Αυτή την εβδομάδα θα δούμε σε επανέκδοση την ταινία «Στον καθρέφτη είδα τον δολοφόνο» που βασίστηκε στο βιβλίο της Aγκάθα Κρίστι «Διπλό Είδωλο στο Σπασμένο Καθρέφτη» και έκανε τεράστια επιτυχία τη δεκαετία του ’80, καθώς πρωταγωνιστούσε πλήθος λαμπερών σταρ, μεταξύ των οποίων η Λιζ Τέιλορ, η Κιμ Νόβακ και η Άντζελα Λάνσμπερι.
Αυτό όμως που ελάχιστοι γνωρίζουν είναι πως η ιστορία που ενέπνευσε την μεγάλη κυρία των αστυνομικών μυθιστορημάτων είναι σχεδόν αληθινή -δεν υπήρξε, όμως, φόνος- και συνέβη σε μια από τις πιο όμορφες γυναίκες της μεγάλης οθόνης την Τζιν Τίρνεϊ.
Aς πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Η Τζιν γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1920 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας. Ο πατέρας της ασχολούνταν με τις ασφάλειες και η μητέρα της ήταν γυμνάστρια. Της έδωσαν το όνομα Τζιν εξαιτίας μιας θείας της που χάθηκε πρόωρα. Η Τζιν Ελίζα, λοιπόν, (όπως ήταν το όνομά της) από μικρή έδειξε την καλλιτεχνική της φύση γράφοντας ποιήματα- μια συνήθεια που την ακολουθούσε και σε όλη την υπόλοιπη ζωή της- ενώ στο σχολείο πρωταγωνίστησε στις «Μικρές Κυρίες».
Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών έκανε την εμφάνισή της στους κοσμικούς κύκλους ως νεαρή και πολλά υποσχόμενη debutante. Η συγκλονιστική της ομορφιά και η φινέτσα της την έφερναν πάντα στο επίκεντρο της προσοχής, όμως, η νεαρή Τζιν βαριόταν τη ζωή που σχεδίαζαν οι γονείς της γι' αυτήν και ονειρευόταν μια καριέρα στην υποκριτική.
Έτσι, όταν γνωρίζει τον σκηνοθέτη Ανατόλε Λίτβακ βρέθηκε στη Warner Bros, που ήθελε συμβόλαιο μαζί της. Οι γονείς της όμως την απέτρεψαν, θεωρώντας τον μισθό της ελάχιστο. Στην συνέχεια, ο παραγωγός του Μπρόντγουεϊ, Τζορτζ Άμποτ εντυπωσιάζεται από την παρουσία της και έτσι η Τζιν κάνει τελικά το ντεμπούτο της στο θέατρο στη παράσταση «What a life» (1938), κουβαλώντας έναν κουβά νερό.
Το περιοδικό Variety γράφει τότε: «Είναι σίγουρα η πιο όμορφη παρουσία που έχουμε ποτέ δει να κουβαλά νερό». Η New York Herald Tribune τονίζει για άλλο ρόλο της: «Δεν βλέπουμε κανέναν λόγο για τον οποίο η δεσποινίς Τίρνεϊ να μην έχει μια ενδιαφέρουσα θεατρική καριέρα. Αυτό, βέβαια, αν δεν την κλέψει το σινεμά».