Ο Τιερί Μιγκλέρ, ο οποίος μεσουράνησε στον κόσμο της μόδας τη δεκαετία του ‘80, απεβίωσε στα 73 του χρόνια από «φυσικά» αίτια, όπως ενημέρωσε το κοινό ο πράκτοράς του, ο Ζαν-Μπατίστ Ρουζό, με ανακοίνωσή του, η οποία αναρτήθηκε στον επίσημο λογαριασμό του Γάλλου σχεδιαστή στο Facebook.
Σχέδια με φαρδείς ώμους και μια συμπαγή ραπτική, που τόνιζε τη μέση, εμπνευσμένη από τη διαχρονική γοητεία των δεκαετιών του ’40 και του ΄50, διαφάνειες που αποκάλυπταν απενοχοποιημένα το σώμα, φουτουριστικές γραμμές με μεταλλικά σημεία που παρέπεμπαν σε φλόγες και φαντεζί περιλαίμια, που χάριζαν μια έντονη θεατρικότητα στα ρούχα του, ήταν τα σήματα-κατατεθέντα του, όσα που τον καθιέρωσαν στον χώρο της υψηλής ραπτικής ως πρωτοπόρο.
Ο Τιερί Μιγκλέρ (το πραγματικό του όνομα ήταν Μάνφρεντ) γεννήθηκε το 1948 στο Στρασβούργο της Γαλλίας, κοντά στα γερμανικά σύνορα και από πολύ μικρή ηλικία έδειξε το ταλέντο του στο σχέδιο.
Σε ηλικία 9 χρόνων άρχισε να σπουδάζει κλασικό χορό και από τα 14 του χόρευε στο μπαλέτο της Εθνικής Όπερας του Ρήνου. «Ο χορός μού δίδαξε πολλά για την υποστήριξη, την οργάνωση του ενδύματος, τη σημασία των γοφών, τη φορά του κεφαλιού, το έργο και το ρυθμό των ποδιών» είχε πει ο ίδιος για την εμπειρία του ως χορευτής. Ταυτόχρονα σπουδάζει σχέδιο στη Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών του Στρασβούργου.
Στα 24 του μετακομίζει στο Παρίσι και σχεδιάζει ρούχα για τις γαλλικές μπουτίκ. Στα 26 η φήμη του εκτοξεύεται και σχεδιάζει πλέον για μεγάλους οίκους του Παρισιού, του Μιλάνου, του Λονδίνου και της Βαρκελώνης. «Δεν ήμουν σίγουρος τι ήθελα να κάνω, αλλά η μόδα με συνεπήρε νωρίς στο Παρίσι, από τη στιγμή που παρουσίασα τα σκίτσα μου», δήλωνε ο ίδιος πρόσφατα.
Το 1973 παρουσιάζει την πρώτη του συλλογή με τίτλο «Café de Paris» και κάνει αίσθηση με το τολμηρό του στιλ. Η ισχυρή συντάκτρια μόδας Melka Tréanton έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκτόξευση της καριέρας του, αφού πρώτη εκείνη αναγνώρισε το ταλέντο και φρόντισε να τον κάνει διάσημο.
Τον επόμενο χρόνο, ίδρυσε το δικό του ομώνυμο εμπορικό σήμα, το 1976 άρχισε να φωτογραφίζει μόνος τους τις διαφημιστικές καμπάνιες του, αξιοποιώντας τη λάμψη και την ομορφιά των μουσών του, Τζέρι Χόλ και Ιμάν, που τις απαθανάτιζε σε εξωτικές τοποθεσίες, όπως η Γροιλανδία ή η έρημος Σαχάρα, ενώ το 1978 άνοιξε την πρώτη του μπουτίκ στην Πόλη του Φωτός.
Από τότε κάθε κολεξιόν του φέρνει την επανάσταση. Ο Μιγκλέρ πειραματίζεται όχι μόνο με τη μόδα, αλλά και με τη διαφήμιση, την εικονική προώθηση των προϊόντων του και τις τέχνες για τις επόμενες τρεις δεκαετίες. Στη συνέχεια, γίνεται ο πρώτος σχεδιαστής που προσκάλεσε διάσημες πελάτισσές του να φορέσουν δημιουργίες του και να συμμετάσχουν ως μοντέλα στην πασαρέλα, όπως η Νταϊάνα Ρος, η Τίπι Χέντρεν και η Σάρον Στόουν.
«Πάντα με γοήτευε το ωραιότερο ζώο στη Γη: o άνθρωπος. Έχω χρησιμοποιήσει όλα τα εργαλεία που έχω στη διάθεσή μου για να εκθειάσω αυτό το πλάσμα: μόδα, επιδείξεις, αρώματα, φωτογραφίες, βίντεο» ανέφερε ο ίδιος με αφορμή την έκθεση-συνεργασία με το Μουσείο Καλών Τεχνών του Μόντρεαλ.
Το 1990 μπαίνει και στη βιομηχανία των αρωμάτων, όπου μεγαλούργησε. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως το εμβληματικό «Angel», το οποίο κυκλοφόρησε το 1992, παραμένει το αγαπημένο άρωμα αμέτρητων γυναικών στον πλανήτη και συναγωνίζεται με το «Νο.5» της Channel στην κορυφή του καταλόγου πωλήσεων.
Το 1997 πούλησε το brand του στην Clarins το 1997, τον όμιλο με τον οποίο συνεργάστηκε αρχικά για την παραγωγή των εμβληματικών του αρωμάτων. Αγνώριστος από τις πολλές επεμβάσεις, εξαιτίας ενός ατυχήματος, μεταμορφώνεται σταδιακά σε μια υβριδική περσόνα, τον bodybuilder «Μάνφρεντ», κάνει φανατικά διαλογισμό και γιόγκα και παίρνει τις αποστάσεις από την έντονη κοινωνική ζωή. Η φωτογράφισή του με παντόφλες, μπουρνούζι κι ένα πρόσωπο παραμορφωμένο σοκάρει τους θαυμαστές του.
Το 2001 αποσύρεται από τον χώρο της μόδας και αφοσιώνεται στον σχεδιασμό ενδυμάτων και κοστουμιών για μεγάλες παραγωγές.
Οι πρώτες μούσες του ήταν η Grace Jones και ο Joey Arias. Είχε μια μακροχρόνια δημιουργική συνεργασία με τον Ντέιβιντ Μπάουι και μάλιστα τον έντυσε για τον γάμο του με την Ιμάν. Δημιούργησε τα κοστούμια για τον «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ, για το Comédie-Française και το Φεστιβάλ της Αβινιόν (1985), καθώς και για το «Zumanity» του Cirque du Soleil. Επίσης, σχεδιάσε τα κοστούμια για πολλές παγκόσμιες περιοδείες και τα βίντεο της Μιλέν Φαρμέρ και της Μπιγιονσέ. Σκηνοθέτησε το βίντεοκλιπ για το «Too Funky» του Τζορτζ Μάικλ, στο οποίο εμφανίζονταν μια σειρά από top models, ανάμεσά τους και η Λίντα Εβανγκελίστα, αλλά και ταινίες μικρού μήκους με πρωταγωνίστριες τις ηθοποιούς Ιζαμπέλ Ιπέρ και Ζιλιέτ Μπινός.
Το 2019 εντυπωσιάζει και πάλι με τη wet dripping εμφάνιση που σχεδιάζει για την Kιμ Καρντάσιαν για το Met Gala. Το ίδιο το φόρεμα -η πρώτη δημιουργία του πριν από 20 χρόνια- το εμπνεύστηκε από τις κινηματογραφικές εμφανίσεις της Σοφίας Λόρεν και χρειάστηκε οκτώ μήνες για να δημιουργηθεί.
Ανοιχτά ομοφυλόφιλος σε συντηρητικές εποχές, υπήρξε λατρεμένη προσωπικότητα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, έγινε ίνδαλμα. Μέσω των δημιουργιών «μιλούσε» για τη ρευστότητα» των φύλων, υποστηρίζοντας με την τέχνη του το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής.
