»Πιστεύω ότι και η διατροφή έχει την σημασία της. Την θεωρώ απ΄τις χειρότερες εξαρτήσεις -μεγαλύτερη κι απ΄τα ναρκωτικά στις μέρες μας. Σε κάθε γωνία υπάρχουν τόσο λάθος πράγματα για να φάει κανείς. Ημουν πάντα της υγιεινής διατροφής -την είχα μάθει απ΄το σπίτι μου. Από εκεί και πέρα συνειδητοποίησα, ασχολούμενη μ΄αυτό, πόσο σημαντική είναι για την διάθεσή σου και πόσο κακό μπορεί να σου κάνει. Η δίαιτα δεν είναι η λύση, πρέπει να τρέφεσαι σωστά. Εγώ δεν είμαι vegan, είμαι όμως vegetarian εδώ και 14 χρόνια -όχι κρέας, όχι ψάρι, τρώω κατσικίσιο τυρί και αυγά. Στην παρούσα φάση πρέπει ο κόσμος να καταλάβει ότι υπερ-καλλιεργούμε την γη για να τρέφουμε τα ζώα ώστε να φτάσει στο πιάτο μας μια τροφή που δεν έχει τελικά θρεπτικά συστατικά.
»Επηρέασα τους γιους μου -θα φάνε όμως κρέας, αλλά όχι κάθε μέρα. Όπως έχω επηρεάσει και τους δικούς μου ανθρώπους, αλλά δεν το κάνω επαγγελματικά. Αλλωστε δεν μου΄χει τελειώσει η αγάπη για το θέατρο και την δουλειά μου.
»Ανακάλυψα πολλά πράγματα για μένα που δεν ήξερα και μ΄εξέπληξαν. Όπως ότι στο παρελθόν ήμουν ένα θλιμμένο και μοναχικό παιδί, παρόλο που ήμουν συνέχεια χαρούμενο. Όμως είχα θλίψη γιατί ήμουν μόνη. Ημουν το τρίτο παιδί σε μια οικογένεια που τα δύο μου αδέλφια ήταν πολύ μεγάλα και εγώ έμεινα μόνη μου. Οι γονείς μου τότε δεν ήταν υποψιασμένοι όπως είναι σήμερα οι γονείς ούτε τους απασχόλησε. Κι αυτή η μοναξιά κατέγραψε μέσα μου πράγματα που δεν κατάλαβα γιατί ήμουν χαρούμενη. Είχε θαφτεί κάπου…
»Εχω ζήσει συμπεριφορές παραβατικές, δυστυχώς. Είχα φοβίες. Βίωνα αυτό που έβλεπα στα μάτια ενός αρσενικού, και μέσα στο οικογενειακό μου περιβάλλον όχι το στενό και άμεσο, κι αυτό με τρόμαζε από μικρή. Οπότε δεν μπορούσα να απολαύσω το ότι ήμουν ένα όμορφο κορίτσι. Κατεβαίνοντας στην Αθήνα μου συνέβησαν και στην δουλειά τέτοια περιστατικά, τα οποία μπόρεσα να χειριστώ και να φύγω. Όταν ζήτησα τότε την βοήθεια από έναν συνάδελφο, μου είπε ότι έτσι χαμογελαστή που είμαι δίνω την εντύπωση ότι είμαι διαθέσιμη. Αυτό μου δημιούργησε πιο έντονα την ανάγκη για οικογένεια -μια ανάγκη που είχα έτσι κι αλλιώς.
»Επίσης ήθελα να κάνω ρόλους όπου να μην προβάλλεται η εμφάνισή μου. Τα τελευταία όμως χρόνια το απολαμβάνω. Όταν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου όλα τα μετασχηματίζεις όμορφα. Γι΄αυτό και χρειάζεται να κάνεις αυτή την δουλειά με τον εαυτό σου, να τον αγαπάς, να τον προσέχεις και να τον παρατηρείς. Κι εκεί φτάνεις στο μαγικό που λέγεται αναλαμβάνω την ευθύνη -αυτό λέω και στα παιδιά μου. Γιατί αλλιώς γίνεσαι ο πολίτης που δεν έχει ποτέ καμία ευθύνη για τίποτα.
»Είμαι ένας άνθρωπος δίκαιος κι αυτό το έχω πάρει απ΄τον πατέρα μου. Από την άλλη ήταν τόσο ακραίο τότε το περιστατικό (σ.σ. με συνάδελφό της ηθοποιό): Χειροδίκησε. Εχω μεγαλώσει σ΄ένα περιβάλλον χωρίς βία, δεν με έχει δείρει ούτε σύντροφός μου ούτε ο πατέρας μου. Οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να μην μιλήσω. Εκείνη την ώρα δεν ήταν άμεση η σκέψη μου να μιλήσω γιατί ακολούθησε ένα νοσοκομείο και όλα τα σχετικά. Αλλά σ΄επηρεάζει και η στάση του άλλου. Την άλλη μέρα δεν πήρε κάποιο τηλέφωνο να μου ζητήσει να το συζητήσουμε, να πούμε πως φτάσαμε ως εκεί. Αντιθέτως είχε την άποψη ότι “έτσι θέλουν αυτές, να την φοβερίσω ήθελα”… Ε λοιπόν, μεγαλώνω δύο άντρες και δεν θάθελα να γίνουν τέτοιοι άνθρωποι. Οι γιοι μου ήταν τότε 15, στην εφηβεία. Είναι ξεκάθαρο για μένα ότι δεν χρειαζόμαστε τέτοιους ανθρώπους στην κοινωνία. Αυτός ο άνθρωπος το΄χε ξανακάνει στο παρελθόν -δεν το ήξερα, μετά με πήρε τηλέφωνο η Κάτια (σ.σ. Νικολαΐδου) και μου το΄πε. Την σκέφτομαι με συγκίνηση γιατί με στήριξε, ήταν δίπλα μου και νοιώθω ότι η δικαίωση είναι και για εκείνη… Ούτε κανείς άλλος μου το είπε, γιατί ο χώρος το ήξερε. Γι΄αυτό πρέπει να μιλάμε, για να μην συμβεί στον επόμενο. Να σταματήσει η δράση ανθρώπων που έχουν παραβατική συμπεριφορά.
»Κανείς απ΄το περιβάλλον μου δεν μου είπε “που πας να μπλέξεις”. Μου το είπε όμως ο αστυνομικός όταν πήγα στην αστυνομία και μου΄κανε εντύπωση -“αυτά τραβάνε χρόνια, που πας να μπλέξεις”. Είχε δίκιο βέβαια ο άνθρωπος -και χρόνια τραβάνε, και έμπλεξα, οικονομικά, συναισθηματικά. Επεσε κι η πανδημία. Αλλα έτσι κι αλλιώς αυτά τραβάνε χρόνια κι αυτό σε κάνει να καταλάβεις γιατί δεν πάνε για καταγγελίες.
»Με τον καιρό κατάλαβα ότι και κακό μου έκανε στην επαγγελματική μου πορεία, και πολλή λάσπη έπεσε στο όνομά μου. Εγώ δεν μιλούσα για τους δικούς μου λόγους. Ηθελα να κλείσει. Τα παιδιά μου ήταν στην εφηβεία, είχαν πρόσβαση στο ίντερνετ, διάβαζαν τα σχετικά άρθρα. Φυσικά και τους εξήγησα. Χλευάστηκα πολύ, και ο κόσμος αν δεν μιλάς λέει ότι “έχει λερωμένη την φωλιά της”. Εγώ όμως δεν είχα ανάγκη να λύσω την διαφορά μου στα media, δεν ήταν εκεί το θέμα μου. Γι΄αυτό και εμπιστευόμουν την ελληνική δικαιοσύνη. Δικαιώθηκα. Καταδικάστηκε σε 4 μήνες για την πράξη του. Η αποζημίωση είναι ηθική.
»Μέσα απ΄αυτή την διαδικασία κατάλαβα ότι πρέπει να βάζεις τα όριά σου ξεκάθαρα. Ο Χρήστος εννοείται ότι μου στάθηκε σε όλο αυτό -ήταν πολύ θυμωμένος, όπως και τα παιδιά μου.
»Στην δουλειά μου δεν είναι τυχαίο, νομίζω, ότι μέχρι να τελειώσει το δικαστήριο δεν είχα κάποια πρόταση επαγγελματική. Δεν σκεφτόμουν τότε ότι μπορεί οι άνθρωποι να σκέφτονται έτσι. Μετά το σκέφτηκα. Ωστόσο μέχρι να βγει η δικαστική απόφαση, τους δικαιολογώ. Κάποιοι όμως απ΄τον χώρο με υποστήριξαν -δεν θα ξεχάσω τον κύριο Μπέζο που βγήκε και μίλησε γι΄αυτό ή τον Γιώργο τον Χρυσοστόμου που ήταν δίπλα μου. Μετά απ΄όλα αυτά που έγιναν με το metoo, σκέψου πως θα αισθανόμουν αν δεν είχα καταγγείλει αυτή την πράξη.
»Ξέρεις ο κόσμος δεν μιλάει γιατί φοβάται μην χάσει την δουλειά του -εγώ την έχασα. Απλώς τότε δεν σκέφτηκα τίποτα. Θεωρούσα αυτονόητο να το καταγγείλω και δεν το μετάνιωσα ποτέ.
»Είμαι πολύ χαρούμενη που γίνεται αυτή η αλλαγή στην κοινωνία μας και θα οδηγηθούμε στο φως.