισμούς ομορφιάς από τα 14 -ενώ όταν τελείωσε το σχολείο, η Γουέλς ξεκίνησε σπουδές στην υποκριτική και παντρεύτηκε το αγόρι της, Τζέιμς Γουέλς. Προσπαθώντας να πάρει προβάδισμα σε μια ως επί το πλείστον λευκή βιομηχανία, η Ρακέλ υιοθέτησε το όνομα του άντρα της και ξεκίνησε να ερμηνεύει σε θεατρικές παραστάσεις και έργα. Λίγα χρόνια μετά, η Γουέλς πήρε διαζύγιο, και ανέλαβε να λέει τον καιρό σε ένα τηλεοπτικό κανάλι -ενώ στη συνέχεια εργάστηκε ως μοντέλο και σερβιτόρα σε νυχτερινά κλαμπ, παλεύοντας να υποστηρίξει τα δύο παιδιά της.

Σύντομα ωστόσο, η ζωή της έμελλε να αλλάξει ριζικά: Μετά από μερικούς μικρούς ρόλους σε ταινίες («A House Is Not a Home», «Roustabout») και τηλεοπτικές σειρές («Bewitched», «The Virginian»), η φωτογραφία της Γουέλς εμφανίστηκε στο περιοδικό Life -και η αρχή είχε γίνει. Η εκθαμβωτική της εμφάνιση έκανε εντύπωση στους συντελεστές της 20th Century Fox, οι οποίοι της προσέφεραν επταετές συμβόλαιο. Της πρότειναν επίσης να αλλάξει το όνομά της σε «Ντέμπι» (το Ρακέλ τους φάνηκε πολύ δύσκολο), αλλά η ίδια αρνήθηκε και κάπως έτσι, ξεκίνησε μια ανεπανάληπτη καριέρα.

Το «Φανταστικό Ταξίδι» του 1966 επρόκειτο να είναι ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος: Μέλος μιας ιατρικής αποστολής, η Γουέλς καλείται να συρρικνωθεί και να εισαχθεί στο σώμα ενός τραυματισμένου διπλωμάτη, με σκοπό να του σώσει τη ζωή! Η ταινία άφησε εποχή για το διασκεδαστικό κόνσεπτ και τις ψυχεδελικές εικόνες της, και αποτέλεσε σταθμό στην ανάλαφρη επιστημονική φαντασία. Η επιτυχία του φιλμ εκτόξευσε την καριέρα της Γουέλς, αλλά θα ήταν ο επόμενος ρόλος της που θα την καθιέρωνε ως παγκόσμιο sex symbol.

Το «Ένα Εκατομμύριο Χρόνια π.Χ» ήταν ένα σχετικά κακογυρισμένο B-movie του 1966, που λάμβανε χώρα στην προϊστορική εποχή. Η εικόνα της Γουέλς με σκισμένο δερμάτινο «προϊστορικό» μπικίνι που κυκλοφόρησε πριν την πρεμιέρα της ταινίας, σημάδεψε ανεπανόρθωτα την κουλτούρα των sixties και μετατράπηκε πάραυτα σε σύμβολο: Έφηβοι και φοιτητές από όλο τον κόσμο προμηθεύτηκαν την εικόνα σε απόκομμα ή αφίσα, και στόλισαν τα δωμάτιά τους μετατρέποντάς την σε μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωτογραφίες της δεκαετίας -και καθιερώνοντας την Γουέλς ως το απόλυτο sex σύμβολο της εποχής.

Η συνέχεια ήταν λαμπρή: Η Γουέλς ενσάρκωσε τη θεά της Λαγνείας στο «Bedazzled» του Πήτερ Κούκ, και εμφανίστηκε στο πλευρό του Τζίμι Στιούαρτ στο ουέστερν «Bandolero» του 1968. Η ηθοποιός έμελλε να ασχοληθεί πολύ με τα ουέστερν: Στα «Εκατό Τουφέκια» του 1969, η Γουέλς συμμετείχε σε μια ερωτική σκηνή με τον ηθοποιό Τζιμ Μπράουν, καταρρίπτοντας το Χολιγουντιανό ταμπού για τις διαφυλετικές σκηνές σεξ -ενώ στο «Hannie Caulder» του 1971, η Γουέλς έγινε μια από τις πρώτες γυναίκες με πρωταγωνιστικό ρόλο σε καουμπόικη ταινία.

Ο πιο αμφιλεγόμενος ρόλος της Γουέλς ήρθε το 1970 στην ταινία «Myra Breckinridge»: Η Γουέλς ενσάρκωσε μία τρανς γυναίκα που, φορώντας strap-on, βιάζει έναν άντρα ενσαρκωμένο από τον ηθοποιό Ρότζερ Χέρον. Το 1973, χάρη στην ερμηνεία της στους «Τρεις Σωματοφύλακες», η Γουέλς βραβεύτηκε με χρυσή σφαίρα Α' Γυναικείου ρόλου.

Παρά τη φήμη της ως το απόλυτο sex symbol, η Γουέλς δε δέχτηκε ποτέ να κάνει γυμνό: Τα Χολιγουντιανά στούντιο την πίεσαν πολλές φορές να συμμετάσχει σε γυμνές σκηνές, όμως η ίδια αρνήθηκε κατηγορηματικά -ενώ το 1979, όταν η Γουέλς πόζαρε για το περιοδικό Playboy, δεν ήταν εντελώς γυμνή: «Η Ρακέλ Γουέλς ήταν ένα από τα τελευταία μεγάλα sex symbol» είχε πει αργότερα ο Χιού Χέφνερ. «Έζησε και δούλεψε σε μια περίοδο που δε χρειαζόταν να ξεγυμνωθείς για να θεωρείσαι η πιο σέξι γυναίκα στον κόσμο. Αρνήθηκε να κάνει γυμνό και φυσικά το σεβάστηκα».

Η καριέρα της Γουέλς κατέβασε ρυθμούς τη δεκαετία του '80, όταν ενεπλάκη σε μια δικαστική διαμάχη με το στούντιο της MGM: Το στούντιο απέλυσε τη Γουέλς από την παραγωγή της ταινίας «Cannery Row», κατηγορώντας την για αντιεπαγγελματική συμπεριφορά. Η Γουέλς μήνυσε την εταιρία για παραβίαση της σύμβασης, και κατάφερε να αποδείξει στο δικαστήριο πως το στούντιο είχε συνωμοτήσει εναντίον της -κερδίζοντας έτσι 10.8 εκατομμύρια δολάρια. Όμως δυστυχώς, η καριέρα της είχε πληγωθεί ανεπανόρθωτα: Η Γουέλς συνέχισε να ερμηνεύει κυρίως σε τηλεοπτικές εκπομπές, πάντα όμως αναλαμβάνοντας δύσκολους και επαναστατικούς ρόλους: Το 1987 μάλιστα, υποδύθηκε μια γυναίκα που υποφέρει από ALS και τελικά προσφεύγει στην ευθανασία, στο «Right To Die» του Πωλ Γουέντκος.

Η προσωπική ζωή της Γουέλς ήταν ενίοτε τόσο φλογερή όσο και οι δημόσιες εμφανίσεις της: Η ηθοποιός παντρεύτηκε συνολικά τέσσερις φορές, ενώ φέρεται να σύναψε εξωσυζυγική σχέση με τον Ισπανό ηθοποιό Σάντσο Γκαρσία, στα γυρίσματα της ταινίας τους. Φήμες θέλουν τον τότε σύζυγό της, Πάτρικ Κέρτις, να μαθαίνει για τη σχέση τους, και να κυνηγάει τον Γκαρσία με πιστόλι στους διαδρόμους ενός ξενοδοχείου.

Η ίδια η Γουέλς έδειχνε να βλέπει την καριέρα της με ανάμεικτα συναισθήματα: «Χαίρομαι που θεωρήθηκα sex symbol, αλλά από την άλλη, ήταν κάπως περιοριστικό. Επειδή είχα εξωτική εμφάνιση, δεν μου επετράπη να αναλάβω όλους τους ρόλους που ήθελα.»

Η Γουέλς θα αποτελεί για πάντα αθάνατο σύμβολο της δεκαετίας του '60: εκπροσώπησε την σεξουαλική απελευθέρωση και προώθησε την εικόνα των γυναικών και των λατινοαμερικάνων στο Χόλιγουντ, αλλάζοντας τα στερεότυπα και καταρρίπτοντας τα ταμπού. Κυνήγησε απαιτητικούς ρόλους που προκάλεσαν, διεύρυνε τις επιλογές για γυναίκες από τη Λατινική Αμερική, ανανέωσε την εικόνα του sex symbol και χαράκτηκε ανεξίτηλα στις μνήμες των απανταχού θεατών.