Η Στέλα Φυρογένη γεννήθηκε στη Γερμανία από γονείς μετανάστες. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, κατέβηκε την Αθήνα για να σπουδάσει θέατρο στο Εθνικό. Μετακόμισε στην Κύπρο από έρωτα και σήμερα ζει σε ένα χωριό έξω από τη Λευκωσία με τον άντρα της- σ' ένα κτήμα γεμάτο ελιές και πολλά ζώα. Με τη Χάιδω από τη «Γη της Ελιάς» και τις «κατάρες» της, έκανε μια επεισοδιακή είσοδο στη ζωή μας –το ταλέντο της ωστόσο είχε φανεί προ πολλού στο σανίδι και τη μεγάλη οθόνη.
«Αν και το ξέρω, αν και σ' αυτόν τον κόσμο ζω κι εγώ, πάντα μου κάνει εντύπωση η επίδραση που έχει η τηλεόραση. Ηδη στις πρώτα δέκα μέρες που προβαλλόταν η “Γη της ελιάς” κι έκανα ταξίδια στην Ελλάδα, παρά τη μάσκα, ο κόσμος με αναγνώριζε και με ρωτούσε για τη συνέχεια της σειράς -και για τις κατάρες, πολλές κατάρες. Μου φάνηκε ότι συνέβη πολύ νωρίς.
Πρώτη φορά τηλεόραση; Ναι, ακριβώς. Ολα τα προηγούμενα χρόνια η απασχόλησή μου στο θέατρο ήταν συνεχής και αδυσώπητη και θαυμάσια παρ΄ ότι επιλογή, οπότε δεν είχα καθόλου χρόνο. Επίσης για κάποιο χρονικό διάστημα εμείς οι ηθοποιοί του ΘΟΚ δεν επιτρεπόταν να δουλεύουμε στην τηλεόραση. Αλλαξαν όμως τα πράγματα, η εποχή έγινε δύσκολη για το θέατρο και η τηλεόραση είναι ένα ισχυρό μέσο –έκλεισαν και τα θέατρα τα τελευταία χρόνια, έχουμε υποστεί ένα βαρύ πλήγμα.
Ο ρόλος της Χάιδως ήταν πολύ προκλητικός. Ήρθε ο Αντρέας (σ.σ. Γεωργίου) με μια πολύ ωραία πρόταση και σκέφτηκα γιατί όχι. Επιβεβαιώνεται το καλό μου ένστικτο. Χαίρομαι που βρίσκομαι εκεί, η ατμόσφαιρα είναι ζεστή γιατί οι άνθρωποι δουλεύουν πολλά χρόνια μαζί, οι περισσότεροι τουλάχιστον. Κι αυτό ήταν μια πολύ ωραία αγκαλιά για μένα που ερχόμουν απ' έξω. Επίσης, γνώρισα από κοντά συναδέλφους που θαύμαζα, νεότερους αλλά και το συνεργείο που δουλεύει πολύ σκληρά… Είναι ξεχωριστή εμπειρία».