Ο σπουδαίος εικαστικός και ηθοποιός Άγγελος Παπαδημητρίου με προσκαλεί να τον ακολουθήσω σε έναν περίπατο στις πιο σημαντικές διαδρομές στην καλλιτεχνική του πορεία. Και μιλάει για τη συνεργασία του με τον Πάνο Κούτρα, στη νέα ταινία του «Dodo».
Κάθε φορά που βλέπω τον Άγγελο Παπαδημητρίου, νιώθω ότι ίπταται, σαν να είναι μερικούς πόντους πάνω από το έδαφος. Έχει ένα δικό του φως και μου μεταδίδει μια χαρά και έναν ενθουσιασμό για τη ζωή, που θα ζήλευαν και οι έφηβοι. Με βλέπει και μου λέει ότι, επειδή με αγαπά, θα μου χαρίσει έναν αποκλειστικό περίπατο στις πιο σημαντικές στιγμές στην τέχνη του.
«Έτοιμη» του λέω και νιώθω να τον ακολουθώ σαν πεταλούδα -από το ένα λουλούδι στο άλλο.
«Στην τέχνη, όποιο δρόμο και αν έπαιρνα με οδηγούσε στην επιτυχία» μου λέει με ειλικρίνεια. «Ξεκίνησα σαν εικαστικός, μπήκα στην τέχνη σχεδόν παίζοντας και αμέσως άνοιξε ένας δρόμος που με πήγε μέχρι την Μπιενάλε της Βενετίας -δεν υπάρχει πιο πέρα στις "καριέρες". Δηλαδή, από την αρχή έφτανα με ευκολία στο ψηλότερο σημείο "καταξίωσής". Δεν κάθισα, όμως, ποτέ στις δάφνες μου, να πω "τα κατάφερα". Μόλις έκανα "επιτυχία" δεν σήμαινε για μένα κάτι. Έμπαινα πάλι στο παιχνίδι με νέα επιθυμία και όρεξη. Δεν είναι τυχαίο που ξεκίνησα στο θέατρο στα 40 μου, από το μηδέν».
«Δηλαδή, μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν είχες σκεφτεί να ασχοληθείς με την υποκριτική;» τον ρωτάω. «Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο, άλλα ήθελα να πάω με τους δικούς μου όρους. Και έτσι και έγινε. Σαν να περίμενα την κατάλληλη στιγμή για να δράσω».