Η Θάλεια Ματίκα και ο Τάσος Ιορδανίδης είναι από τα ζευγάρια που σε κάνουν να πιστεύεις στο «για πάντα». Έχουν δύο παιδιά, έναν γιο και μια κόρη και έχουν συνυπάρξει πολλές φορές στο θεατρικό σανίδι. Αυτή τη σεζόν τους βλέπουμε στο «Θέλω να σου κρατάω το χέρι», ένα έργο βασισμένο στα δικά τους βιώματα. Ενώ ο Τάσος ξεχωρίζει και στη «Γη της Ελιάς», τη μεγάλη επιτυχία του Mega. Χαρούμενοι γονείς, ερωτευμένοι -εκείνος δηλώνει περήφανα «καψούρης»- και πάντα δημιουργικοί, βαδίζουν σε μια κοινή πορεία χέρι-χέρι.
Ξεκινώντας με την παράσταση, πείτε μου γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο. Έχουν παίξει οι «Beatles» κάποιον σημαντικό ρόλο στην κοινή σας πορεία ως ζευγάρι;
Τάσος: Η ιδέα της θεματολογίας του έργου ήταν της Θάλειας και ο τίτλος του έργου παραπέμπει πράγματι στο ομότιτλο τραγούδι των Beatles. Πρόκειται ουσιαστικά για μια παράσταση που μιλά για τη συντροφικότητα, ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που έχουν επιλέξει να είναι μαζί στη ζωή και πώς ξεπερνούν τα προβλήματα που υπάρχουν.
Θάλεια: Ο Τάσος άκουγε τη διασκευή του τραγουδιού από το «Glee», το οποίο παίζει και στην παράσταση. Του άρεσε πάρα πολύ αυτή η διασκευή εδώ και χρόνια και μέσα στην καραντίνα την ξαναθυμήθηκε. Όταν συζητήσουμε λοιπόν για την ιστορία του έργου, μου λέει κάποια στιγμή «Πώς σου φαίνεται το “Θέλω να σου κρατάω το χέρι”». Και ενώ συνήθως διαφωνώ αρκετά με τον Τάσο, το βρήκα εξαιρετική ιδέα.
Πρόκειται για μια παράσταση με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Τι σας έκανε να νιώσετε την ανάγκη να μοιραστείτε με το κοινό στιγμές της ζωής σας;
Τάσος: Θέλαμε να κάνουμε μια παράσταση που να μας αφορά και αυτό που μας αφορά και τους δύο πάρα πολύ είναι η κοινή μας ζωή. Είναι ένα πράγμα που, αν μη τι άλλο, το γνωρίζουμε καλά και οι δύο. Νομίζω από δω και μπρος θα προσπαθήσω, όταν μου δίνεται η ευκαιρία, να κάνω παραστάσεις που είναι αυτό που λέμε «προσωπικές». Άλλωστε, αυτές είναι που μας αφορούν και περισσότερο σαν καλλιτέχνες, ενώ το κοινό ταυτίζεται πιο εύκολα.
Θάλεια: Πολλοί θεατές μας λένε ότι βλέπουν πράγματα που τα έχουν ζήσει ακριβώς όπως διαδραματίζονται στην παράσταση. Δηλαδή, δεν ταυτίστηκαν απλώς, είδαν τη ζωή τους μπροστά τους.
Τάσος: Προχθές, ήρθε ένας κύριος, ο οποίος ζήτησε να μου μιλήσει κατ’ ιδίαν στο τέλος της παράστασης. Μου είπε, λοιπόν, ότι, εκείνο το διάστημα ζούσε ακριβώς αυτό που πραγματεύεται το έργο: ζούσε μακριά από την οικογενειακή εστία κι είχε μετακομίσει σε ένα -όπως χαρακτηριστικά μου είπε- AirBnB του κώλου. Ήταν πολύ συγκινημένος και συγκινήθηκα κι εγώ για όλα αυτά που είπε. Και μου είπε μάλιστα ότι, αυτή η παράσταση ίσως βάλει ένα λιθαράκι στο να σωθεί ο γάμος του. Είναι κάτι που έχουμε ακούσει πολλές φορές, απλώς ο συγκεκριμένος κύριος μου έκανε περισσότερο εντύπωση, γιατί ήταν άντρας. Φαντάζεσαι ότι, δεν είναι εύκολο για έναν άνθρωπο να μοιραστεί με κάποιον που δεν γνωρίζει καν κάτι τόσο προσωπικό. Μου είπε «φίλε, μου έχεις κάνει πολύ μεγάλο δώρο σήμερα». Και αυτό με έκανε πολύ χαρούμενο.