Ο Μιχάλης Σαράντης εκπέμπει μια ευγένεια κι έναν ρομαντισμό. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης. Μένει στον Κεραμεικό. Είναι 33 χρόνων. Εχει τρεις αδελφές.
«Μεγάλωσα μέσα σε μια ζεστή και αγαπημένη οικογένεια και το ίδια ζεστά είμαστε ακόμα, ίσως ακόμα πιο πολύ. Έχω τρεις αδελφές. Στο σπίτι η κατάσταση ήταν μητριαρχική καθώς εκτός από τις αδελφές μου ήταν και η μαμά και η γιαγιά, μειοψηφία ο πατέρας μου κι εγώ.
Ο πατέρας και η μάνα μου είχαν πλεκτήριο παραγωγής υφασμάτων. Ζήσαμε και πολύ καλές και πολύ κακές φάσεις με την δουλειά τους. Η κωλστοΰφαντουργία ήταν από τους πρώτους τομείς που επλήγησαν προ κρίσης -έρχονταν από την Τουρκία υφάσματα που το τόπι είχε τιμές κάτω και από το κόστος των δικών μας. Ήταν μια οικογενειακή επιχείρηση με είκοσι εργαζόμενους και τους γονείς μου να δουλεύουν όχι στο γραφείο, αλλά μέσα στο εργοστάσιο. Υπέροχοι άνθρωποι, μορφωμένοι, δουλευταράδες, ζεστοί με την οικογένεια, τα σόγια, τα παιδιά τους. Σχολείο δεν πήγα στην γειτονιά μου, τον Κεραμεικό, ούτε οι αδελφές μου. Πήγαμε σε ιδιωτικό κοντά στην δουλειά των γονιών μας, στο Μοσχάτο.
Σήμερα εξακολουθώ να μένω στο Μεταξουργείο, την γειτονιά των απόλυτων αντιθέσεων: Ο παππούς έφτιαξε μια πολυκατοικία για την οικογένεια κι εγώ τώρα, μένω στον πρώτο όροφο. Η οδός Σαλαμίνος είναι ο πιο αντιφατικός δρόμος, από την απόλυτη ομορφιά του Νεκροταφείου του Κεραμεικού ως την γέφυρα της Καβάλας με τους άστεγους. Και ενδιαμέσως βλέπεις τα πάντα…»