Τον αποκαλούσαν τον πιο «όμορφο άσχημο» του γαλλικού σινεμά, αν και δεν υπήρχε πραγματικός λόγος για αυτό. Ίσως για να ρίχνουν λάδι στην «κόντρα» του που είχαν δημιουργήσει τα media της εποχής με τον άλλο γόη της μεγάλης οθόνης, τον Αλέν Ντελόν - ο οποίος, όμως, υπήρξε επιστήθιος φίλος του επί δεκαετίες και στήριγμά του, όταν αρρώστησε.
Με το τσιγάρο να κρέμεται χαλαρά από τα χείλη του, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό, ο «Μπελμπέλ» για τους φίλους και τους θαυμαστές του, έγινε ένας θρύλος της Έβδομης Τέχνης, αν και ο ίδιος πάντα δήλωνε πως «σκοπός του ήταν να γίνει ένας καλός ηθοποιός». Τελικά, τα κατάφερε και τα δύο, σφραγίζοντας με τις ερμηνείες του το κίνημα της Νouvelle Vague, για να μεταπηδήσει στις action movies και στη συνέχεια να αποδείξει πως ακόμα και σε δύσκολους ρόλους αυτός ο υπέροχος τρελός της μεγάλης οθόνης μπορούσε να κάνει πραγματικά τα πάντα.
Γεννημένος στις 9 Απριλίου του 1933 στο Νεϊγί-συρ-Σεν, βορειοδυτικά του Παρισιού, ο ιταλικής καταγωγής Ζαν Πολ, μεγάλωσε σε μια καλλιτεχνική οικογένεια. Ο πατέρας του, Πολ Μπελμοντό, ήταν γλύπτης και η μητέρα του ζωγράφος. Ωστόσο, εκείνος δεν έδειχνε στα παιδικά του χρόνια καμία διάθεση να ασχοληθεί με την τέχνη. Το πάθος του ήταν η πυγμαχία και το ποδόσφαιρο. Στο σχολείο δεν τα πήγαινε καλά και συχνά οι καθηγητές του έκαναν παράπονα για τον ατίθασο χαρακτήρα του. Εκείνος, όμως, σφύριζε ανέμελα κι εκτόνωνε την ενέργειά του στις προπονήσεις του. Όνειρό του ήταν να γίνει μποξέρ και μάλιστα για ένα φεγγάρι ασχολήθηκε επαγγελματικά με το άθλημα. Όπως αποδείχτηκε, στα ρινγκ ήταν ανίκητος. Ήδη από το ντεμπούτο του το 1949 έριξε νοκ-άουτ τον αντίπαλό του από τον πρώτο γύρο, αλλά τον αμέσως επόμενο χρόνο, όταν συνειδητοποίησε τις θυσίες που χρειάζεται ο πρωταθλητισμός, αποφάσισε να αλλάξει γραμμή πλεύσης.
Τότε στράφηκε στην υποκριτική και γράφτηκε στην Εθνική Σχολή Δραματικής Τέχνης του Παρισιού, απ’ όπου αποφοίτησε το 1956. Τα πρώτα βήματα τα έκανε στη θεατρική σκηνή, αλλά γρήγορα τον κέρδισε το σινεμά. Έτσι, από τον επόμενο χρόνο άρχισε να παίρνει μικρά ρολάκια σε γαλλικές ταινίες της εποχής, κερδίζοντας τις εντυπώσεις.