Ο Θάνος Κιούσης, το νέο πρόσωπο της φετινής σεζόν στη τηλεόραση, μάς συστήθηκε μέσα από το τηλεπαιχνίδι «5Χ5», το οποίο προβάλλεται από Δευτέρα- Παρασκευή στις 17.30, στον Ant-1, καταφέρονοντας να κερδίσει τις εντυπώσεις, αλλά και να κάνει ρεκόρ τηλεθέασης στην απογευματινή ζώνη.
Σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του μάς ξετυλίγει τη ζωή του επιτρέποντας μας να μπούμε στον κόσμο του και να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
«Γεννήθηκα το 1978 και μέχρι τα 26 μου χρόνια που έφυγα από το πατρικό μου σπίτι ζούσα στον Άγιο Ελευθέριο, στην Αχαρνών. Η οικογένεια μου ήταν μεσαίας τάξης, ο πατέρας ναυτικός και η μαμά εργαζόταν σε ταξιδιωτικό γραφείο οπότε με την αδερφή μου είχαμε το καλό ότι ταξιδεύαμε συνέχεια -τα περισσότερα ταξίδια τα έχω κάνει μαζί της. Ο πατέρας μου με κράτησε μακριά από τη θάλασσα φοβούμενος ότι μπορεί να ακολουθήσω το επάγγελμα του, αλλά και εμένα δεν μου άρεσε -ακόμα δεν μου αρέσει η θάλασσα, είμαι περισσότερο του βουνού.
Έχω προλάβει τα παιχνίδια στη γειτονιά, θυμάμαι στήναμε αυτοσχέδιο Καραγκιόζη για παιδιά και ανεβάζαμε παραστάσεις, ήμουν πολύ παιδί της αλάνας, έκανα πολλές πλάκες και έπαιζα ατελείωτες ώρες. Ήμουν πολύ ζωηρός. Νομίζω ξέδινα πολύ στο χωριό, στα Φίλια, λίγο έξω από τα Καλάβρυτα που πηγαίναμε 3 μήνες το καλοκαίρι με την αδερφή μου και τον μπαμπά μας -η μαμά δούλευε και ερχόταν τον 15 Αυγούστο. Μέναμε όλο το καλοκαίρι στο χωριό, το οποίο ήταν στα 900 μέτρα υψόμετρο -ίσως για αυτό αγάπησα το βουνό και όχι τη θάλασσα, ούτε μου έλειψαν τα μπάνια. Πηγαίνω ακόμα στο χωριό έχω φίλους, παρέες, διασκεδάζω στα πανηγύρια ακούγοντας κλαρίνο...»
«Όταν ήμουν μικρός έλεγα θα ακολουθήσω το επάγγελμα του αρχαιολόγου, μετά του αστροναύτη και όταν έπρεπε να ακολουθήσω δέσμη ήθελα να γίνω στρατιωτικός γιατρός– να έχω τη σταθερότητα του Δημοσίου και γιατρός γιατί μου άρεσε πάρα πολύ, πίστευα πως θα τα καταφέρω. Τελικά πέρασα στο ΤΕΙ Ηλεκτρονικής, στον Πειραιά, γιατί άλλαξα δέσμη- ήθελα να αποφύγω τα μαθηματικά που ήταν το αγκάθι μου.
Πηγαίνω στα ΤΕΙ να σπουδάσω έχοντας διάφορες καλλιτεχνικές ανησυχίες στη διαδρομή. Τότε κόλλησα με τα ζογκλερικά, έκανα θέατρο και γνώρισα έναν ζογκλέρ παθιάστηκα τόσο πολύ με το αντικείμενο που άρχισα να ψάχνω που μπορεί κάποιος να το σπουδάσει αυτό -στην Ελλάδα δεν ήταν καν γνωστό -μέχρι που έμαθα ότι υπάρχει πολύ καλή σχολή στο Βέλγιο και πιο οικονομική σε σχέση με άλλες του εξωτερικού.
